«Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος.

Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο.

Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο.

Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο
χωρίς πρόσωπο
χωρίς απορίες

Ένα επιμορφωτικό βίντεο που εξηγεί γιατί τα σχολεία θα έπρεπε να προσφέρουν ημέρες ψυχικής υγείας επιτρέποντας στους μαθητές να εφαρμόζουν τη συναισθηματική υγιεινή χωρίς στίγμα.

Ἔλα νὰ παίξουμε…
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη

Στις μέρες μας, οι μαθητές φαίνεται ότι ολοένα και περισσότερο δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένοι σε ένα πράγμα και ότι η προσοχή τους είναι πολύ εύκολο να διαταραχθεί από οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο περισπασμό», γράφει ο καθηγητής Φυσικής, κ. Δημήτρης Τσιριγώτης και ξεκαθαρίζει ότι δεν αναφέρεται στο ποσοστό των παιδιών που έχουν ΔΕΠΥ, αλλά στο σύνολο των μαθητών.

Ο έρωτας που απαιτεί το άπειρο παντοτινό, λίγες στιγμές μόνο καταφέρνει να κατέχει και λιώνει.

Ο έρωτας είναι σχεδόν πάντοτε αποτυχημένος. Κοίτα τους ερωτευμένους πως μαραίνονται.

Ο έρωτας δεν φτάνει στον στόχο του. Τα θέλει όλα και δεν συμβιβάζεται στα λίγα, τα μπορεί όλα ενώ εμείς δεν τα μπορούμε.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου.

Στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και η εκπαίδευση γύρω από τις ψυχικές ασθένειες σε όλο τον κόσμο, καθώς και η κινητοποίηση των προσπαθειών για τη στήριξη της ψυχικής υγείας.

Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από τους σημαντικούς για σένα ανθρώπους σκέψου πως περίμενες περισσότερα από όσα είχαν σκοπό να σου δώσουν.

Το έβλεπες, το ήξερες, παρόλα αυτά ήλπιζες. Δεν σου φταίει κανείς για τις προσδοκίες που καλλιέργησες. Πόσες φορές άραγε έχει επαναληφθεί το ίδιο;

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.

Ήμουν σκυμμένος πάνω από τον τάφο της μητέρας μου, τακτοποιώντας τα λουλούδια που της πήγα, όταν κατάλαβα πως κάποιος είχε έρθει και στεκόταν από πίσω μου.

Γύρισα κι είδα μια αδερφή, από αυτές που συναντούσα χρόνια στο Βαρδάρι.

«Έχετε εδώ τη μητέρα σας;» με ρώτησε ευγενικά.