Θέλουμε την μέγιστη οικονομική ελευθερία για το άτομο και τον ελάχιστο περιορισμό.
Στο πλαίσιο αυτό, είμαστε βαθιά και αντικρατιστές.
Φωνάζουμε την πίστη μας στο επιχειρείν και το φωνάζουμε δίχως ενοχικά σύνδρομα και χωρίς απολογητικό τόνο, αλλά με ευθύτητα και επιθετικά.

Η μιζέρια του κρατισμού, πέρα από την θεωρία γίνεται εύκολα αντιληπτή από την εμπειρική παρατήρηση: μια ματιά στον χάρτη του κόσμου, αρκεί για να κάνει κανείς συγκρίσεις και συνειρμούς.
Ποιες κοινωνίες είναι οι πιο πλούσιες; Που υπάρχει περισσότερη ευτυχία και λιγότερη φτώχεια;
Σε ποιες κοινωνίες βρίσκουμε το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής, την μικρότερη βρεφική θνησιμότητα, τον μικρότερο αναλφαβητισμό και την μεγαλύτερη διάχυση της γνώσης;
Ποιες κοινωνίες είναι οι περισσότερο πολυαρχικές και οι λιγότερο καταπιεστικές;
Τι συνέβη εκεί που κυριάρχησαν ή επιβλήθηκαν τα δόγματα που αντιμετωπίζουν την ελεύθερη οικονομία ως κάτι κακό και αντιλαϊκό;
Ποιοι τελικά είναι οι ουμανιστές και οι αληθινά ευαίσθητοι;
Ποιοι βάζουν τον άνθρωπο πραγματικά σε πρώτο πλάνο και ποιοι τον εντάσσουν απλά σαν υποσημείωση στο πλαίσιο των τραγικά αποτυχημένων τους συνταγών οι οποίες κατέρρευσαν παντού όπου επικράτησαν προλαβαίνοντας να δημιουργήσουν την απόλυτη ανέχεια και έναν τέλειο εξισωτισμο στην μιζέρια;

Οι Liberals, δεν μαχόμαστε για την ελεύθερη οικονομία γιατί αυτή προδήλως δημιουργεί πλούτο και περισσότερη ευτυχία στους περισσότερους.
Οι Liberals, μαχόμαστε για την ελεύθερη οικονομία για έναν ακόμη σπουδαίο -ισως πιο σπουδαιο- λόγο: μόνο το άτομο που αφήνεται ελεύθερο να δημιουργήσει, είναι πραγματικά ελεύθερο.
Το άτομο που δεν εξαρτά την επιβίωσή του από το κράτος και τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς του, απολαμβάνει την μέγιστη δυνατή ελευθερία.
Και η οικονομική του αυτάρκεια είναι η ασφαλιστική δικλείδα απέναντι σε κάθε κεντρική εξουσία.

Οι Liberals, ζητάμε τον περιορισμό του κράτους.
Ζητάμε το κράτος να μένει μακριά από τον ιδρώτα και από τον μόχθο μας.
Θέλουμε ένα ελάχιστο κράτος με ρόλο εποπτικό και ρυθμιστικό.
Θέλουμε ένα ελάχιστο κράτος, μακριά από την πελατειακή λογική των ποικιλόχρωμων κρατιστών...συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών, σοσιαλιστών.
Θέλουμε ένα ελάχιστο κράτος, που θα απουσιάζει από την καθημερινή οικονομική μας δραστηριότητα και θα αφήνει το πεδίο ελεύθερο στον ανταγωνισμό και στην δημιουργία.
Θέλουμε ένα ελάχιστο κράτος που δεν θα αποτελεί με την βασανιστική γραφειοκρατία του τροχοπέδη για νέες επενδύσεις και την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Θέλουμε ένα ελάχιστο κράτος, που ως ελάχιστο θα οδηγήσει και στους ελάχιστους φόρους.
Αφού δεν θα είναι πλέον απαραίτητη η βάρβαρη φοροεπιδρομή των καθε λογης κρατιστων στους καρπούς του μόχθου και της προσπάθειάς μας, ωςτε μεσα απο τους φορους να εξακολουθεί να συντηρεί τα φεουδαρχικα προνόμια της αποθρασυμενης γραφειοκρατίας του και των οργανωμένων ομάδων των παρασιτικων συμφερόντων πολυ μας γονατισαν.
Θελουμε ενα ελαχιστο κρατος, το οποιο δεν θα κατασπαταλά τους πόρους του ωςτε να εξασφαλίζεται η ευτυχια των ισχυρών ομάδων πίεσης που το περικυκλώνουν...κρατικών ή δήθεν "επιχειρηματικών".
Θελουμε ενα ελαχιστο κρατος που θα μπορει να διοχετεύσει τους πόρους του για τους πιο αδύναμους. Για εκείνους που το εχουν αληθινά ανάγκη, και οχι για εκείνους που μπορουν να εκβιάσουν.

Οι Liberals, δεν ξεχναμε: δεν υπάρχουν κρατικα λεφτά.
Υπάρχουν μόνο λεφτά των φορολογουμένων πολιτων. Και σε αυτα, πρεπει σεβασμός.

Σαν κατακλείδα: οι Liberals θελουμε ανοιχτή και ελευθερη οικονομια.
Με σεβασμο και διευκόλυνση του επιχειρειν.
Θελουμε ελαχιστο κρατος και ελάχιστους φόρους.
Και για το δεύτερο, αποτελει προϋπόθεση το πρωτο.
Το μεγαλο κρατος, σημαινει μεγαλοι φόροι.
Σημαινει μιζέρια, υπανάπτυξη, ανεργία, εκβιασμός, δυστυχια.
Μεγαλο κρατος, σημαινει φτώχεια.
Φτώχεια, σημαινει λιγότερη ελευθερία.
Με ολα αυτα, oι Liberals βρισκόμαστε σε πόλεμο.

Οι Liberals φιλοξενούμαστε στο site του Κλόουν μέχρι να είναι έτοιμο το επίσημο site μας.

Μπορείτε να μας βρείτε στην σελίδα στο Facebook The Liberals εδώ.