Χρήστος Μαυρόπουλος
Ο Χρήστος Μαυρόπουλος στην περιπετειώδη περιπλάνηση αναζήτησης του εαυτού του, στα χρόνια της ανέμελης νιότης και της ανωριμότητας, δεν κατόρθωσε να αποφύγει την πτώση. Κατάφερε όμως να ξανασηκωθεί.
Τώρα πλέον ατενίζει τον κόσμο με αθόλωτο μάτι. Αδιαφορώντας για τη γνώμη της μάζας. Αποφεύγει τις ομαδοποιήσεις. Δεν πείθεται χωρίς ακλόνητες αποδείξεις. Διεισδύοντας στα γεγονότα με σύμμαχο τη λογική και τον Ορθολογισμό, αρνείται την υποταγή στην αδράνεια των παραδόσεων. Είναι αλλεργικός στις παντός τύπου δεισιδαιμονίες, τα ματόχαντρα, τα γούρια, τα κομποσκοίνια, τους “νηπιοβασανισμούς” με αφορμή την ονοματοδοσία, τους προφήτες, τους αστρολόγους και κάθε λογής καιροσκόπους. Αιρετικός ναι, όχι όμως επιτηδευμένα, εξαναγκασμένα από τον παραλογισμό των προτύπων της κοινωνίας. Πατρίδα του είναι η Γη. Μέγιστο αγαθό η Ελευθερία.
Επηρεασμένος από τον Επίκουρο, τον Νίτσε και τον Λιαντίνη... Σε αδιάκοπη πνευματική αναζήτηση, έτοιμος να βυθιστεί στη λάβα της Γνώσης... Εμφορούμενος από την υπερβατική εξαΰλωση του Εμπεδοκλή...
ΔΕ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ. Ίσως γιατί τους ζηλεύω - κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα.
Από τα γεγονότα της ζωής ο θάνατος είναι το πιο ξεκάθαρο, το πιο διαισθητικά προφανές. Σε νεαρή ηλικία, πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι συχνά νομίζουμε, μαθαίνουμε πως ο θάνατος θα έρθει και πως απ' αυτόν δεν υπάρχει απόδραση. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τα λόγια του Σπινόζα, «τα πάντα επιχειρούν να συντηρηθούν στην ίδια τους την ύπαρξη». Στον πυρήνα του καθενός μας υπάρχει μια πανταχού παρούσα σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και στην επίγνωση του αναπόφευκτου θανάτου.
ΔΕ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ. Ίσως γιατί τους ζηλεύω - κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΚΗΝΗ: ζητάμε από τριακόσιους ή τετρακόσιους ανθρώπους, άγνωστους μεταξύ τους, να σχηματίσουν ζευγάρια και να θέσουν στον παρτενέρ τους μία και μόνη ερώτηση: «Τι θέλεις;» ξανά και ξανά και ξανά.
Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία.
Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα. Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό. Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο. Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος. Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας. Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από πού, απροσδιόριστο.
«Κάθε μεγάλος άντρας σπρώχνεται,
μαρτυρεί ίσαμε που διπλώνεται
μέσα στη μοναξιά του.»
Ο Μαρτίνος Χάιντεγγερ, ο δάσκαλος του Σαρτρ, ο πιο γνήσιος από τους πέντε φιλοσόφους της Φιλοσοφίας της Ύπαρξης, είναι ο κατεξοχήν φιλόσοφος που είδε τους ανθρώπους στη σχέση τους με τη μέριμνα. Και με βάση τη σχέση του κάθε ανθρώπου με τη μέριμνα, τους διαιρεί σε δύο κατηγορίες.
per la spietata e perfida noverca.
Είναι και η ιστορία του Κύκλωπα μια γραμμική γραφή στις πινακίδες της Πύλου. Αν είναι για να την αποκρυπτογραφήσεις, θα αναγκαστείς να βουτήξεις σε βαθιά νερά. Πιο βαθιά απ' ό,τι βούτηξες στην ιστορία της Κίρκης. Εδώ το φροντιστήριο χρειάζεται νά 'ναι διεπιστημονικό. Interdisciplinares Seminar, που λένε.
Για αιώνες οι επιστήμονες εξέφραζαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα της Μαντίλας που έχει γίνει μια από τις πιο εμβληματικές εικόνες της Ρωμαιοκαθολικής πίστης. Η μαντίλα της Μαρίας ή Ιερά Μαντίλα είναι ένα κομμάτι ύφασμα πάνω στο οποίο είναι αποτυπωμένη η εικόνα ενός γενειοφόρου άνδρα του οποίου το πρόσωπο ταιριάζει με το πρόσωπο που συνθέτουν οι επιστήμονες ως πρόσωπο του Θεανθρώπου!
Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη πρόσκληση, έχω πάντα μιά αγχώδη ανησυχία που με κάνει να βλέπω κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν. Για 'μένα αυτό μεγεθύνει σε άπειρο βαθμό την ελάχιστη ενόχληση και κάνει την επαφή μου με τους ανθρώπους εξαιρετικά δύσκολη.
