– Πόσο πολύ μου αρέσει να με αγαπάς

– Κι εμένα πόσο πολύ μου αρέσει να σε αγαπώ

Μ.: Ένας φόνος μ’ έχει κάνει να ανατριχιάσω όσο και η αυτοκτονία της Άννας Καρένινα. Τον περιγράφει ο Εμίλ Ζολά στο βιβλίο του Τερέζ Ρακέν, όπου ο Λοράν, ένας νέος άντρας, τα φτιάχνει με την Τερέζ και μαζί αποφασίζουν να σκοτώσουν τον άντρα της. Το σεξουαλικό πάθος κυριεύει τους ήρωες, τους διαλύει το νευρικό σύστημα και δεν ξέρουν πια τι κάνουν.

Μια έκρηξη χαράς συντελείται όταν ακούμε την αγαπημένη μας μουσική

Μια μελέτη επιβεβαιώνει αυτό που κάθε μουσικόφιλος ξέρει: πως η μουσική κάνει τη χημεία του σώματός μας πιο χαρούμενη. Κι αυτό γίνεται χάρη στη ντοπαμίνη.

H Nina, ο Wall-E, η Αθηνά και ο Jackie βοηθούν ηλικιωμένους με άνοια ή Alzheimer να ανακτήσουν τις ξεχασμένες αναμνήσεις του, αλλά και να δουν τα επίπεδα της μοναχικότητας και της κατάθλιψής τους να μειώνονται.

Συνεχίζεται στο «John Golden Theatre» της Νέας Υόρκης το αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας έργο του Terrence McNally. «Αξίζει να έλθεις κολυμπώντας στη Νέα Υόρκη για να το δεις», γράφουν οι κριτικές που εδώ και τρεις μήνες ασχολούνται με τις ενστάσεις και τις συζητήσεις που προκαλεί. Η ντίβα συνεχίζει, καθώς φαίνεται, να ταράζει με την παράξενα ανησυχητική παρουσία της το κοινό ακόμα και σήμερα.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,
με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,
με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.

4 έρευνες μας εξηγούν με ποιους τρόπους χτίζεται ο γερός εγκέφαλος κάθε μέρα

Το Kintsugi αποτελεί την τέχνη του να αποδέχεσαι και να προσεγγίζεις την καταστροφή ή με άλλα λόγια αποτελεί το μάθημα που μπορεί να μας διδάξει η ανατολική φιλοσοφία για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την ζημιά, την ατέλεια, το απλό και το ανεπιτήδευτο.

Στα τέλη του 15ου αιώνα ο απρόσεκτος Ιάπωνας Σόγκουν Ashikaga Yoshimasa έσπασε ένα κινέζικο μπόλ τσαγιού. Έτσι λοιπόν πήρε την απόφαση να το στείλει πίσω στη Κίνα για επισκευή.

Ήμουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό – ήμουνα ακατάβλητος.

Με το τίποτα άναβα, έπεφτα σε μία κατάσταση έκστασης, που μόνο με καταληψία μπορούμε να την παρομοιάσουμε και να τη συγκρίνουμε – με τίποτα άλλο – παρά μονάχα ίσως, στον τομέα τον νευρικό, με μια έπαρση, μια υπερένταση και μιαν υπερευαισθησία υπερβολική.

Ανοιχτό παράθυρο. Τριγύρω παρτέρια.
Ευθύ το σώμα. Τεντωμένα τα χέρια.
Ένα δύο τρία: ζωή μου αγία
σμικρύνω την ψυχολογία.