Πολιτική

Προχθές έγραφα για το θάνατο του Π. Φύσσα και έκλεινα με μια επισήμανση, σχετικά με το πώς συνεχίζει η Χ.Α. να έχει την απήχηση που έχει: «οι μύθοι με τους οποίους μεγάλωνε επί δεκαετίες η ελληνική κοινωνία γέννησαν και πάρα πολλούς πραγματικούς φασίστες.» Δυστυχώς, πολύ γρήγορα θα πρέπει την παραπάνω πρόταση να την εμπλουτίσω με μια ακόμα. Δεν είναι μόνο οι μύθοι. Είναι και η αδυναμία τήρησης των κανόνων της λογικής (ναι, υπάρχουν τέτοιοι) και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά των συμπλεγμάτων που κουβαλάει ο καθένας.

Σήμερα κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Είμαι σίγουρος πως θα γραφτούν πολλά, άρθρα, απόψεις, stata στο facebook, οπότε θα αφήσω σε άλλους την ανάλυση των γεγονότων και το αν η εξέλιξη τους αποτελεί δικαίωση του νεκρού ή όχι.

Τι είδαμε από τον κύριο Σαμαρά στην ΔΕΘ; Τίποτα το συγκεκριμένο, μόνον αόριστες παροχές που προσπαθούν να μας χρυσώσουν το δηλητήριο της προχειρότητας των μέτρων-φορολογικών και μη-που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει δεν είναι οι αόριστες παροχές που έγιναν σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά το ιστορικό άλλοθι που προσπαθεί να εφεύρει ο πρωθυπουργός, που δεν είναι άλλο από την Μακεδονία.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν μία από τις πιό αντισημιτικές περιόδους. Με αφορμή τα αιματηρά και ντροπιαστικά γεγονότα στην Γάζα ξεχύθηκε ένα κύμα μίσους στην χώρα μας κατά των Εβραίων από όλο το φάσμα του πολιτικού χώρου, με αιχμή του δόρατος την (παραδοσιακά αντισημιτική)  ναζιστική παράταξη, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Φτάσαμε ακόμα να κάνουμε πολιτικό πιστεύω τα «πρωτόκολλα της Σιών», ένα προαιώνιο ψέμα που λειτουργεί σαν τα ναρκωτικά, όσο κάνουμε χρήση του τόσο μας παρακμάζει και μας καταστρέφει σαν κοινωνία.

Μπορούν άραγε να γίνουν μεταρρυθμίσεις από ένα πολιτικό σύστημα που νοιάζεται κύρια για την αναπαραγωγή του; Όση πίεση κι αν δεχτεί, θα κάνει κάποια μερεμέτια, αλλά σύντομα θα ξαναγυρίσει στα γνωστά του μονοπάτια. Και φυσικά μην ξεγελιόμαστε. Πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο τα κόμματα κι οι βουλευτές.

Μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες του σχεδόν ενός αιώνα από την ίδρυση της Τουρκίας (1923) είναι ο Ταγίπ Ερντογάν. 

Αν η ΔΕΗ επένδυε τα χρήματα που πληρώνει σε δικαιώματα ρύπων σε τεχνολογία απορρόφησης του CO2 με μικρο-οργανισμούς (algae) που το μετατρέπουν σε βιοντίζελ, πιθανόν θα μείωνε σημαντικά το κόστος της παραγωγής ηλεκτρισμού, δίνοντας τεράστια ανταγωνιστική ώθηση στην ελληνική βιομηχανία.

Η Ελλάδα μας ποτέ δεν είχε έλλειψη από μειωμένης αντιλήψεως και θρασείς πολιτικούς. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον ανεκδιήγητο Δημήτριο Μαρούδα, ο οποίος τη δεκαετία του ’80 απειλούσε ότι θα καταρρίψει όσους ξένους δορυφόρους πετούσαν πάνω από την Ελλάδα και εξέπεμπαν ξένα προγράμματα, λες και ήταν τίποτα χαρταετοί, που θα τους έριχνε με μια σφεντόνα;

Ο Οργανισμός Κοινωνικών Δραστηριοτήτων των Εργαζομένων ιδρύθηκε κάπου γύρω στο 2010 από την ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Χρηματοδοτήθηκε τότε με 2,5 εκατομμύρια ευρώ και με 1,88 εκατομμύρια ευρώ για κοινωνικά προγράμματα, το πιο εξωφρενικό βέβαια είναι τα 610.000 ευρώ που ξοδεύτηκαν για την ανάπτυξη σχέσεων εργαζομένων!

Η κοινή λογική για να είναι κοινή λογική οφείλει αφενός να είναι λογική (υπάρχει και κοινός παραλογισμός και συναντάται ευρέως στην ανθρώπινη ιστορία) και αφετέρου να είναι κοινή, δηλαδή να υιοθετείται από τους πάντες ή σχεδόν από τους πάντες. Στην Ελλάδα του 2014 ορισμένοι επιχειρούν να μετατρέψουν την απαξίωση των πολιτικών σε απαξίωση της πολιτικής γιατί έτσι τους βολεύει.

Ο μεγαλύτερος εκλογικός σύμμαχος της κυβέρνησης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης είναι, αν όχι ο μεγαλύτερος αρωγός ψήφων οργής στην ακροδεξιά, τουλάχιστον σημαντικός συντελεστής απογοήτευσης για αυτούς τους ψηφοφόρους που στην έλλειψη συνεπούς αντισυστημικής ρητορικής του, βλέπουν τη Χρυσή Αυγή ως τη μόνη αντισυστημική πολιτική εναλλακτική.

Η Αριστερά οφείλει να σηκώσει αυτή το γάντι του αστικού εκσυγχρονισμού της χώρας (#ελλείψει των "αναγκαίων και ικανών" αστικών φιλελεύθερων δυνάμεων)

 του Γιώργου Παπασπυρόπουλου