Ελένη Λαυρεντάκη

Ελένη Λαυρεντάκη

Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.

Ἡ γυναίκα γδύθηκε καὶ ξάπλωσε στὸ

κρεβάτι

ἕνα φιλὶ ἀνοιγόκλεινε πάνω στὸ πάτωμα

οἱ ἄγριες μορφὲς μὲ τὰ μαχαίρια ἀρχίσαν

νὰ ξεπροβάλλουν στὸ ταβάνι

Υπάρχουν ψυχές συνεσταλμένες, διψασμένες για επιδοκιμασία επειδή δυσπιστούν για τον ίδιο τους τον εαυτό, ψυχές που συνδέουν, με μια ασαφή συνείδηση που έχουν για την αξία τους, την επιθυμία και την ανάγκη να ακούν να επαινείται η αξία τους αυτή από άλλους.

Είναι ματαιοδοξία; Είναι μετριοφροσύνη; Δεν ξέρω.

1. Από την πρώτη επιστολή: Διαβάζοντας τη λέξη διαβάζουμε τον κόσμο!

- Διδασκαλία = ανάγνωση, αναζήτηση

- Διδάσκω πραγματικά = παίρνω κριτική θέση στη διαδικασία της ανακάλυψης

- Μελετώ = αποκαλύπτω

- Διδασκαλία = όχι απλή μεταφορά γνώσης αλλά κριτικός τρόπος κατανόησης και αντίληψης της ανάγνωσης της λέξης και του κόσμου, του κειμένου και του πλαισίου του

Παρασκευή, 10 Δεκεμβρίου 2021 11:09

Το Κόκκινο Μπαλόνι - (Le Ballon rouge)

Ένα κόκκινο μπαλόνι ακολουθεί ένα αγοράκι στους δρόμους του Παρισιού δημιουργώντας ένα παράξενο ζευγάρι που μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες.

Μέσα από την απλή φαινομενικά αυτή ταινία δίνεται η ποίηση του κινηματογράφου, μια ελεγεία για τις μυστικές πηγές της ζωής, ένα απλό τραγούδι του δρόμου που κρύβει μέσα του μια βαθιά γοητεία.

Το μπαλόνι γίνεται ένα σύμβολο του νοήματος της ζωής και των ανθρωπίνων δυνάμεων για ανανέωση που επιτρέπουν στον άνθρωπο μέσα από την αγάπη να ανανεώνεται και να ανακαλύπτει εκ νέου το νόημα της ζωής.

Πέμπτη, 09 Δεκεμβρίου 2021 13:23

Μανόλης Αναγνωστάκης - «Επίλογος»

Κι όχι αυταπάτες προπαντός.

Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς προβολείς μες στην ομίχλη

Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη: ζω.

O πατέρας είναι υπάλληλος σε μια Τράπεζα. Φεύγει το πρωί και γυρίζει αργά το μεσημέρι. Οι μηχανές και τα βιβλία τον απασχολούν όλες τις ώρες της σκόλης του. Φαίνεται ότι και στο παλιό μας σπίτι, τον καιρό που ζούσανε με τη μητέρα το ίδιο τον απασχολούσαν. Ήταν ίσως η κύρια αιτία που χωρίσανε. Αυτό, και το ότι της έκανε απιστίες. Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος αγνός σαν τον πατέρα μπορούσε να κάνει απιστία. Τώρα το καταλαβαίνω.

Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

Με όραση καινούρια προχωρούμε

Η μέρα έχει μαιάνδρους

Όπως η θάλασσα κύματα

Εγκλωβισμένο πουλί

 

Το ελεύθερο πουλί χοροπηδάει

πάνω στου ανέμου τη πλάτη

κι απ’ την ορμή του παρασύρεται

ώσπου το ρεύμα του να τελειώσει

και βυθίζει τα φτερά του

στις πορτοκαλιές ηλιαχτίδες

τολμώντας να ζητήσει

τον ουρανό δικό του.

Η γυναίκα είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ανθρώπινο πλάσμα όπως και ο άντρας.

Αλλά μια τέτοια δήλωση θεωρείται εντελώς αφηρημένη.

Είναι γεγονός ότι κάθε συγκεκριμένο ανθρώπινο πλάσμα έχει πάντα τη δική του ξεχωριστή θέση.

Ο καθένας έχει τη δική του «προσωπική αντίληψη για τη ζωή», αλλά υπάρχουν κοινοί παρανομαστές που διαμορφώνουν ομοιότητες στις ανάγκες και στις απαιτήσεις.

Δεν χωρά αμφιβολία πως η ζωή είναι γεμάτη από σχέσεις, από μια σταθερή αναμέτρηση με τον Άλλο΄ αποτελεί μια διαλεκτική με τον ψυχικό κόσμο της γυναίκας και του άνδρα.

Ένας από τους πολλούς τρόπους για να αντιμετωπιστεί ο ανθρώπινος πόνος είναι ακριβώς η διαπροσωπική σχέση που εννοείται ως δυνατότητα επαφής με τον άλλο, με το διαφορετικό από μας, αλλά ταυτοχρόνως απολύτως απαραίτητο.