Η ανθρώπινη εμπειρία φαίνεται ότι συντίθεται από τεμνόμενες βιωματικές αλυσίδες που συνδυάζονται σε διάφορες ακολουθίες, με τρόπους ανεξιχνίαστης ακόμα πολυπλοκότητας. Για τον Stern (2004), μέσω των “σχεσιακών προόδων”, έχουμε διαρκώς ένα σιωπηλά ανακατασκευαζόμενο παρελθόν, μέσα σε ένα τρέχον παρόν. Ή, έχουμε έναν παρόντα βιωματικό χρόνο, στον οποίο ξανασυμβαίνει διαρκώς το παρελθόν, αλλά διαρκώς διαφοροποιούμενο, καθώς ενσωματώνεται διαφορετικά στο εκάστοτε παρόν.

Όσο διασκεδαστική και αν φαίνεται μια ψευδοεπιστήμη, όσο σίγουροι και αν είμαστε ότι δε θα φανούμε ποτέ τόσο αφελείς ώστε να παρασυρθούμε από μια τέτοια διδασκαλία, ξέρουμε πολύ καλά ότι ανθίζει γύρω μας.

Το λεξικό μας πληροφορεί πως: "Δώρο είναι το άνευ αμοιβής ή ανταλλάγματος αυτοπροαιρέτως διδόμενον υπό τίνος εις άλλον αγαθόν ως δείγμα τιμής, φιλίας, ευαρέσκειας".

Γιατί χάνουμε το ένα τρίτο της ζωής μας;

Ο ύπνος είναι γεμάτος θαύματα. Σαρλ Μπωντλαίρ

Κάποτε οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι τα όνειρά τους αποτελούν μέρος της πραγματικότητας. Στις παραδοσιακές κοινωνίες, οι εικόνες της νύχτας είχαν τουλάχιστον την ίδια βαρύτητα με τα συμβάντα της μέρας.

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ γεννήθηκε το 1856 στη μικρή αυστροουγγρική πόλη του Φράιμπεργκ. Κατά έναν πολύ ασυνήθιστο τρόπο γεννήθηκε μέσα σε μια μπόλια -ένα είδος μεμβράνης- και η μητέρα του το εξέλαβε ως καλό οιωνό που προοιωνιζόταν το μελλοντικό μεγαλείο του.

Σ’ έναν ιδανικό κόσμο, οι άνθρωποι που είναι ζευγάρι για μεγάλο χρονικό διάστημα γράφουν (αν θέλουν) το βιβλίο της σχέσης τους, μαζί. Ένα βιβλίο μόνο σε δύο αντίγραφα, που χωρά δυνητικά απεριόριστες λέξεις.

Ο νευρολόγος Όλιβερ Σακς βρέθηκε κάποια στιγμή στη Μικρονησία (σύμπλεγμα νησιών στον Ειρηνικό). Πήγε εκεί για να μελετήσει το εξωφρενικά τεράστιο ποσοστό αχρωματοψίας του γηγενή πληθυσμού.

«Υπάρχουν γυναίκες που φλογίζονται μόνο για τον όχλο· μόνο σκλάβοι ή θυρωροί, ημίγυμνοι, τις ερεθίζουν. Αλλες παθιάζονται με τους μονομάχους, το γεμάτο σκόνη αμαξά, τον αγύρτη που κάνει νούμερα στη σκηνή. Αυτή είναι η περίπτωση της κυρίας μου: περιφρονεί όσους βρίσκονται στην ορχήστρα και τις δεκατέσσερις πρώτες σειρές τον θεάτρου, αλλά βρίσκει να κάνει έρωτα μέσα απ’ το χειρότερο κομμάτι του όχλου».

Τίποτα δεν χωρίζει ίσως πιο πολύ τους ανθρώπους και τις εποχές, όσο ο βαθμός της γνώσης της αθλιότητας. Της σωματικής, δηλαδή, και της ψυχικής αθλιότητας, 

Στη Σαλαμίνα πολέμησαν, βέβαια, και οι Σπαρτιάτες. Αλλά, λίγο με το ζόρι. Ο Σπαρτιάτης αρχηγός του ελληνικού στόλου Ευρυβιάδης επιχειρεί να την κοπανήσει καναδυό φορές, όμως ο Θεμιστοκλής βρίσκει τρόπο να τον επαναφέρει και στην τάξη και στη μάχη.