Κατά βάση υπάρχει μόνο η αγάπη. Ασχέτως από το ποια αγάπη. Και θα ’πρεπε να βγάζουμε τα μάτια των ζωγράφων, όπως κάνουμε με τις καρδερίνες, για να κελαηδούν καλύτερα.

* * *

Ο έρωτας είναι μια γλώσσα... Αν μιλάς με όλο τον κόσμο, τότε καταντάει σαν τον πύργο της Βαβέλ... Δεν καταλαβαινόμαστε πια.

714. Να μη ζεις βιαστικά. Το να ξέρεις να μοιράζεις τα πράγματα σημαίνει να ξέρεις να τ’ απολαμβάνεις.

Σε πολλούς περισσεύει η ζωή κι έχει ξοδευτεί η ευτυχία: χάνουν τις χαρές, αφού δεν τις απολαμβάνουν κι όταν έχουν προχωρήσει τόσο, θα ήθελαν μεμιάς να γυρίσουν πίσω.

«Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο

που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα,

Αυτό που πολλοί άνθρωποι λένε έρωτα, δεν είναι άλλο απ' το διαλέγω μια γυναίκα και τη νυμφεύομαι.

Τη διαλέγουν, σ' το ορκίζομαι, τους έχω δει.

Όλα περνούν κι όλα μένουν,

αλλά δικό μας είναι το να περνάμε

να περνάμε κάνοντας δρόμους,

δρόμους πάνω στη θάλασσα.

Όσο μπορείς, Νεότητα, απόφευγε
την πείρα.
Είναι μια γριά ζηλότυπη, ανέραστη.
Μόνον ο χρόνος ο πολύς
την γλυκοκοιτάζει.

Να ξέρεις πως είσαι ευλογημένη, ανεξάρτητα από τις αμφιταλαντεύσεις σου, τις πτώσεις, τις χαμένες ευκαιρίες, τις βεβαιότητες, τις πικρίες και το σάστισμά σου, γιατί όλα αυτά είναι το καύσιμο για να προχωρήσεις μπροστά…

Έτσι, είθε ν’ αντιστεκόμαστε πάντα σε οποιαδήποτε συλλογικά ψεύδη που γυρεύουν τρόπους να εμποδίσουν την ψυχή να βλέπει και ν’ ακούει. Έτσι, η σοφή γυναίκα κρυφοκοιτάζει μέσα απ’ τα βάθη του δάσους.

Αγάπη, μαμά. Αγάπη.

Εσύ κι εγώ ποτέ δεν είπαμε "σ' αγαπώ".

Ακούγαμε τους άλλους γονείς να το λένε στα παιδιά τους, το βλέπαμε στην τηλεόραση και στις ταινίες, ξέραμε πως οι άνθρωποι το έκαναν αυτό, εμείς όμως δεν το κάναμε.

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

Ήρθε μια κοπέλα στο γραφείο μας το πρωί
χωρίς μπογιές στο πρόσωπο
χωρίς κακόν άνεμο στα μάτια.