Open Source Content Management

Ο Γάλλος φωτογράφος Ludwig Favre, απομακρύνεται αυτή τη φορά από τις συνηθισμένες φωτογραφίες, με τις οποίες συνδέουμε στο μυαλό μας τη Νέα Υόρκη, πειραματιζόμενος με μια πιο ετερόκλητη και συνάμα, οικεία περιοχή, την Chinatown.

Με τίτλο “New York, By The Way“, η φωτογραφική αυτή συλλογή μάς κάνει νοητή περιήγηση σε σημεία όπου πολλές λεπτομέρειες αιχμαλωτίζουν την προσοχή του κοινού.

Εννέα όροφοι. 20.225 τετραγωνικά μέτρα. Στον αριθμό 1 της Mailänder Platz. Στουτγκάρδη.

Μέσα στις πέντε μεγαλύτερες και -κατά την γνώμη μου- εντυπωσιακότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο!

...Χρέος έχεις και μπορείς στο δικό σου τον τομέα να γίνεις ήρωας. Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω!

Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ ακλούθα μου!

Να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερο του ρυθμό είναι λεύτερος.

...Η καρδιά δε βολεύεται.

Χέρια χτυπούν απόξω από τη φυλακή της, φωνές ερωτικές αφουγκράζεται στον αγέρα κι η καρδιά, γιομάτη ελπίδα, αποκρίνεται τινάζοντας τις αλυσίδες και σε μιαν αστραπή της φαίνεται πως έγιναν οι αλυσίδες φτερούγες.

Μα γρήγορα η καρδιά πέφτει πάλι αιματωμένη, έχασε πάλι την ελπίδα και την ξαναπιάνει ο Μέγας Φόβος.

Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: «Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!»

Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Στο κύμα παέι να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει

Δεν σ'αγαπώ σαν να 'σουν θαλασσόροδο ή τοπάζι,
καν σαΐτα από γαρύφαλλα που τη φωτιά θεριεύει...

Η φωτογραφική συλλογή Naturalia του Γάλλου φωτογράφου Jonk καταγράφει τη φύση, καθώς “διεκδικεί τα χαμένα δικαιώματά της μέσω ενός εντυπωσιακού και γαλήνιου τοπίου”.

Με θέμα πολλά εγκαταλελειμμένα κτίρια, η συλλογή κινείται ανάμεσα στο παλιό και το άγριο, προκαλώντας μια έντονη αντίθεση ανάμεσα στο πράσινο και το τσιμέντο.

Από τη ζούγκλα του Αμαζονίου στην αμερικανική μεγαλούπολη, ο καλλιτέχνης Philippe Echaroux παρουσιάζει το δεύτερο μέρος της εντυπωσιακής δουλειάς του, δημιουργώντας με τον κατάλληλο φωτισμό απίστευτα πορτρέτα πάνω σε δέντρα.

Πρόκειται για πρόσωπα απλών ανθρώπων, τους οποίους ο Echaroux είχε φωτογραφίσει στους δρόμους της Νέας Υόρκης.