Πολιτική

Ο Μπόρις Τζόνσον θα μπορούσε να είναι ένας πετυχημένος παραμυθάς με υψηλές πωλήσεις. Θα μπορούσε, επίσης, να είναι ένας δημοφιλής κωμικός. Έχει τη σκευή και το θάρρος να διαπρέψει και στα δύο. Προτίμησε, όμως, να γίνει ένας συντηρητικός πολιτικός και να συνδυάσει την πολιτική με ορισμένα χοντροκομμένα αστεία και ψεύδη. Δεν τον κόστισε. Εξελέγη πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρεττανίας με υψηλά ποσοστά. Καθόλου τυχαία αφού με τον ιδιαίτερο τρόπο του και την προσήλωσή του στο Brexit κατάφερε να γοητεύσει πολύ κόσμο, ενώ ευτύχησε να έχει απέναντί του ένα επιεικώς ανεπαρκή, αλλοπρόσαλλο και κολλημένο σε λογικές του μακρυνού παρελθόντος πρόεδρο των Εργατικών.

Όταν ο Γκιόργκι Σβαρτς και μετέπειτα Τζορτζ Σόρος ήταν πιτσιρικάς στη μεσοπολεμική Βουδαπέστη, δεν μπορούσε να σκεφτεί δύο πράγματα. Πρώτον, ότι μια μέρα θα γινόταν δισεκατομμυριούχος χάρη στις επιλογές του στον οικονομικό και χρηματιστηριακό χώρο. Και, δεύτερον, ότι θα γινόταν μισητός σε εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο για πολλούς και αντικρουόμενους συχνά λόγους.

Τέσσερις μέρες μετά την παρέλαση, αφήνοντας λίγο την σκόνη να καταλαγιάσει και τα πνεύματα να ηρεμήσουν παραθέτω και εγώ την άποψη μου για τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων.

Η δεκαετία του 2010 είναι η δεκαετία του πανευρωπαϊκού πια όρου pasokification. Μαζί με το ΠΑΣΟΚ καταποντίστηκαν πανευρωπαικα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δίνοντας την θέση τους στην λαϊκή δεξια και τον λαϊκισμό. Το ερώτημα των ημερών μας είναι που ανήκει ο κεντροαριστερός πληθυσμός της χώρας μας. 

Πίσω στις αρχές του ’90 ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος ήταν από τις πιο γνωστές φιγούρες του τηλεοπτικού τοπίου της Θεσσαλονίκης. Εκμεταλλευόμενος την ίδρυση δεκάδων τηλεοπτικών σταθμών σε όλη την Ελλάδα και τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, βρήκε θέση σε τηλεοπτικό σταθμό της συμπρωτεύουσας και από εκεί ξεκίνησε τις τηλεοπτικές εκπομπές του με θέματα την πατρίδα, το έθνος, την ιστορία κ.λπ. διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το λαϊκό προφίλ του παιδιού από προσφυγική οικογένεια, με μετανάστες γονείς, το οποίο μεγάλωσε και πήγε σχολείο σε λαϊκή συνοικία και μόνο του κατάφερε να μορφωθεί και καταξιωθεί.

Πριν δύο εβδομάδες η κ. Γεννηματά ενάντια σε όλο το πολιτικό της συμβούλιο, πήρε την απόφαση να μην στηρίξει την συμφωνία για το Μακεδονικό. Μια συμφωνία για ένα ζήτημα ανεπίλυτο εδώ και δεκαετίες, με ξεκάθαρη θέση του ΠΑΣΟΚ από το 1995 για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Η κ. Γεννηματά όμως με πρόφαση λεπτομέρειες της συμφωνίας την αρνήθηκε, σκεπτόμενη πιθανότατα το πολιτικό κόστος.

1) Δεν ξεχνώ ότι εάν ο Σαμαράς είχε στηρίξει τον ΓΑΠ η έστω τον Παπαδήμο, όπως έχει πει και η Ντόρα, η χώρα θα είχε βγει στα τρία χρόνια από τα μνημόνια και σήμερα θα έτρεχε με 4% ανάπτυξη.

2) Δεν ξεχνώ ότι το αντιμνημονιακό μέτωπο που δημιούργησε ο Σαμαράς και η μετέπειτα κωλοτούμπα του δημιούργησε τους ΑΝΕΛ και εκτόξευσε τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.

Έφτασα στο ΣΕΦ, κατά τις τέσσερις, δίχως την παραμικρή ιδέα του τι να περιμένω, συμμετέχοντας για πρώτη φορά σε πολιτική εκδήλωση. Όσο πλησίαζα στην είσοδο, ο κόσμος πλήθαινε και το κλίμα είχε μια πανηγυρική χροιά.

Σε μια καθημαγμένη χώρα βυθισμένη σε παθογένειες, η οποία αυτόβουλα επιλέγει να καταστρέφεται και στην επιλογή αυτή μετέχουν τόσο οι πολίτες της όσο και οι πολιτικοί της, είναι απόλυτα λογικό να βιώνει νομοτελειακά φθορές, κρίσεις, παρακμές.

Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι επιστολή στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο. Σίγουρα μια καραμπινάτη αναφορά στο περιστατικό θα κέρδιζε το μάτι λόγω επίκαιρου χαρακτήρα, αλλά σημασία για μένα έχει το πλαίσιο, η μήτρα, στην οποία γεννήθηκε το συμβάν.

Με την εμπειρία και την γνώση που έχω για το πως αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμα η μεγαλύτερη Ισλαμική χωρα στον κόσμο (Ινδονησία) την εγχώρια τρομοκρατία, σκέφτηκα να γράψω πως προσεγγίζω προσωπικά το πρόβλημα και ποιους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου έχουμε. Να σημειώσουμε και να κρατήσουμε όμως πρώτα στον συλλογισμό μας κάποια δεδομένα.

Tα μνημόνια, σε αντίθεση με τις ψήφους στις δημοκρατικές κοινωνίες, δεν μετρώνται , αλλά ζυγίζονται και συνεπώς δεν πρέπει να χαϊδεύουμε τα αυτιά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ λέγοντας πως το σκορ στα μνημόνια είναι 2-2 ακόμη και με το χτύπημα ότι τα έφεραν σε απίστευτα γρήγορο χρονικό διάστημα . Όχι! Τα μνημόνια με το αριστερό πρόσημο δεν πιάνουν μόνο 2, είναι ισοπέδωση πολιτική, θεσμική, εργασιακή, οικονομική και κοινωνική.