Η Αριστερά οφείλει να σηκώσει αυτή το γάντι του αστικού εκσυγχρονισμού της χώρας (#ελλείψει των "αναγκαίων και ικανών" αστικών φιλελεύθερων δυνάμεων)

 του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Η σιωπή πριν την καταιγίδα και το βουβό ποτάμι

Οι πολίτες αρνούνται (οι μισοί) να απαντήσουν καν στους δημοσκόπους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Όσοι όσες απαντούν, οι μισοί σχεδόν προκρίνουν πρώτο το κόμμα Δεν Ξέρω/Δεν Απαντώ και "καταλληλότερο" τον κανένα. Έκφραση ενός βουβού ποταμιού απόγνωσης με το πολιτικό σύστημα και άρνησης συνεργασίας μαζί του.

Η απολεσθείσα κίνηση των 58 ισχυριζόταν ότι εκφράζει τους "κανονικούς ανθρώπους" - και εν μέρει είχε δίκιο. Πολλοί καλόπιστοι "κανονικοί" άνθρωποι προστρέχουν κάθε κίνηση που υπόσχεται ότι δεν είναι ενεργούμενο του χρεοκοπημένου κομματικού κράτους και του πλέγματος διαφθοράς που το στηρίζει πελατειακά.

Η πολιτική στην Ελλάδα έχει τους δικούς της κανόνες - κι αυτοί συχνά κινούνται αντίθετα με τα συμφέροντα της κοινωνίας. Τα "συμφέροντα" στην ιδιότυπα βαλκανική μεταοθωμανική αυτή χώρα είναι συμφέροντα μεταπρατών που συνήθως κυριαρχούν επί των ντόπιων αστικών και "αστικών" δυνάμεων.

Την ώρα της μάχης  δεν κοιτάζεις ποιος είναι δίπλα σου, μόνο ποιος είναι απέναντι (κι είναι αυτό επικίνδυνο)*   -Σύγχρονη ουκρανική παροιμία. Η σύγκρουση μοιάζει πια σαν επιλογή παράδοσης στην μοίρα - αφού η σύνθεση έγινε "παιχνίδι στα χέρια των παιδιών"...

Στην χώρα μας περισσεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα όταν απέναντί μας έχουμε επαγγελματίες πολιτικούς: ζητούν την ψήφο μας και υπόσχονται τα πάντα. 

Ποιο ήταν μέχρι σήμερα το ανάχωμα στην επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ στον μεσαίο χώρο, αβρόχοις ποσί; (δηλαδή, χωρίς να ολοκληρώσει την βίαιη πολιτική ωρίμανσή του και την προγραμματική του προσαρμογή στις πιθανές κυβερνητικές του ευθύνες);

Ένας υπόκωφος, χαμηλής αλλά μόνιμης έντασης, επίμονος βόμβος, διαλύει την παραδοσιακή γαλήνη της εποχής. Την αλλαγή του χρόνου και την περίοδο των γιορτών. Αντί για οικογενειακή ζεστασιά, ξεκούραση και λίγη ησυχία, οι μέρες που ακολουθούν προοιωνίζονται γκρίζες: άδειες τσέπες, φόροι και τέλη δίχως αύριο, κλειστά καλοριφέρ, άδεια ψυγεία, σπίτια χωρίς ρεύμα, άνθρωποι χωρίς δουλειές και μέλλον.

Όπου υπάρχουν δημοκρατικές κυβερνήσεις νομιμοποιημένες από εκλογές όπου έχουν εκθέσει (και ο λαός έχει εγκρίνει) το αληθινό πρόγραμμά τους, κανείς κρατικός κατασταλτικός οργανισμός δεν στρέφεται κατά της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας και της βιωσιμότητας του παραγωγικού ιστού της ίδιας του της χώρας. 

Ολαρία Ολαρά, ψήφος πέφτει από ψηλά