Open Source Content Management

Μήπως έχετε στη ζωή σας ανθρώπους που παραπονιούνται;

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει γίνει τόσο απαιτητικός ώστε όλοι, κάποια στιγμή, αναπόφευκτα θα παραπονεθούν για πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Αυτή είναι μια φυσική ανταπόκριση που σας επιτρέπει να απελευθερώσετε την ένταση κατά τη διάρκεια σύνθετων ή οδυνηρών καταστάσεων. Ωστόσο, μερικές φορές – και χωρίς να το αναγνωρίζετε – κλέβει την ενέργειά σας.

Freud

Η Ευχή

«Στην πραγματικότητα, δεν είμαι ούτε επιστήμονας ούτε ερευνητής ούτε ένας πειραματιστής ούτε καν στοχαστής. Από τη φύση μου είμαι μονάχα ένας κονκισταδόρος, ένας εξερευνητής, αν προτιμάς αυτό τον όρο, κι έχω όλη την περιέργια, την τόλμη, την επιμονή που χαρακτηρίζει το είδος τούτο των ανθρώπων. Σε γενικές γραμμές, δεν αναγνωρίζεται η αξία τους παρά μονάχα όταν πετύχουν, όταν ανακαλύψουν κάτι το ουσιαστικό: διαφορετικά παραμερίζονται» -«Γράμμα στον Φλις» (1900)

Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι να εντοπίσει κανείς αν πράγματι έχει κατάθλιψη (εφόσον το υποψιάζεται). Αν ξέρεις ότι έχεις κατάθλιψη, αντιλαμβάνεσαι (επιτέλους) ότι βλέπει τα πράγματα πιο μαύρα απ’ όσο πραγματικά είναι. Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα δεν είναι η δουλειά, τα παιδιά, ο άντρας ή οι φίλοι σου. Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα είναι η κατάθλιψη κι ότι αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο της αντιμετώπισης, γι’ αυτό, εάν νιώθετε ότι παλεύετε με το μαύρο σύννεφο της κατάθλιψης, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στα πρώιμα, πιο ύπουλα συμπτώματά της.

Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης πιστεύει ένα μύθο που διαδίδεται για πάνω από 100 χρόνια: ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας.

Οι εγκέφαλοί μας έχουν εξελιχθεί για να χρησιμοποιούν το ελάχιστο της ενέργειας, ενώ παράλληλα να μεταφέρουν την πιο δυνατή πληροφόρηση – άθλος που απαιτεί το σύνολο του εγκεφάλου.

(Πιστεύουμε ότι) δεν είναι υπερβολή να συμπεριλάβουμε στη λίστα με τις μεγαλύτερες κοινωνικο-πολιτιστικές κατακτήσεις της εποχής μας, το γεγονός ότι η ψυχοθεραπεία έχει απενοχοποιηθεί πλήρως.

Πριν μερικά χρόνια, το να κάνεις βουτιά και δουλειά με τον εαυτό σου με τη βοήθεια ενός επαγγελματία θεωρούταν περίεργο, προβληματικό, υπερβολικό ή απλώς χόμπι πλουσίων. Σήμερα -ευτυχώς- ο κόσμος ξεκόλλησε απ’ αυτό το αστείο στερεότυπο, και η βοήθεια από έναν ειδικό έχει καταστεί συνηθισμένη και λογική επιλογή.

Αισίως στην κορυφή της Ευρώπης. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ποσοστό των νεαρών ενηλίκων 25-34 ετών που διαμένουν στο σπίτι των γονιών τους, σύμφωνα με τη Εurostat.

Είναι, φαίνεται, ένα από τα πλέον εκκωφαντικά σουξέ της κρίσης: «Μαμά, γερνάω στην καμπούρα σου».

Η σύγχρονη κοινωνία μας λέει να τα πάμε καλά στο σχολείο, να εργαζόμαστε όσο πιο σκληρά μπορούμε και τελικά να διδάξουμε στα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.

Είναι ένας ατελείωτος κύκλος που δεν αφήνει πολύ χώρο για δημιουργικότητα.

Οι υπάλληλοι στην υπηρεσία καθαριότητας στην Άγκυρα, έφτιαξαν μια δημόσια βιβλιοθήκη με τα βιβλία που έβρισκαν στα σκουπίδια και προορίζονταν για καταστροφή.

Η βιβλιοθήκη βρίσκεται στην περιοχή Cankaya της Άγκυρας. Τα νέα για την δημιουργία της βιβλιοθήκης έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Τουρκία και ο κόσμος έχει αρχίσει και δωρίζει μαζικά βιβλία που σε άλλη περίπτωση θα κατέληγαν στα σκουπίδια.

09.00 Καφές τσεκ, τσιγάρα τσεκ. Τον ανοίγω και ξαναβρίσκομαι μπροστά στην οθόνη του με τη διαστημική ταπετσαρία που δεν θέλω να αλλάξω χρόνια τώρα, γιατί μου δημιουργεί ένα περίεργο άισθημα ασφάλειας και σταθερότητας.

Ανοίγω τα μέιλς, συγχρόνως το φέις, πρώτη γουλιά καφέ, πρώτο τσιγάρο της ημέρας.

Ελπίζω την συγκεκριμένη στιγμή και για τα επόμενα 10 λεπτά να μην με ενοχλήσει κανείς, θεωρώ βασικό να είμαστε μόνοι. Εγώ και ο υπολογιστής μου.

Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας.

Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή.

Γι’ αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε.