...Και τότε έτσι, χωρίς κανέναν λόγο, πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό μου η σκέψη ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος εκεί έξω, μακριά, ψηλά...

Γενικά, πάντως, ο καθένας δεν μπορεί να βρίσκεται σε τέλεια αρμονία παρά μόνο με τον εαυτό του και όχι με τον φίλο του ή την ερωμένη του, καθώς οι διαφορές προσωπικότητας και ιδιοσυγκρασίας επιφέρουν σε κάθε περίπτωση μια, έστω και μικρή, δυσαρμονία.

Γυναίκες, μιλώ ακούστε. Να σας σερβίρω ένα βασιλόπουλο είναι αδύνατο φυσικά. Εκείνο που μπορώ να κάνω για σας είναι να σκοτώσω το βασιλόπουλο. Και τη Σταχτοπούτα. Αυτή η ξευτελισμένη, αυτή η δούλα που δεν έχει ίχνος περηφάνιας και ρεαλισμού, αα, δε μου ξεφεύγει.

Μοιράζομαι, χαμογελώ, γελώ, φωνάζω, αναφωνώ, φιλώ, αγκαλιάζω, αυτά είναι τα ρήματα της χαράς.

Μη φοβάστε να κάνετε φασαρία. Δείξτε τη χαρά σας με πολύ θόρυβο, φωνάζοντας, πηδώντας, σηκώνοντας τα παιδιά ψηλά. Η χαρά είναι μια σωματική ανταλλαγή.

Να χαρείς την αγάπη που περιμένεις.

Καν την τραγούδια, ξενύχτια. Καν την βιβλία, αταξίες.

Μόνο μην τη μοιρολογάς. Είναι σαν να τη βρίζεις.

Να «φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο» μας προτρέπει η καθηγήτρια Ψυχολογίας και συγγραφέας, που βλέπει στις μέρες αυτές την ευκαιρία να ανακαλύψουμε μέσα μας άμυνες που δεν φανταζόμασταν ότι είχαμε

Στην πολιτεία της Meghalaya στην Ινδία, οι ιθαγενείς της Khasi, μία μητριαρχική κοινωνία με 1,1 εκατομμύρια μέλη, αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Εδώ, παραδοσιακά τα κορίτσια έχουν ιδιαίτερη αξία και παίζουν σημαντικό ρόλο στην οικογένεια.

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα,
θα τηλεφωνούσα,
δεν θα έχανα χρόνο,
θα μου έλεγα ναι.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.

«Η γραμμή μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλικίωσης είναι θολή, μερικές φορές είναι και βρώμικη».

Το φιλμ μικρού μήκους Fauve με πρωταγωνιστές δυο μικρά αγόρια, αποτυπώνει το βίαιο ταξίδι χωρίς επιστροφή από τα παιχνίδια αθωότητας μέχρι την απρόβλεπτη, κρίσιμη στιγμή που η ζωή σου δίνει το πρώτο ηχηρό χαστούκι θνητότητας, άδικου και παραλογισμού.