Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα, και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του, και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη, και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη...

Ξεκινάμε από αυτό, για να το αποκλείσουμε από τη λίστα μας: εντάξει, ο μίστερ Κρίστιαν Γκρέι και οι ερωτικές περιπέτειες του σε ένα δωμάτιο με χειροπέδες, μαστίγια και την αθώα παρθένα Αναστασία είναι το must της εποχής, καθώς έφερε στο επίκεντρο των μεγάλων mainstream κινηματογραφικών παραγωγών την ιστορία ενός σαδομαζοχιστικού έρωτα που ξετρέλανε το αναγνωστικό κοινό και κέρδισε τις χειρότερες κριτικές.

Όσοι μεγαλώσαμε στα 80s και τα 90s θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε τους παρακάτω ήχους με κλειστά τα μάτια, και από χιλιόμετρα μακριά.

16 φοβερές φωτογραφίες με Photoshop.

Οπως ασφαλώς θα γνωρίζουν εξ ιδίας πείρας οι περισσότεροι αναγνώστες, ο σαρκικός έρωτας δεν είναι ποτέ αυτό που φαίνεται: ένα ανώδυνο βιολογικό παιχνίδι που στοχεύει στην αναπαραγωγή ή στην πρόσκαιρη σεξουαλική ικανοποίηση. Όποτε μάλιστα διαπιστώνουμε ότι σε μια «σχέση» απουσιάζουν τα γνώριμα πάθη και η οδύνη του έρωτα, τότε μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι πως, στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για ερωτική... σχέση.

Η Χρυσή είναι ένα από τα 81 ακατοίκητα νησιά της Κρήτης και απέχει περίπου 8 ναυτικά μίλια νότια απο την Ιεράπετρα. Οι ντόπιοι το ονομάζουν «Γαϊδουρονήσι» ή απλά «Νησί». Το μήκος του νησιού είναι 5 χλμ και το πλάτος του 1 χλμ. Το πιο ψηλό σημείο ονομάζεται Κεφάλα και βρίσκεται σε ύψος 31 μέτρων.

Το ξέρουμε ότι είναι καλοκαίρι και η σιλουέτα προέχει των γευστικών απολαύσεων. Αν όμως, βρεθούν μπροστά σας τα παρακάτω γλυκάκια, μην τους γυρίσετε την πλάτη.

Γάλλος συγγραφέας από το Αλγέρι, ένας μαυροπόδαρος (pied noir) όπως επιτιμητικά τους αποκαλούσαν οι γηγενείς Γάλλοι, με ένα νόμπελ λογοτεχνίας στο ενεργητικό του, μυθιστορήματα, θεατρικά , φιλοσοφικές μελέτες, δημοσιογραφικές αποστολές. Δις παντρεμένος, με πολλές γυναίκες στο πλευρό του- αμετανόητος θαυμαστής του γυναικείου φύλου- και με μια μοναδική, διαρκή και ακριβή αγάπη, τη μητέρα του.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί αυτή η ταινία χαρακτηρίζεται ως κωμωδία, έστω και σαν κωμωδία ηθών. Στην τελική δε σκηνή της εκεί όπου τα δυο αδέλφια μένουν μόνα στο σπίτι για το υπόλοιπο της ζωής τους, μικρή, πλημμύριζα στα δάκρυα.