Φιλοσοφία

Μοναδικέ αναγνώστη του φτωχού αυτού ιστότοπου, Θανάση, μετά από χρόνια που μου παίρνεις τα αυτιά με ερωτήσεις για το πώς αναγνωρίζονται οι Μασόνοι μεταξύ τους και πως μπορείς κι εσύ να καταλάβεις ποιος είναι τέτοιος, για να τον ξεμπροστιάσεις ενώπιον των αθώων και ανυποψίαστων συμπολιτών μας, χωρίς να περιμένεις από το Στέφανο Χίο να δημοσιεύει "μούφα" λίστες με Ροταριανούς (αλήθεια, τι σχέση έχουν με εμάς, αυτοί είναι παπαδοπαίδια) αποφάσισα να σε βάλω μέσα στα σκοτεινά μας μυστικά και να σε διαφωτίσω για κάποια πράγματα που, όπως λένε οι αγαπημένοι μας συμπατριώτες Ταλιμπάν, έχουμε δώσει όρκο στον Βεεζεβούλ να μην τα αποκαλύπτουμε σε κανένα.

Καλέ μου και μοναδικέ αναγνώστη Θανάση, γνωρίζω ότι παραμένεις ακόμα διστακτικός και καχύποπτος επειδή πάρα πολλά πράγματα έχουν ακουστεί για τις Τεκτονικές τελετουργίες μέσα στις στοές.

Καλέ μου Θανάση, ο αείμνηστος αδ.: Νίκος Καζαντζάκης περιγράφει μία Τουρκική ιστορία κάπως έτσι:

“Όταν ο Αλλάχ έφτιαξε τον κόσμο έφτιαξε από κάθε εθνικότητα έναν άνθρωπο και τους έβαλε σε ένα ταψί. Τον Τούρκο τον έφτιαξε από τα καλύτερα υλικά, βούτυρο, μέλι και γάλα ενώ τον Έλληνα τον έφτιαξε από τα χειρότερα, σκατά, ακαθαρσίες, βρωμιές κλπ.

Καλέ μου φίλε και μοναδικέ μου εναπομείναντα αναγνώστη, Θανάση, όταν αποφασίζω να σου αραδιάσω άλλο ένα κείμενο που βρίθει από τις συνήθεις αμπελοφιλοσοφίες μου, αρχίζω να το γράφω, ελπίζοντας ότι στο μεταξύ θα μου κατέβει κάποια ιδέα άξια των φιλοσοφικών σου ενασχολήσεων.

Καλέ μου φίλε και μοναδικέ αναγνώστη της φτωχής αυτής Τεκτονικής στήλης, Θανάση, ο «παράνομος» συντάκτης σου είναι και πάλι εδώ, προκειμένου να σε κάνει κοινωνό ακόμα μιας εμβριθούς αμπελοφιλοσοφικής ανάλυσης. Αποκαλώ τον εαυτό μου «παράνομο» και ίσως αυτό να είναι προς το δικό σου συμφέρον και θα σου εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Μοναδικέ αναγνώστη αυτής της φτωχής στήλης και αμύητε φίλε μου Θανάση, όπως σου έχω γανιάσει το κεφάλι με παλαιότερες αναρτήσεις μου, κάθε πολιτική συζήτηση εντός στοάς είναι απαγορευμένη, γιατί θα μπορούσε να διαταράξει την επιθυμητή ομόνοια και ειρήνη μεταξύ των αδελφών μας.

Καλέ μου φίλε και μοναδικέ εναπομείναντα αναγνώστη της φτωχής αυτής στήλης, Θανάση, μια και πήρα φόρα, αποφάσισα να σου αποκαλύψω τα μυστικά των περίφημων 33 βαθμών του Συμβολικού και Σκωτικού Τεκτονισμού.

 Πιστέ (και μοναδικέ) μου αναγνώστη, Θανάση, σήμερα αποφάσισα να σχολιάσω κάποια στραβά που απασχολούν την αδελφότητά μας και βγάζουν προς τα έξω πολλά λάθος μηνύματα, τα οποία βέβαια αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του κάθε κακοπροαίρετου κριτή μας.

Ο πολιτικώς ορθός λόγος, είναι ένα επικοινωνιακό εργαλείο, που υιοθετήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στον δημόσιο λόγο προκειμένου να προστατευθούν οι ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες από μειωτικούς χαρακτηρισμούς. Αναντίρρητα οι προθέσεις του ήσαν αγνές όμως, πλέον, έχουμε φθάσει σε γλωσσικές ακρότητες,  ο  πολιτικώς ορθός λόγος, τείνει να γίνει το πιο ευχείριστο λογοκριτικό όπλο, που καθιστά τη γλώσσα μας ξύλινη, άνευρη και ανειλικρινή, μια νεογλώσσα οργουελική.

Καλέ μου φίλε και αμύητε αναγνώστη Θανάση, ο προσφιλής σου Τέκτων συντάκτης της φτωχής αυτής στήλης, προσπαθώντας να γράψει άλλο ένα απάνθισμα εμβριθούς αμπελοφιλοσοφίας, μόνο για σένα, μάλλον προξένησε τέτοια υπερφόρτιση στα εγκεφαλικά του κύτταρα, ώστε να κάνει πάνω από ένα μήνα να συνέλθει...

Είσαι λοιπόν ένα «χρήσιμο» μέλος της κοινωνίας (κατά τα κοινώς αποδεκτά κριτήρια). 

Έφαγες 24 χρόνια στο θρανίο, υπηρέτησες ευδοκίμως την Πατρίδα σου στα σύνορα (καλά, σύνορα δεν νοείται και η Ρόδος, ε;), έκανες οικογένεια, παιδιά, απόκτησες σπίτια, αυτοκίνητα, λογαριασμούς στην Τράπεζα, πιστωτικές κάρτες, υπαλλήλους που πληρώνεις κανονικά και νόμιμα και πληρώνεις ένα σκασμό φόρους για να συντηρείς τις εκατοντάδες χιλιάδες κοπρίτες που έχουν κάτσει στον σβέρκο του Ελληνικού λαού και τον απομυζούν μέχρι τελικής εξόντωσης.

Καλέ μου φίλε και διστακτικέ (κατρουλιάρη) αναγνώστη Θανάση, σήμερα θα επιχειρήσω να κρεμάσω τα σώψυχά μου στο σχοινί της μπουγάδας, προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα που μου έχεις κάνει άπειρες φορές (κάτω από διάφορα ονόματα, βέβαια, αλλά εγώ σε αναγνωρίζω πάντα), σχετικά με το τι με ώθησε να αποφασίσω να «κρούσω ατάκτως τη θύρα» και να γίνω Τέκτονας.