Σπύρος Χατήρας
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Θέλει να πεθάνει στο Kyoto. Στο μεταξύ διάστημα, τελείωσε το γυμνάσιο στο Παρίσι και το Λύκειο στα Βριλήσσια. Ακολουθησε η σχολή Οικονομικων και Πολιτικων επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου της Αθηνας. Επιστροφή σε "εκείνους που ζούσαν στα δεντρα οταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες..μπλα, μπλα.." για τις μεταπτυχιακές σπουδες (DEA) στο πανεπιστήμιο του Bordeaux (Συγκριτική Πολιτικη ανάλυση) και μετα ενα περασμα ακομη απο την πρωτευουσα για το Ινστιτούτο Πολιτικων Μελετών (IEP-Πολιτικη Επικοινωνία).
Επιστροφή στα Βριλήσσια, στρατιωτική θητεία σε προχωρημένη ηλικία (29 στα 30) και ειδικότητα με "βυσμα". Οι τύψεις ηταν πιεστικές, και ψάχνοντας για "ισοδύναμα" όλη η θητεία βγήκε στην Σκύρο. Οχι οτι ηταν άσχημα...
Συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια του κομματος "Οι Φιλελευθεροι" που ίδρυσε ο Στεφανος Μανος το 1999. Παρέμεινε ανένταχτος φιλελευθερος μετα την αναστολή λειτουργιας τους (2001).
Απο το 2007, ιδρυτικό μέλος της Φιλελευθερης Συμμαχιας (www.fisy.gr) και εκλεγμένο μέλος της Συντονιστικής της επιτροπής.
Βαθιά αντικρατιστης, εχθρός τοσο του συντηρητικού κρατισμου οσο και του σοσιαλδημοκρατικού/σοσιαλιστικού. Εχθρός του "ταξη και ασφάλεια". Φίλος της ρευστότητας, της ανασφάλειας, της ανοιχτής κοινωνιας. Πιστεύει στον φιλελευθερισμο μονο σαν ενιαία και συνεκτική προταση: οικονομικό ΚΑΙ κοινωνικο ΚΑΙ πολιτικο. Αν κατι λείπει, τοτε ΔΕΝ ειναι φιλελευθερισμός.
Συζεί ελευθεριακά με την Κλάρα και τον Ρούντολφ. Τους προσφερει φαγητό και στέγη και παίρνει πολυ αγαπη..λιγα σάλια και μερικές τρίχες. Εκτός απο τους δυο τετραποδους συγκάτοικους και φίλους, εχει την εξαιρετική τύχη να εχει 2-3 ακομη αληθινους φίλους και την ατυχία να ζουν μακρυά.
Χόμπι; Ο αθλητισμος. Ομως δεν ειναι χόμπι. Ειναι τρόπος να ζεις. Πρωταθλητισμός σε ατομικο ολυμπιακό άθλημα, εθνικές ομάδες και αλλες παιδικές αρρώστιες. Συνεχίζει ακομα. Και νοιώθει ευτυχής που ακόμα τραυματίζεται και πονάει, απο τις ίδιες αιτιες που τον τραυμάτιζαν και τον πονούσαν οταν ακομα ηταν παιδι και έφηβος. "Το φωτακι μεσα εχει πια καεί..αλλά το παιχνιδι λειτουργεί ακόμα."
Ειναι άθεος, αλλα θρησκευεται τακτικά: ο Θρύλος, ειναι θρησκεία!
Μότο ζωής; Οχι ενα, αλλα δύο: - "Ελευθερια δεν ειναι τιποτε αλλο, παρα η ευκαιρια που εχουμε να γινουμε καλύτεροι." (Albert Camus). - "Nana koro bi, ya oki!" Επτά φορες κατω, οκτώ φορες πανω! (Ιαπωνικό γνωμικό).
Προκειται για την τεχνη του μη-τέλειου. Αφορα την αναζήτηση της ομορφιάς, σε εκεινο που στην αρχή μπορει να μοιάζει οχι χρήσιμο ή ακομα και άσχημο, ατελές .
“Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, στις 20 Δεκεμβρίου του 1943. Το Αμερικανικό βομβαρδιστικό B-17F, που από το πλήρωμά του είχε ονομαστεί "Ye Olde Pub" μόλις που κατάφερνε να στέκεται στον αέρα και να πετά επιχειρώντας να πλησιάσει τη Μάγχη και να επιστρέψει στην βάση του στη Βρετανία.
Η 1η Σεπτεμβρίου του 1939, (δείχνει να) είναι πολύ μακρινή.
Για το πολύχρωμο κουβάρι της ιστορίας βέβαια -αυτο το πλασμένο με αιώνες- η 1/11/1939 είναι χθες...πιό κοντά από χθες.
Την πρώτη ημέρα του σχολείου, η μικρή μαθήτρια δεν συνοδεύτηκε από τους γονείς της, παρά μόνο από τέσσερις οπλισμένους αστυνομικούς.
Την διαδρομή από το σπίτι της έως το σχολείο την έκανε ανάμεσα σε πλήθος που ήταν παρατεταγμένο στις δυο πλευρές του δρόμου, ανάμεσα στα ουρλιαχτά τους και σε αντικείμενα που της πετούσαν για να την χτυπήσουν.
Απόλυτα αφιλόξενα, σε συνθήκες εγκατάλειψης, υποδομές αρχαίες, ατιμωτικά βρώμικα, με την γνωστή "δίψα" του προσωπικού να εξυπηρετήσει όπως την γνωρίζουμε σε κάθε κρατική αρχή, υπηρεσία, οργανισμό (τιμητικές εξαιρέσεις ευσυνείδητων ανθρώπων που μάχονται παρά τις συνθήκες και τον κανόνα του περίγυρου, υπάρχουν πάντα και παντού).
Όλα αυτά, σε μια χώρα που σε μεγάλο βαθμό ζει και υπάρχει ακόμα χάρη στις εισροές που προέρχονται από τον τουρισμό.
Αυτό είναι ένα αεροπορικό εισιτήριο, όπως το δημοσίευσε φίλος στον τοίχο του.
Ένα απλό αεροπορικό εισιτήριο της Aegean.
Τιμή: 38€
Φόροι: 52€
Για κάθε 1000 ευρώ εισοδήματος, το κράτος βουτάει στις τσέπες των Ελλήνων και τους παίρνει τα 450 ευρώ. Σχεδόν τα μισά!
Αυτό και μόνο θα ήταν περισσότερο από αρκετό για να εξηγήσει την κατρακύλα μας.
Με τα υπολειπόμενα μισά, πως να αντιμετωπίσεις το κόστος ζωής, πως να αποταμιεύσεις και πως να επενδύσεις στα σχέδια και στα όνειρά σου;
Από ένα μεγάλο δάσος, 70.000 δέντρων, αυτό το πεύκο για κάποιον άγνωστο λόγο ήταν το μοναδικό που έμεινε όρθιο όταν το tsunami χτύπησε με βια τις Ιαπωνικές ακτές πριν από 5 ακριβώς χρόνια.
Ήταν η 11η Μαρτίου του 2011.
"Ντροπή στην Ευρώπη...
Απαράδεκτη Ευρώπη...
Αλήτες Ευρωπαίοι...
Η Ευρώπη φταίει... Η Ευρώπη προκάλεσε το πρόβλημα... Να την χαίρεστε την Ευρώπη σας..."
