«Ειλικρινά, ποτέ δεν υπάρχει λόγος να μας πιάνει ντροπή για τα δάκρυα μας…

Είναι η βροχή πάνω στη σκόνη που σηκώνεται απ’ το χώμα της σκληρής καρδιάς μας και μας θολώνει τα μάτια…

Μερικές φορές δεν χρειάζονται λόγια για να περάσεις ένα τόσο ηχηρό μήνυμα όσο αυτό που μεταφέρει το παρακάτω βίντεο: αρκεί να δώσουμε ένα… χεράκι στους ανθρώπους που χρειάζονται τη βοήθειά μας, ώστε να του αλλάξουμε όχι μόνο την μέρα τους αλλά και ολόκληρη τη ζωή!

«Ο κ. Αδιάφορος»: Η ταινία μικρού μήκους για την απάθεια που σκοτώνει τις ανθρώπινες σχέσεις

«Σιχαίνομαι ν’ ακολουθώ, σιχαίνομαι και να καθοδηγώ.

Να υπακούω;

Όχι!

Πλούσιοι, φτωχοί, δουλικά κι αφεντάδες

Από πάντα υπήρχαν μα δεν πρέπει για πάντα να υπάρχουν

Έχει καλώς Έχει καλώς ΄Εχει καλώς

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα `ναι
ζήτημα ύψους.

Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων

Μια Κινέζα μαμάς υποφέρει από το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» όμως ξαφνικά αποκτά μια δεύτερη ευκαιρία στη μητρότητα, όταν ένα από τα πιτάκια που φτιάχνει στην κουζίνα της, ξαφνικά αποκτά ζωή.

Το μικρού μήκους animation γράφει και σκηνοθετεί η Domee Shi. Η παραγωγή έγινε από την Becky Neiman-Cobb στα Pixar Animation Studios και πρόκειται για την πρώτη ταινία μικρού μήκους της Pixar που σκηνοθετεί γυναίκα.

Το μήνυμα που δίνει στην κόρη της αυτός ο τύπος μητέρας δεν είναι άμεσα επιθετικό, αλλά είναι εξαιρετικά καταστροφικό: «αυτό που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι δεν έχει καμιά σημασία για εμένα».

Η μητέρα μου με ρώτησε τι ήθελα να φάω και τελικά μου έφερε ένα πιάτο με το φαγητό που ήθελε εκείνη... σαν να μην είχα πει ούτε μια λέξη. Αυτό ίσχυε για τα πάντα: κάθε φορά που εξέφραζα μια επιθυμία ή προτίμησή μου, μου καθιστούσε σαφές ότι αυτό που εγώ ήθελα δεν έχει καμία σημασία. Όταν μου έβαφαν το δωμάτιο και η μητέρα μου με ρώτησε τι χρώμα ήθελα στον τοίχο, είπα ότι προτιμάω το μπλε αλλά και ότι δεν θα είχα πρόβλημα με οποιοδήποτε άλλο χρώμα, εκτός από το ροζ. Μαντέψτε τι συνέβη. Όταν επέστρεψα σπίτι ο τοίχος μου είχε το χρώμα της τσιχλόφουσκας.

Ένα βίντεο από τις ΗΠΑ για την κοινωνική απομόνωση ως μέσο σχολικού εκφοβισμού.

Τα πάντα ξεκινούν από την εκπαίδευση που λαμβάνει ο κάθε άνθρωπος στην διάρκεια της ζωής του!