Τώρα δε μένει τίποτ' άλλο οι δυο τρεις λέξεις μας σε

μια γωνιά του δρόμου

Πολύ βιαστικά δε στάθηκε καιρός για τόσο

ασήμαντες αοριστίες

Στην γη είναι όλα παλιά.

Έχουν ειπωθεί όλα.

Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη.

Ποιός θα ήταν ο λόγος της δημιουργίας μου αν περιοριζόμουν απόλυτα στον εαυτό μου;

Οι μεγάλες μου δυστυχίες σ’αυτό τον κόσμο ήταν οι δυστυχίες του Χήθκλιφ και τις παρακολούθησα όλες, τις έζησα όλες, από την αρχή.

Η μεγάλη μου σκέψη στη ζωή είναι αυτός.

..τα παιδιά ποτέ δεν ξεχνούν.

Γι’ αυτό έχει τόση σημασία τι λες και τι κάνεις, κι ανασαίνεις μόλις πέσουν να κοιμηθούν.

Γιατί τώρα δεν είχε ανάγκη να σκεφτεί κανέναν.

Φίλοι μου η ώρα που περνούμε και που σας μιλώ, είναι μια ώρα ζοφερή.

Αλλ’ αυτό είναι το τρομερό τίμημα του μέλλοντος.

Μια επανάσταση είναι ένας δασμός.

Η ενεργός αγάπη είναι κάτι πολύ πιο σκληρό και φοβερό από την αγάπη που περιορίζεται στα όνειρα.

Η ονειροπόλα αγάπη διψάει για σύντομα κατορθώματα, ζητάει μια γρήγορη ικανοποίηση και το γενικό θαυμασμό.

Ο άνθρωπος μια μέρα των ημερών, πρέπει να μάθει να χτίζει όνειρα, εκεί που οι ελπίδες τελειώνουν.

Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους.

«Το σημαντικότερο πράγμα είναι ο έρωτας», είπε η Λη – Τσέρι.

«Τώρα το ξέρω.  Δεν υπάρχει λόγος να σώσουμε τον κόσμο αν πρέπει για αυτό να χάσουμε το φεγγάρι».

Σήμερα μοῦ ἔ­φε­ραν ἕ­ναν νέ­ο τρό­φι­μο. «Δὸν Κι­χώ­της».

Ἡ καρ­τέ­λα του λέ­ει: «Ἤ­ρε­μος καὶ ἀ­βλα­βής». (Ὅ­σο κι ἂν μοιά­ζει νού­με­ρο πα­λαι­ᾶς ἐ­πι­θε­ώ­ρη­σης, ὑ­πάρ­χουν στὰ νο­σο­κο­μεῖ­α μας καὶ Να­πο­λέ­ον­τες καὶ Με­γα­λέ­ξαν­δροι…)

«Βάδιζε αφηρημένα στο δρόμο όταν, άξαφνα, το είδε. Ήταν ένα θεόρατο και όμορφο βουνό από χρυσάφι.

Ο ήλιος το έλουζε και η επιφάνειά του έστελνε πολύχρωμες ανταύγειες που το έκαναν να μοιάζει με διαστημικό αντικείμενο βγαλμένο από ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Το κοίταξε για λίγο υπνωτισμένος.