Ελένη Λαυρεντάκη

Ελένη Λαυρεντάκη

Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.

Η  Πρωτοχρονιά

Ρωμαίικη παράδοσις

Aπάνω στο κρεββάτι μου με μάτια σφαλισμένα
δια του κόσμου το φθαρτόν εφιλοσόφουν μόνος,
όταν κανόνα έξαφνα βροντούν εκατόν ένα,
και τότε πια θυμήθηκα πως ήλθε νέος χρόνος.
Κι αρχίζω να τον χαιρετώ κι εγώ απ’ το κρεββάτι
με όλο μου το πρωινό “Ρωμαίϊκιο ραχάτι”.

Όταν ήμαστε νέοι ο έρωτας μας φαινόταν ένα αίσθημα παντοδύναμο, ικανό να μεταμορφώσει μια ζωή.

Ο σεξουαλικός πόθος ήταν αναπόσπαστο στοιχείο του αλλά συνοδευόταν από ένα αίσθημα προσέγγισης, κατάκτησης και αμοιβαιότητας που θα μπορούσε να μας υψώσει πάνω από την καθημερινότητα και να μας κάνει ικανούς για μεγάλα πράγματα.

Άρχισα τη ζωή μου όπως θα την τελειώσω: ανάμεσα στα βιβλία.

Στο γραφείο του παππού μου υπήρχαν παντού βιβλία· το ξεσκόνισμά τους απαγορευόταν, εκτός από μια φορά το χρόνο, τον Οκτώβριο πριν ανοίξουν τα σχολεία.

Συμφωνία ἄρ. 1

Ὕστερα εἴδαμε πὼς δὲν ἤτανε πρόσωπα
μὰ οἱ σιωπηλὲς χειρονομίες τοῦ ἡλιοβασιλέματος…
σὰν ἕνας θεὸς ποὺ τὸν ξέχασαν κι ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ χρόνου
καλοῦσε βοήθεια.

Μερικοί πολύ χρήσιμοι για τη ζωή, πρακτικοί κανόνες πού χρέος άλλα και συμφέρον έχει ο φρόνιμος άνθρωπος να τους προσέξει. Θα τους διατυπώσω αφού προτάξω ένα μικρό προοίμιο που αν δίνει την εντύπωση παραδοξολογίας, τούτο οφείλεται μόνο στη διατύπωση και όχι στο νόημά του.

Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου 2021 13:07

Ναζίμ Χικμέτ | Τα ποιήματα των 9-10 μ.μ.

Ξέρουμε κ’ οι δύο, αγαπημένη,

μας έμαθαν:

να πεινάμε, να κρυώνουμε,

να πεθαίνουμε στην κούραση

και να ζούμε μακριά ο ένας απ’ τον άλλο.

Κύριε, είμαι ένας άθεος! Και είμαι αδερφός

του χαρτοπαίχτη, του μπεκρή. Και σάρκα έχω και αίμα.

Κι όπως εχώρισες εσύ τα σκότη από το φως

έτσι χωρίζω κι αγαπώ-απ΄ το σωστό-το ψέμα.

Πάνω στα τετράδια του σχολείου
Στα θρανία μου και τα δένδρα
Πάνω στην άμμο και το χιόνι
Γράφω τ’ όνομά σου

Νὰ κομᾶσαι νηστικός σὲ μία σοφίτα

Νὰ εἶσαι ὁ τεμπέλης τοῦ σπιτιοῦ

Νὰ γίνεσαι σκουπίδι

Ὅταν ἀνοίγεται ἕνα λερωμένο στόμα

Ο Κέρουακ έστειλε μια επιστολή στην πρώτη του σύζυγο Έντυ Κέρουακ Πάρκερ, στα τέλη Ιανουαρίου 1957, μια δεκαετία αφότου ο γάμος τους είχε ακυρωθεί.

Συμπεριλαμβάνεται στο The Portable Jack Kerouac.

Ο Κέρουακ γράφει: