Να ταξιδέψω; Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω: πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου, ή του πεπρωμένου μου, σκυμμένος πάνω από τους δρόμους και τις πλατείες, πάνω από τα πρόσωπα και τις χειρονομίες, πάντα ίδια και πάντα διαφορετικά, όπως, τελικά, είναι και τα τοπία.

Έγινε γνωστός το 2006 από την ταινία Paris Je t'aime, καθώς μια Αμερικανίδα τουρίστρια έκανε το πρώτο της ταξίδι στο Παρίσι και βρέθηκε να περιπλανιέται στα γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια της Rue des Thermopyles (σ.σ. Οδός Θερμοπυλών), στο 14ο διαμέρισμα τους Παρισιού. Η ονομασία του οφείλεται στο γεγονός ότι ο δρόμος είναι στενός, όπως το πέρασμα που έγινε η Μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ.

Πολλά έχουν ειπωθεί για το πώς να αποκτήσουμε μια ισχυρή προσωπικότητα. Ποια είναι όμως τα γνωρίσματα που την χαρακτηρίζουν;

Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους – νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντάς τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση.

Αν και πολλά έχουν γραφτεί για την αυτοεκτίμηση και την καλλιέργειά της κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, λίγα είναι γνωστά για τις ψυχολογικές διεργασίες που συντελούνται μετά την ηλικία των 40 ετών. Είναι γνωστή σε όλους η "κρίση ηλικίας", που ταλανίζει τους ανυποψίαστους μεσήλικες με τα συνοδευτικά καταθλιπτικά ή μεγαλομανιακά επεισόδια.

Είχε ήδη δεκατρία χρόνια που ζούσε μόνη της μέσα στο δάσος όταν την επισκέφτηκε ο φωτογράφος και κινηματογραφιστής Timothy Allen. Μετά τη δημοσίευση της ιστορίας της ένα κανάλι της ζήτησε να λάβει μέρος σε ένα ριάλιτι, ενώ η Vogue τη ρώτησε αν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μία φωτογράφιση εκεί.

Ο έρωτας δεν είναι σπάνιος. Σπάνιος είναι ο αμοιβαίος έρωτας και ο έρωτας που διαρκεί. [Pascal Bruckner]. Γιατί έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε για τον έρωτα; Πρώτον, επειδή πρόκειται για θεμελιώδες υπαρξιακό ζήτημα με το οποίο όλοι, κάποια στιγμή, κληθήκαμε ή θα κληθούμε να αναμετρηθούμε.

Τα ζώα είναι υπάρξεις που πολλοί πραγματικά αγαπούν, φροντίζουν και προστατεύουν, όπως ακριβώς όλοι μας οφείλουμε να κάνουμε με τον κάθε κρίκο της ζωής του κόσμου που μας περιβάλει. Πολλοί τα θεωρούν ακόμα και ως τους καλύτερούς τους φίλους και ισότιμα μέλη της οικογένειάς τους.

Οι χρόνια δυσαρεστημένοι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες συνήθειες που τους κρατάνε μακριά από τη χαρά. Μια έρευνα τις αποκαλύπτει. Η ευτυχία δεν είναι εξ ολοκλήρου στο χέρι μας. Όμως, πέρα από τις μη ελεγχόμενες συνθήκες, υπάρχουν και συνήθειες που την αποκλείουν από την καθημερινότητά μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όπως επισημαίνει έρευνα τεσσάρων πανεπιστημίων, με τίτλο «H ευτυχία είναι απόφαση».

«Υπάρχει κάτι ταπεινω­τικό στην οδύνη, ενώ στη συμπόνια υπάρχει κάτι που εξυψώνει και δίνει υπεροχή».

Όταν αγαπούμε, σεβόμαστε και θαυμάζουμε κάποιον και κατόπιν όταν βλέπουμε ότι υποφέρει, - πάντα με κατάπληξη επειδή μας φαίνεται απαράδεκτο η ευτυχία που αναβλύζει από μέσα του να μην προέρχεται από μια πηγή προσωπικής ευτυχίας-, τα αισθήματα της αγάπης, της εκτίμησης και του θαυμασμού μεταμορφώνονται ουσια­στικά: γίνονται πιο τρυφερά, δηλαδή το χάσμα που μας χωρί­ζει μοιάζει να γεφυρώνεται, και μια προσέγγιση ίσου προς ίσον φαίνεται να πραγματοποιείται.