Μετά τις βόλτες στα παλιά «ηλεκτρονικά», ας θυμηθούμε ακόμα δύο παιδικά παιχνίδια παλιότερων δεκαετιών. Ή, όχι και τόσο παιδικά...

Παιχνίδια με ...μπουκάλια. Με δύο συγκεκριμένα μπουκάλια. Ένα πλαστικό, ημιδιαφανές, από χυμό πορτοκάλι κι άλλο ένα γυάλινο, σκούρο καφέ, από μπίρα.

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει ν' αλλάξει χρώμα στά ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

Με το που αντικρίζει κανείς αυτό το ημι-πυραμιδωτό οίκημα στην άκρη ενός βράχου, απροσπέλαστο, εξωπραγματικό, σχεδόν σουρεαλιστικό στη σύλληψή του, δίνει την εντύπωση ότι κρέμεται στο τέλος του κόσμου, τα σκαλιά που αποτελούν και μέρος της στέγης ανοίγουν προς τον ουρανό... η ανάβαση για την θυσία ή την εξιλέωση;

Οι ντόπιοι λένε πως για να γνωρίσεις έναν τόπο, πρέπει πρώτα να γνωρίσεις τις νοστιμιές του, μιας και δοκιμάζοντας τις γεύσεις του, γνωρίζεις το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την οικονομία του. Γυρίσαμε τις Κυκλάδες αυτή τη φορά όχι για χάρη κάποιας παραλίας αλλά για να δοκιμάσουμε τις πιο χαρακτηριστικές γεύσεις τους. Απολαύστε τις!

Όλοι οι παραμυθάδες το ξέρουμε καλά πως οι δράκοι στα παραμύθια, με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, πάντα κάνουν πλούσιο (ψυχικά) τον ήρωα. Συχνά βρίσκονται κοντά στην πηγή του πλούτου (το νερό της πολιτείας, τη φυλακισμένη βασιλοπούλα...) και απαγορεύουν την πρόσβαση σ΄αυτή την πηγή, αλλά στην ουσία μόνο στους δειλούς κι αδύναμους, γιατί δουλειά τους είναι να φυλάνε το πολύτιμο νερό ή την πεντάμορφη του κόσμου για τον αντρειωμένο ήρωα (δηλαδή εμάς) που θα πρέπει να τους αφανίσει (ή να τους ξεγελάσει ή να δεχτεί να γίνουν οι μαγικοί του βοηθοί) για να το (την) κατακτήσει.

«Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μου εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους». Φρίντριχ Νίτσε.

Μπορεί να αλλάξει το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς; Η δικτατορία της ανορεκτικής μόδας φαίνεται να υποχωρεί υπό την πίεση του νέου φεμινισμού, αλλά και της οικονομίας.

Η αλήθεια μιλάει πάντα με ευθύτητα – Σοφοκλής. Ο πατέρας αποφάσισε να μιλήσει με την οκτάχρονη κόρη του για να της πει ότι εκείνος και η μαμά της θα έπαιρναν διαζύγιο. Τραύλιζε και κόμπιαζε για λίγα λεπτά, μέχρι που το κοριτσάκι τού είπε τελικά: "Ελα βρε μπαμπά, τι είσαι, φοβιτσιάρης; Γιατί δεν το λες να τελειώνουμε;"

Κάποιες σχέσεις σού στραγγίζουν συστηματικά την ενέργεια, τόσο με φανερούς όσο και με υπόγειους τρόπους. Υπάρχουν αρκετοί τύποι ανθρώπων που σε εξαντλούν ή σε βγάζουν από το δρόμο της εξαιρετικής φροντίδας του εαυτού σου.

Παρακολουθήστε αυτό το video από το Good Morning Vietnam, δείτε πόσο αβίαστα αλλάζει φωνή και χαρακτήρα, και χαμογελάστε... Robin Williams, ένας μύθος.