Φιλοσοφία

"Φιλόσοφος του σκανδάλου", "υβριστής φιλόσοφος", "φιλόσοφος των ερειπίων", "αρνητής των πάντων", "δάσκαλος του σύγχρονου πεσιμισμού", "απατεώνας της αβύσσου", "μισάνθρωπος", "κυνικός του χαρτιού", "φιλόσοφος του μηδενός", "υπαρξιακός στοχαστής", "ανατόμος της αβύσσου", "Privat Denker", "στοχαστής του περιθωρίου", "μηδενιστική σειρήνα", "μυστικιστής χωρίς απόλυτο", "κραυγάζων φιλόσοφος", "βιρτουόζος του παραδόξου και της υπερβολής", "οργανικός στοχαστής", "χρονικογράφος μιας διαρκούς αποκάλυψης".

Στην αρχή ένοιωθα ένα πόνο στο στήθος να με διαπερνά. Θεώρησα πως δε θα ήταν κάτι σοβαρό και καθησύχασα τον εαυτό μου με τη σκέψη πως δεν είναι τίποτα ανησυχητικό και θα περάσει.

Μία απλή εξέταση στο γιατρό επιβεβαίωσε την άσχημη υποψία μου. Ένας ύπουλος εισβολέας, ένας κακός όγκος είχε γεννηθεί μέσα στο στήθος μου, μέσα στο ωραιότερο κόσμημα της γυναικείας μου φύσης, μέσα σε εκείνο το όργανο όπου πλάθεται η ωραιότερη σχέση , εκείνο το δέσιμο μεταξύ μητέρας και βρέφους. Μέσα σε εκείνο το όργανο όπου παράγεται το γάλα που θρέφει το δημιούργημά μου, το καινούργιο πλάσμα που ήρθε στη ζωή.

Η συντριπτική πλειονότητα των διαπρεπών διανοητών δεν πιστεύει στη χριστιανική θρησκεία, αλλά αποφεύγουν να το αποκαλύψουν δημοσίως επειδή φοβούνται μήπως χάσουν το εισόδημά τους. —BERTRAND RUSSELL

Διάβαζα παραμύθια κι έβλεπα ταινίες με happy end. Βλέπω ταινίες με happy end και διαβάζω παραμύθια. Και πια, γράφω επίσης.

Πόση ψευδαίσθηση έχουμε ανάγκη στην ζωή μας; Πόση συνειδητά επιλεγμένη και πόσος χώρος να το καταλαβαίνουμε;

Εθελοτυφλούμε για να ζήσουμε πιο υποφερτά! Πόση ψευδαίσθηση από επιλογή και πόση ως "μακάριοι, πτωχοί τῷ πνεύματι";

ΣΤΗΝ Αγγλία,  ο Τζον Λοκ  (1632-1704)  ανατέ­θηκε κριτικά στην πίστη του Ντεκάρτ στο λόγο. Υποστήριξε πως  αντί για  τον  αφηρημένο  λόγο  και  τη  σκέψη,  έπρεπε  να  δώ­σουμε  μεγαλύτερη  βαρύτητα  στην  εμπειρία,  στην  ικανότητά  μας να  γνωρίζουμε  τον  κόσμο  και  να  μαθαίνουμε  μέσω  των  αισθήσεών μας.

Πώς δεν βλέπουμε το προφανές; Έχουμε καλή ανατροφή, δείξαμε αλληλεγγύη για την Αιθιοπία και για τα θύματα των φυσικών καταστροφών. Μερικές φορές στείλαμε χρήματα, θαυμάσαμε τον Μπερνάρ Κουσνέρ με τα σακιά με το ρύζι, αγαπούσαμε τον Κολίς που έλεγε «Σήμερα δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα ούτε να πεινάμε ούτε να κρυώνουμε», θυμόμαστε τη μελωδία λιγότερο από όσο τα λόγια: «Je ne te promets pas le grand soir mais juste a manger et a boire» [βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1980!]. Οι παγιωμένες συνήθειες, ο εγωισμός ή η αδιαφορία δεν αρκούν: δεν πρόκειται για ηθικολογία αλλά για τους μηχανισμούς που μας τυφλώνουν κάθε μέρα μπροστά σε ό,τι πρέπει να μας κάνει καλύτερους.

Δύο ξένοι, προερχόμενοι από τις δύο αντίθετες άκρες των ΗΠΑ, κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού στο Μιλγουόκη και ανακαλύπτουν ότι η γυναίκα του ενός ήταν σε μια λέσχη τένις που διηύθυνε ένας γνωστός του άλλου. Αυτού του είδους η σύμπτωση είναι εκπληκτικά κοινή.

Από το βιβλίο: ‘‘Η χαρούμενη επιστήμη’’ Στοχασμός 125 - Friedrich Nietzsche.
Μετάφραση του Δημήτρη Λιαντίνη στο βιβλίο ‘’Γκέμμα’’ & Video.

Στα υπόλοιπα ζωικά είδη κάθε άτοµο αναπτύσσεται από τη νηπιακή ηλικία στην ενηλικίωση ή την ωριµότητα, κατακτώντας στη διάρκεια ενός και µόνο βίου όλη την τελειότητα την οποία µπορεί να αγγίξει η φύση του. Στους ανθρώπους όµως η πρόοδος δεν παρατηρείται µόνο σε κάθε άτοµο χωριστά, αλλά συνολικά στο είδος τους, γιατί αυτοί χτίζουν, σε κάθε διαδοχική εποχή, πάνω στα προϋπάρχοντα θεµέλια. Ανταμ Φέργκιουσον - Δοκίμιο για την ιστορία της πολιτικής κοινωνίας

Είναι αυτή η προσπάθεια.... να είσαι καλα.

Να δείχνεις καλά.

Να ισορροπείς αυτά που θες, αυτά που μπορείς, αυτά που θέλουν και που μπορούν οι άλλοι.

Σταχυολογήσαμε 10 σημαντικά σημεία μιας συνέντευξης του Κορνηλίου Καστοριάδη στον Marc Weitzmann, που αξίζει να διαβάσετε

Και ποιανού η καρδιά δεν έχει ραγίσει από μία απόρριψη; Απόρριψη από έναν άνθρωπο που έχουμε ερωτευτεί, απόρριψη από έναν διαγωνισμό ή τον εργασιακό μας χώρο.

Η απόρριψη μας πληγώνει, διότι ‘’χτυπάει’’ την έμφυτη ανάγκη που έχουμε ως άνθρωποι για αποδοχή και έγκριση.

Ο άνθρωπος που απορρίπτεται, βιώνει μέσα του έναν κυκεώνα αρνητικών συναισθημάτων , υποτιμά τον εαυτό και τις δυνατότητές του θεωρώντας πως αν ο ίδιος ήταν διαφορετικός , ο άλλος άνθρωπος δε θα τον απέρριπτε.