Πολιτική

Ζούμε σε μια χώρα στην οποία η αριστερά έχει συνειδητά καλλιεργήσει ότι υπερέχει ηθικά έναντι των υπολοίπων πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων. Το ότι έχουμε συνηθίσει να το ακούμε αυτό από μικρά παιδιά, δε σημαίνει ότι δεν είναι ακραίο, επαίσχυντο και βαθιά ρατσιστικό.

Ποιο είναι το κακό;

Όλο αυτό που μας συμβαίνει εδώ και εννέα μήνες περίπου που όμοιό του δεν έχουμε ματαζήσει.

Αυτά είναι τα δεδομένα και είναι νούμερα

-Το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε κατά 50% από το 1990

-Από το 1990, 91% του πληθυσμού έχει πια πρόσβαση σε νερό

Κοντεύει να φύγει το '15 και στα χείλη μας βρίσκεται ακόμη εκείνο το «σαν να μην πέρασε μια μέρα». Η φράση αυτή περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την κατάσταση στην Ελλάδα μετά το 2008, οπότε η ελληνική οικονομία άρχισε να συρρικνώνεται, συμπαρασύροντάς μαζί της θέσεις εργασίας, ελπίδες, όνειρα και τρόπους ζωής.

Το αφήγημα ξεκίνησε σχεδόν την ίδια εποχή, που ο πρωταγωνιστής του έγινε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, επί κυβερνήσεως Παπαδήμου. Μιλούσε για ένα αυτοδημιούργητο επιχειρηματία εκτός κομματικού σωλήνα, ο οποίος μέσα από τη σκληρή δουλειά έγινε γνωστός, βουλευτής και υπουργός με σπουδαίο έργο. Ήταν ο άνθρωπος, που χιλιάδες πικραμένοι από την κομματοκρατία και το νεποτισμό συμπολίτες μας, λάτρευαν να βλέπουν να διαπρέπει στον πολιτικό στίβο.  

Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου κυρίαρχη είναι η άποψη και η βούληση της πλειοψηφίας, μέσα σε κάποια όρια. Τα όρια αυτά, είναι που αποτρέπουν φαινόμενα όπου η πλειοψηφία δύναται να επιβληθεί στη μειοψηφία και να της στερήσει ουσιαστικά της δικαιώματα. Είναι λοιπόν σαφές, πως μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας, η εξουσία θα πρέπει να θέσει τα όρια μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας.

Μία εβδομάδα μετά τις εκλογές είναι υπέρ αρκετή για να διαπιστώσουμε το περιβόητο «καινούριο» και το «νέο» στην πολιτική ζωή που με τόση θέρμη ευαγγελίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την προεκλογική περίοδο. Θεωρούσαν στην Κουμουνδούρου ότι επειδή αυτοπροσδιορίζονται νέοι θα έχουν και το συγχωροχάρτι για την καταστροφή και τον διχασμό που έφεραν στην χώρα κατά την επτάμηνη περίοδο της «πρώτης φόρας αριστεράς».

Ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά των δημάρχων, που ο λαός μας ονομάζει ειρωνικά «βλαχοδήμαρχους», είναι ότι κατά την διάρκεια της θητείας τους δεν κάνουν απολύτως τίποτα και μόλις έρθει η ώρα των εκλογών προσπαθούν να κάνουν τα πάντα για να επανεκλεγούν. Χατίρια, ρουσφέτια, κακής ποιότητας δημόσια έργα είναι μερικές από τις βεβιασμένες κινήσεις που κάνουν λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές.

Μια φορά και έναν καιρό, η Ελλάδα ανακάλυπτε τη χαρά της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης και μαζί με αυτή τον κ. Βασίλειο Λεβέντη, ιδρυτή της «ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΩΩΝ», ο οποίος από τη δική του, τοπική τηλεοπτική συχνότητα, κατακεραύνωνε το πολιτικό σύστημα της εποχής αλλά και την ελληνική κοινωνία και, ταυτόχρονα, πρότεινε τις δικές του λύσεις για τα προβλήματα της χώρας.

Τι μας είπε στο χθεσινό διάγγελμα του ο κ. Τσίπρας; Τίποτα το αξιόλογο. Μας επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση του ήταν ένα συνονθύλευμα πελατών και ρουσφετιού. Μας παρουσίασε σαν υπέρλαμπρα σημεία της θητείας του την ΕΡΤ, τους σχολικούς φύλακες και όλα τα υπόλοιπα αντιμνημονιακά κέντρα υμετέρων.

Το νέο ελληνικό Κράτος και ο ευρύτερος Ελληνισμός, με την έννοια των αλυτρώτων πληθυσμών κατά την διάρκεια του 19^ου αι. δεν μετήλθε ποτέ ενός πραγματικού Διαφωτισμού. Ούτε κατά τον 18^ο αι. ο λεγόμενος Νεοελληνικός Διαφωτισμός, του οποίου το σχήμα ανέπτυξε εξαιρετικά ο Κ.Θ. Δημαράς επηρέασε ευρύτερα λαικά στρώματα μιας και οι λόγιοι, οι έμποροι και ο κλήρος, οι κατ’ εξοχήν αστικές τάξεις της εποχής απορρόφησαν τα δυτικά προτάγματα, που είχαν ήδη αρχίσει να διαμορφώνονται από την περίοδο της Αναγεννήσεως.