Ύστερα από πολλά χρόνια δουλειάς με νευρωτικούς ασθενείς, ο Φρόυντ είχε καταλάβει πως η προσωπική ζωή των ανθρώπων συχνά καταρρέει και διαλύεται όχι μετά από μια αποτυχία αλλά, παραδόξως, μετά από έναν θρίαμβο.

Σε ένα κλασικό δοκίμιό του ο Φρόυντ προσπάθησε να εξηγήσει τους κινδύνους της επιτυχίας:

Το χρήμα προσφέρει τη μοναδική πολύτιμη αξία σ’ αυτό τον κόσμο: προσφέρει χρόνο, την ανεξάντλητη αφθονία του χρόνου. Υπό αυτή την έννοια, είναι απελευθερωτικό.

Όταν λείπει, η ύπαρξη συρρικνώνεται σε ένα αιώνιο παρόν που μας φυλακίζει.

Οι φωτογραφίες τους συμβολίζουν το απόλυτο σκοτάδι που η νόσος επιφέρει — κυρίως την απώλεια της αίσθησης του εαυτού.

Η κατάθλιψη επηρεάζει καθοριστικά τόσο όσους υποφέρουν από τη διαταραχή όσο και όσους βρίσκονται γύρω τους. Η απομόνωση, η ανησυχία και ο φόβος που προκαλεί αυτή η «κρυμμένη» ασθένεια μπορούν να παρεμποδίσουν ή ακόμα και να σταματήσουν την πρόοδο της ζωής των ασθενών.

Κατά βάθος το ξέρουμε -το αναγνωρίζουμε τις σπάνιες εκείνες μέρες που δεν έχουμε απολύτως τίποτα να κάνουμε.

Που απλά ξαπλώνουμε στα βότσαλα και τα χαϊδεύουμε με τα δάχτυλά μας ή που στεκόμαστε πίσω από το παγωμένο τζάμι, πίνοντας ένα ζεστό τσάι και κοιτάζοντας τα φωτάκια στο απέναντι μπαλκόνι.

«Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν» ήταν μία από τις μνημειώδεις φράσεις της αγαπημένης Μαλβίνας Κάραλη.

Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1954 και έφυγε νωρίς, στις 7 Ιουνίου του 2002, στην ηλικία των 48 ετών.

Όσοι τη γνώρισαν θυμούνται με νοσταλγία την πληθωρική προσωπικότητά της, που μπορούσε να συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της.

Εκείνος που έτσι σας καταδυναστεύει έχει μόνο δύο μάτια, μόνο δύο χέρια, μόνο ένα σώμα, τίποτα παραπάνω από όσα διαθέτει και ο τελευταίος άνθρωπος ανάμεσα στους αμέτρητους που κατοικούν στις πόλεις σας.

Στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα παραπάνω για να σας καταστρέψει, από την εξουσία που εσείς του απονείματε.

Όταν σ' επιθυμώ ένα μέρος μου χάνεται: η ανάγκη μου για σένα με φθείρει, με κατατρώει.

Έτσι σκέφτεται ο ερωτευμένος στο όριο του έρωτα.

Η παρουσία της έλλειψης ξυπνάει μέσα του μια νοσταλγία για πληρότητα.

Τέχνη σημαίνει έρωτας.

Κι ο έρωτας είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων.

Την περασμένη βδομάδα φοιτητές του τμήματος Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας στο Παν. Θεσσαλίας κλήθηκαν, στο πλαίσιο της χειμερινής εξεταστικής περιόδου του 2019, για το μάθημα της Εξέλιξης, να «εξηγήσουν πως θα χρησιμοποιούσαν τις γνώσεις τους από τη Βιολογία για να αντικρούσουν ρατσιστικές αντιλήψεις που αφορούν φυλετικές ή και άλλες διακρίσεις». Και αυτό έχοντας ως βάση τη θέση του ΟΗΕ πως «δεν υπάρχουν φυλές μόνο κλινή» (there are no races only clines!).

Πανέμορφες χρωματιστές Μαροκινές πόρτες..