Δεν θα ήθελα ποτέ να φέρω στον κόσμο ένα παιδί γιατί «έτσι είθισται», γιατί θα φοβόμουν το ενδεχόμενο να έρθω αντιμέτωπη με τη μοναξιά σε μεγαλύτερη ηλικία, γιατί θα ήθελα κάποιος άλλος να εκπληρώσει όνειρα που θάφτηκαν μέσα μου και έγιναν απωθημένα.
Διότι ο ερχομός ενός ανθρώπου στο ταξίδι της ζωής, είναι ένας πόνος λίγης ώρας.. η σωστή ανατροφή ενός παιδιού όμως εμπεριέχει την αγωνία, τη χαρά, το καρδιοχτύπι μίας ζωής.
Θα ήθελα λοιπόν να γίνω μητέρα όχι από την προσταγή μίας κοινωνικής επιταγής που υπαγορεύει ότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι να κάνει οικογένεια.
Θα ήθελα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί όταν θα μπορώ να του μεταγγίσω την αγάπη για τις αξίες και τη ζωή, ένα παιδί που η καρδιά του θα δεχτεί αγάπη και όχι μόνο ένα ακριβό κινητό ή αυτοκίνητο-τι ψεύτικη εξαγορά αγάπης από τους περισσότερους γονιούς είναι αυτή!
Θα ήθελα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που δεν θα μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον αδιαφορίας γύρω από καριέρες-και μη σπεύσει κανείς να πει «δεν υπάρχει χρόνος», διότι πάντα υπάρχει χρόνος, όταν αγαπάς θα βρεις τον τρόπο.
Θα ήθελα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που τα δικά μου όνειρα και απωθημένα δεν θα εμποδίσουν την εξέλιξη της δικής του ζωής, διότι έχει από μόνο του τη δική του ψυχή, τις δικές του ικανότητες... δεν χρειάζεται να μου αποδείξει κάτι για να το αγαπώ, το αγαπώ ήδη γιατί είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου...
Θα ήθελα να είναι ένας άνθρωπος χωρίς φόβους που θα μάθει να σκέφτεται και όχι τι να σκέφτεται....
Facebook: Μαρία Σκαμπαρδώνη
