Τα παιδιά είναι σαν τα σφουγγάρια, απορροφούν συνεχώς πληροφορίες από το περιβάλλον τους και αναπτύσσουν ένα εσωτερικό σύστημα προσαρμογής.

Σε κάθε στάδιο ανάπτυξης, από την πρώτη μέρα ζωής μας μέχρι και την ολοκλήρωση της παιδικής μας ηλικίας, δημιουργούμε σαν ένα είδος πυλώνων για το εσωτερικό μας σπίτι-εαυτός. Εκείνη την περίοδο κτίζουμε και τους τοίχους που περιτριγυρίζουν το εσωτερικό οικοδόμημα, δηλ. τον τρόπο που ανταποκρινόμαστε στο περιβάλλον μας.

Πόσο μας αρέσει να βρίσκουμε τη λειτουργία των πραγμάτων… Τον μηχανισμό πίσω από το κάθε τι. Να κατανοούμε τι είναι αυτό που κάνει το ρολόι να χτυπά ή από πού προήλθε κάτι που μας εκπλήσσει. Μας γοητεύουν οι αρχές και τα ξεκινήματα καθώς νιώθουμε ότι αν μάθουμε την προέλευση από κάτι τότε θα το καταλάβουμε πλήρως. Σαν να λαμβάνουμε μέρος σε μία αρχέγονη αναζήτηση για την απάντηση στο πως ξεκίνησαν όλα.

Σε απομονωμένες λίμνες, χιονισμένα βουνά, απόκρυμνες κορυφές ή ανθισμένες κοιλάδες, αν έχεις τάσεις φυγής και λίγη φαντασία, μπορείς να φτιάξεις το καταφύγιο των ονείρων σου και να εμπνεύσεις και άλλους. Το www.cabinporn.com είναι ο παράδεισος οποιουδήποτε η ζωή δεν τον αφήνει να ησυχάσει και η μόνη πολυτέλεια που ζητάει είναι η απόλυτη, θεϊκή γαλήνη.

Ήταν 12 Νοεμβρίου του 1935 όταν ο Πορτογάλος ψυχίατρος, Αντόνιο Έγκαζ Μονίζ έκανε δυο τρύπες στην κάθε πλευρά εγκεφάλου ασθενούς και έκοψε τα νεύρα που συνέδεαν το πρόσθιο μέρος του εγκεφάλου με τον υπόλοιπο εγκέφαλο. Αυτή ήταν η πρώτη λοβοτομή στην ιστορία της ιατρικής. Για την ακρίβεια ήταν η πρώτη πλήρης λοβοτομή αφού σχετικές απόπειρες είχαν ήδη ξεκινήσει από το 1892.

Μια μέρα κατάλαβα ότι είχα γίνει σκηνοθέτης. Νομίζω ότι μπορώ να θυμηθώ ποια ακριβώς στιγμή συνέβη.

Ήταν η πρώτη μέρα του γυρίσματος του "Λευκού Σεΐχη". Είναι αλήθεια όλ' αυτά, αλλά κάθε φορά που τα λέω όλοι με κοιτάζουν σαν να τους ξεφουρνίζω φαντασιοπληξίες.

Σιδηροδρομικοί σταθμοί με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική κάνουν τους επιβάτες να εύχονται να χάσουν το τρένο ξανά και ξανά… Μοντέρνος σχεδιασμός, έντονα χρώματα, εξωτικοί κήποι αλλά και ιστορικοί χώροι κάνουν την αναμονή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αφού λίγο πριν το τρένο σφυρίξει οι επιβάτες μπορούν να απολαύσουν μια μίνι περιήγηση στις πλατφόρμες, θαυμάζοντας την ομορφιά των σταθμών.

Κανείς δεν είναι πλούσιος αν είναι άκληρος και καμία δεν είναι ωραία όταν είναι ανόητη και κανένας δεν είναι χαρούμενος όταν είναι κακός.

Να ζεις με πλήθουσα γύρω σου τη σιωπή και τα λόγια σου, όταν χρειάζουνται, να πέφτουν μετρημένα σαν τις καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής...

Το Moonhole είναι ένα θέρετρο χτισμένο σε ένα βραχώδες τόξο και περιβάλλεται από τα νερά της Καραϊβικής. Είναι δημιούργημα του Tom και της Gladdie Johnston στα τέλη της δεκαετίας του '50 οι οποίοι αποφάσισαν να αφήσουν πίσω την έντονη καθημερινότητα της πόλης εργαζόμενοι στον τομέα της διαφήμισης και να φτιάξουν ένα σπίτι, και αργότερα ξενοδοχείο στην Καραϊβική.

Αν γεννηθείς σε τούτο τον τόπο, υπάρχει στο πετσί σου το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθείς και να πατήσεις πόδι, εάν το αντέχει το στομάχι σου.

Διότι, εντάξει, τη χώρα σου την αγαπάς. Αυτόν τον τόπο έμαθες, αυτόν εμπιστεύεσαι. Από θρησκεία έμαθες να κάνεις σταυρούς με το δεξί χέρι και να περνάς της εκκλησιάς την πόρτα κάθε Ανάσταση, έτσι για να πεις πως πήγες. Με τη φαμίλια έβαλες τα δυνατά σου πολλές φορές να αντέξεις τα απάλευτα μέχρι να μη χρειάζεται να τους ακούς.

Στην Ζαντάρ, μια πόλη 3.000 χρόνων στις ακτές της Κροατίας, υπάρχει ένα μαγικό γλυπτό που παίζει μουσική. Στα σκαλάκια της πλατείας που φτάνει στη θάλασσα, στο Morske orgulje, υπάρχουν 35 σωλήνες όπως στο εκκλησιαστικό όργανο, ο καθένας συγχρονισμένος διαφορετικά, οι οποίοι ανάλογα με το φύσημα του ανέμου και τα κυμματάκια που μπαίνουν μέσα τους, βγάζουν μουσική.