Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Ναρκώνοντας τον πόνο της απώλειας
Σε αυτό το βιβλίο η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα κάνει μια κατάδυση στον ψυχικό κόσμο των εξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες ανθρώπων. Ο λόγος της ουσιαστικός, περιεκτικός, αγγίζει με ευαισθησία τις ρίζες αυτού του μεγάλου προβλήματος.
«H χρήση των ναρκωτικών για όλα αυτά τα νέα παιδιά, που περιφέρουν την δυστυχισμένη τους ύπαρξη σε δρόμους και πλατείες, γίνεται ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, μια διαρκής αναμέτρηση με το θάνατο. Αναζητούν απελπισμένα τη δόση τους, γνωρίζοντας ότι κάθε δόση μπορεί να είναι η μοιραία δόση. Επιμένουν όχι από ευχαρίστηση, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά από ανάγκη.
Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθιά;
Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι.
Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας. Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.
Ο μύθος της μητρότητας – όπως κάθε μύθος – είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος.
Οδυσσέας Ελύτης, ο ποιητής του φωτός
«Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις - Η πρώτη αλήθεια είναι ο θάνατος. Απομένει να μάθουμε ποια είναι η τελευταία» Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)
Τα μάτια των ταράνδων αλλάζουν χρώμα κάθε εποχή!
Όλα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, μπορούν να προσαρμόσουν τα μάτια τους στο μεταβαλλόμενο επίπεδο φωτός.
Σε σκοτεινές συνθήκες, οι μύες στις ίριδες συστέλλονται, για να διασταλλούν οι κόρες και να αφήσουν περισσότερο φως στα μάτια. Όταν το περιβάλλον είναι φωτεινό, οι ίριδες διευρύνονται και οι κόρες συρρικνώνονται.
«Η Gillian δεν είναι άρρωστη, είναι απλά χορεύτρια!»
Η Gillian είναι ένα κορίτσι επτά ετών που δεν μπορεί να παραμείνει καθιστή στο σχολείο. Σηκώνεται συνέχεια, αποσπάται η προσοχή της, πετάει με τις σκέψεις της και δεν μπορεί να παρακολουθήσει το μάθημα.
Οι δάσκαλοί της ανησυχούν, την τιμωρούν, την μαλώνουν, επαινούν τις λίγες φορές που παρακολουθεί καθιστή τα μαθήματα, αλλά τελικά, η κατάσταση δεν αλλάζει. Η Gillian αδυνατεί να μείνει καθιστή και να παρακολουθήσει με προσοχή.
Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει διαφορετικό
Οι προκλήσεις δεν μας κάνουν απαραίτητα πιο δυνατούς, αλλά σίγουρα έχουν τη δύναμη να μας κάνουν διαφορετικούς.
Οι φίλοι μου συνεχίζουν να μου λένε ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Έχω αρχίσει να μισώ αυτή τη φράση, λέει η Μαρία.
Charles Bukowski - «γάτες και εσύ κι εγώ»
οι Αιγύπτιοι λάτρευαν τις γάτες
συχνά ενταφιάζονταν μαζί τους
αντί μαζί με το παιδί
και ποτέ με σκύλο.
Γιάννης Βαρβέρης - «Η αλχημεία του προσώπου»
Οι θλίψεις πρέπει να σιωπούν
όταν σταλάζει μέσα μας ο βαρύς όρκος.
Κώστας Καρυωτάκης - «Δον Κιχώτες»
Oι Δον Kιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ώς την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Iδέα.
Kοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.
Οι 8 τρόποι που το παιδικό άγχος εκδηλώνεται σαν κάτι διαφορετικό
1. Δυσκολία στον ύπνο
Το άγχος και τα προβλήματα ύπνου έχουν τη σχέση του κοτόπουλου με τα αυγά: Το ένα γεννά το άλλο. Έρευνες έχουν δείξει ότι το άγχος μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του ύπνου και, αντίστροφα, η χρόνια διαταραχή του ύπνου μπορεί να οδηγήσει σε άγχος. Στα παιδιά, η δυσκολία να κοιμηθούν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του άγχους. Πολλά παιδιά, έμμονες και ανήσυχες σκέψεις τα κρατούν ξύπνια και κοιμούνται με καθυστέρηση. Άλλα πάλι διακατέχονται από το άγχος ότι αν κοιμηθούν βαριά δεν θα ακούσουν το ξυπνητήρι το πρωί.