Όσο δύσκολο και αν είναι, πρέπει να λύσω την απορία που τριγυρνάει στο μυαλό μου τόσο καιρό, γιατί η Ελλάδα, πλέον, γεννάει τόσο εύκολα και ανώνυδα φασιστικές προσωπικότητες;

Οσο ο κόσμος, η κοινωνία, η οικονομία καταρρέουν, εμείς μαθαίνουμε να ζούμε πιο υγιεινά και να αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας, να «είμαστε καλά» με το στανιό. Διότι έτσι μας λένε: για τα δεινά μας δεν φταίει το σύστημα, φταίμε εμείς, που δεν ξέρουμε να εκτιμάμε τις μικρές χαρές της ζωής

Πόσο αξιόπιστα είναι τα συμπεράσματα των νευροεπιστημόνων;

Η νευροεπιστήμη έχει πολλές ειδικότητες -μια από αυτές και η χαρτογράφηση του εγκεφάλου μας-ενώ σε κάποια άλλη σημεία θυμίζει ήξεις αφίξεις των αρχαίων προπατόρων της. Θα αναφερθώ σε -2-3 από αυτές.

Οι εγκέφαλοι μας είναι απίστευτα περίπλοκοι.H μήπως όχι;

Η άσκηση της Ιατρικής έχει καταντήσει το πιο εύκολο και ευρέως διαδεδομένο «επάγγελμα» στην Ελλάδα. Διαγνώσεις βγαίνουν «ελαφρά τη καρδία» (να ‘ναι καλά το Star που μας μορφώνει με τον Doctor House), οι (λάθος) πρώτες βοήθειες είναι κοινό κτήμα (δεν βλέπατε την «Εντατική»;;),η πλαστική χειρουργική είναι ό,τι προβάλλει το Nip Tuck, ενώ ξέρουμε ακόμη και να συνταγογραφούμε φάρμακα ( «είχε και ένας φίλος μου το ίδιο, πάρε το τάδε φάρμακο…»).

Το «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κόεν υπήρξε για μένα ένα από τα πιο αινιγματικά τραγούδια όλων των εποχών. Μέχρι πρόσφατα, οι στίχοι του μου φαίνονταν εντελώς ακατανόητοι, σαν ένα ποιητικό Τεστ Ρόρσαχ ή, έστω, ένα ερωτικό κοάν απελευθέρωσης της φαντασίας από το παραμικρό ίχνος λογικής. Δεν έβγαζα νόημα, γιατί με μπέρδευαν οι πέραν πάσης ευλογοφάνειας αναφορές στο «φλεγόμενο βιολί», στον «πανικό», στους «μάρτυρες» και σε ένα είδος «απειλής», στο σκοτεινό φόντο της οποίας οι δύο ερωτευμένοι του άσματος χορεύουν.

Στην ταινία "Ένας προφήτης μα τι προφήτης", ένα από τα πολλά πράγματα στα οποία είχε δίκιο η ομάδα των Μόντι Πάιθον ήταν η εξαιρετική ταχύτητα με την οποία μπορεί να διαδοθεί μια νέα θρησκευτική λατρεία. Μπορεί να ξεπηδήσει ανά πάσα στιγμή και κατόπιν να ενσωματωθεί σε μια κουλτούρα, όπου παίζει ανησυχητικά κυρίαρχο ρόλο.

Η Γνωστική Θεραπεία αναπτύχθηκε από τον Aaron T. Beck στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στις αρχές του 1960 ως μια δομημένη βραχεία και προσανατολισμένη στο παρόν ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη, με στόχο την επίλυση των τρεχόντων προβλημάτων και την τροποποίηση του δυσλειτουργικού τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς. Έκτοτε ο Beck  καθώς και πολλοί άλλοι έχουν προσαρμόσει με επιτυχία τη θεωρία αυτή σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό ψυχιατρικών διαταραχών και πληθυσμών.

Παρά τις μεγαλιώδεις εξελίξεις στην επιστήμη τον περασμένο αιώνα, η κατανόησή μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε εξακολουθεί να μην είναι πλήρης . Οι επιστήμονες όχι απλά δεν έχουν καταφέρει να βρουν το Άγιο Δισκοπότηρο της φυσικής - το σημείο όπου διασταυρώνονται η θεωρία της σχετικότητας με την κβαντική μηχανική - αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα από τι φτιάχτηκε το σύμπαν. Η περιζήτητη Θεωρία των Όλων συνεχίζει να μας διαφεύγει. Και υπάρχουν πολλά δύσκολα ακόμα παζλ που καλούμαστε να λύσουμε… Θα μπορέσει όμως ποτέ η επιστήμη να μας δώσει όλες τις απαντήσεις που ζητάμε ή  έχουμε φτάσει στα όρια της γνώσης;

Ένας φίλος εδώ στη χώρα που μένουμε ανέβασε προχθές στον λογαριασμό του στο Facebook τη φωτογραφία που βλέπετε εδώ παρακάτω. Μαζί, έγραψε μόνο μια λέξη: «Volič», που στα τσέχικα σημαίνει «ψηφοφόρος». Είναι δηλαδή αυτό ακριβώς που εμείς λέμε περιφραστικά, «Κι αυτός ψηφίζει».

Μερικοί άνθρωποι συμπεριφέρνονται με μεγαλύτερη συνέπεια ως προς τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους από ότι άλλοι; Ο Snyder (1979, 1987) ισχυρίζεται ότι αυτό ισχύει και ότι οφείλεται στο βαθμό που οι άνθρωποι ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να είναι συνεπείς είτε με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους είτε με τις απαιτήσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος.