Πολιτική

Απόλυτα αφιλόξενα, σε συνθήκες εγκατάλειψης, υποδομές αρχαίες, ατιμωτικά βρώμικα, με την γνωστή "δίψα" του προσωπικού να εξυπηρετήσει όπως την γνωρίζουμε σε κάθε κρατική αρχή, υπηρεσία, οργανισμό (τιμητικές εξαιρέσεις ευσυνείδητων ανθρώπων που μάχονται παρά τις συνθήκες και τον κανόνα του περίγυρου, υπάρχουν πάντα και παντού).

Όλα αυτά, σε μια χώρα που σε μεγάλο βαθμό ζει και υπάρχει ακόμα χάρη στις εισροές που προέρχονται από τον τουρισμό.

Αυτό είναι ένα αεροπορικό εισιτήριο, όπως το δημοσίευσε φίλος στον τοίχο του.

Ένα απλό αεροπορικό εισιτήριο της Aegean.

Τιμή: 38€

Φόροι: 52€

Έχω και εγώ ως άνθρωπος ένα όνειρο. Για μία χώρα η οποία είναι Ελεύθερη. Που αντιμετωπίζει τους πολίτες και τους κατοίκους της το ίδιο, αδιάφορα με την καταγωγή, το φύλο, τη θρησκεία, τα πολιτικά πιστεύω, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ομάδα ποδοσφαίρου και η οποία δέχεται οποιονδήποτε αυτοπροσδιορισμό. Που οι πολίτες της αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο το ίδιο: σαν ανθρώπους, σαν συνεργάτες σαν ίσους. Που όλοι μπορούν να εργάζονται για τη δική τους ευτυχία κατά πρώτον και μέσω αυτής ουσιαστικά προωθείται και η ευτυχία όλων.

Ελεύθερα.

Στο εισαγωγικό κεφάλαιο του δυστοπικού εφιάλτη του Orwell «1984» βλέπουμε τον πρωταγωνιστή, Winston Smith, να περιγράφει πως κάθεται σε μια καρέκλα εμπρός από μια γιγαντο-οθόνη ανάμεσα στους συναδέλφους του Υπουργείου Αλήθειας. Παίρνει μέρος σε ένα τελετουργικό που σκοπό έχει να ενισχύσει την πίστη προς το κόμμα. Ακολουθεί η προβολή εχθρικών εικόνων προσεκτικά σχεδιασμένων από το Κόμμα.

Οι περισσότεροι από εμάς ψάχνουμε για λεκτικές απλουστεύσεις ή βολικές γενικεύσεις στη καθημερινή ομιλία μας. Το κάνουμε αυτό για να αντικαταστήσουμε παλαιωμένες έννοιες. Ωστόσο, η προσοχή πρέπει να δίδεται μήπως αυτές οι απλουστεύσεις βλάπτουν αυτούς που τις χρησιμοποιούν. Όπως, στη περίπτωση με τον όρο «αριστερά» και «δεξιά» όταν χρησιμοποιείται από φιλελεύθερους που ελπίζω να αποδείξω ότι δεν είναι ούτε αριστερά ούτε δεξιά.

Τί εννοούμε όταν λέμε «έξοδο από την κρίση»; Ένα θετικό πρόσημό στο ρυθμό ανάπτυξης; Όχι, ιδιαίτερα. Ανάπτυξη είχαμε και όταν χρωστούσαμε της Μιχαλούς και συνεχίζαμε να δανειζόμαστε κι άλλο. Για μένα η κρίση θα τελειώσει όταν ζητήσει ο ελληνικός λαός ριζική μεταρρύθμιση και ψηφίσει μεταρρυθμιστές. Αυτό προϋποθέτει κάτι παραπάνω από την εφαρμογή μνημόνιων κατανόησης με τους εξωτερικούς δανειστές – κάτι που αποτύχαμε και συνεχίζουμε να αποτυγχάνουμε – αλλά να υπάρχει πολιτική θέληση από τα πολιτική ηγεσία να αλλάξουν το πολιτικοικονομικό σύστημα της χώρας.

Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα τις τελευταίες μέρες για το αν έπρεπε η 17χρονη Αγια να παρελάσει με τη μαντίλα της. Έχουν ακουστεί πραγματικά διάφορες απόψεις, όλων των τόνων και των αποχρώσεων, οι οποίες κυμαίνονται από το ότι το να φέρει μαντίλα μια μουσουλμάνα υποστηρίζει την πατριαρχία, έως το αν επιτρέπεται να παρελαύνει με μαντίλα αφού απελευθερωθήκαμε από μουσουλμάνους.

Ο Διδάκτωρ Στήβεν Ντείβις, διευθυντής σπουδών στο Ινστιτούτο Οικονομικών Σχέσεων στο Λονδίνο παρομοιάζει στην διάλεξή του «Η ακμή και παρακμή του κλασικού φιλελευθερισμού» την γέννηση της φιλελεύθερης οικονομίας και κοινωνίας κατά 19ο αιώνα ως την πρώτη μορφή αριστεράς στον πολιτισμένο κόσμο.

Η ιδέα του καπιταλισμού ελεύθερης αγοράς έφερνε αλλεργία στην αριστοκρατία και στο καθεστώς της επιχειρηματικής ιδιοκτησίας κατά την βιομηχανική επανάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Για κάθε 1000 ευρώ εισοδήματος, το κράτος βουτάει στις τσέπες των Ελλήνων και τους παίρνει τα 450 ευρώ. Σχεδόν τα μισά!

Αυτό και μόνο θα ήταν περισσότερο από αρκετό για να εξηγήσει την κατρακύλα μας.

Με τα υπολειπόμενα μισά, πως να αντιμετωπίσεις το κόστος ζωής, πως να αποταμιεύσεις και πως να επενδύσεις στα σχέδια και στα όνειρά σου;

Ο Σύριζα ήρθε στην εξουσία, καβαλώντας το κύμα της οργής και της αντιμνημονιακής "εμπέδωσης", κραδαίνοντας την ελπίδα σε ένα λαό που μάταια προσπαθούσε να αμυνθεί, να καταλάβει, αν όχι να εξηγήσει το φαινόμενο αυτής της κρίσης.

Ήταν ένα κόμμα γενόσημο, που γιγαντώθηκε στα απόνερα της οικονομικής ανέχειας, αλλά και της συνεχιζόμενης αξιακής συρρίκνωσης ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο είχε εγκλωβιστεί στην προσπάθεια να ανατρέψει μια κατάσταση, που το ίδιο είχε εν πολλοίς δημιουργήσει.

Έρχεται ο υδραυλικός στο σπίτι. Νερά παντού. Του δείχνεις τη ζημιά και αφού κάνει μια πρώτη εκτίμηση σε καθησυχάζει ότι το πρόβλημα δεν είναι μεγάλο και διορθώνεται. Πηγαίνει γρήγορα στο αυτοκίνητό του και φέρνει μια τεράστια εργαλειοθήκη.

«Ε, δεν μπορεί», λες «Έχω φέρει το σωστό άτομο, θα μου κάνει τη δουλειά».

Θα ήθελα εξαρχής να δηλώσω ότι τα παρακάτω είναι προσωπικές μου απόψεις και κατανοήσεις μιας και οι πολιτικές κατευθύνσεις μπορούν να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται – λανθασμένα κατά την γνώμη μου - ο όρος «φιλελεύθερος» στην εποχή μας, επεκτείνεται από τον δεξιό στην χώρα μας, ως στον σοσιαλδημοκράτη στις ΗΠΑ.