Φιλοσοφία

Κάθομαι μονάχος στον έρημο βράχο, κοντά στη θάλασσα. Ώρες και ώρες κάθομαι και κοιτάζω. Ο ήλιος βασιλεύει μέσα σε μια ήσυχη, νεκρή θάλασσα, χωρίς ένα κυματάκι χωρίς έναν αφρό στο περιγιάλι.

Ο Μπρένιν κι εγώ ήμαστε αχώριστοι για έντεκα χρόνια. Άλλαζα σπίτια, άλλαζα δουλειές, άλλαζα χώρες, ακόμη και ηπείρους. Οι υπόλοιπες σχέσεις μου άλλαζαν επίσης - τείνοντας μάλλον προς το μηδέν. Αλλά ο Μπρένιν ήταν πάντα εκεί - στο σπίτι, στη δουλειά και στο παιχνίδι.

Θα περίμενε κανείς ότι μπροστά στον εκκωφαντικό κίνδυνο που απειλεί το ανθρώπινο γένος, η σωφροσύνη των εθνών θα στρεφόταν στην κατεύθυνση του περιορισμού των πυρηνικών όπλων.

Ό,τι συμβαίνει είναι το ανάποδο. Με την αύξηση των εξοπλισμών ο άνθρωπος πιστεύει ότι πετυχαίνει τη μείωση του κινδύνου πολέμου. Η μεγιστοποίηση του τρόμου, δηλαδή, οδηγεί στον μηδενισμό της απειλής.

Ο δημιουργός παλεύει με ουσία σκληρή, αόρατη, ανώτερη του. Κι ο πιο μεγάλος νικητής βγαίνει νικημένος- γιατί πάντα το πιο βαθύ μας μυστικό-το μόνο που άξιζε να ειπωθεί- μένει ανείπωτο. Δεν υποτάζεται αυτό ποτέ στο υλικό περίγραμμα της τέχνης. Πλαντούμε στην κάθε λέξη.

Η θέσμιση τής κοινωνίας είναι κάθε φορά θέσμιση ενός μάγματος κοινωνικών φαντασιακών σημασιών, πού μπο­ρούμε και πρέπει να καλέσουμε κόσμο φαντασιακών ση­μασιών.

Είμαι υποχρεωμένος, δυστυχώς, εδώ, να περιοριστώ σέ κάποιες κεντρικές ιδέες, βιαστικά διατυπωμένες:

Ο Ναβουχοδονόσορ είχε κάτι κοινό άψυχα αντικείμενα: ήταν πολύ υπομονετικός. Οι μήνες περνούσαν κι αυτός σουλατσάριζε στους προμαχώνες που είχαν φτιάξει τα στρατεύματά του γύρω από την Ιερουσαλήμ, με τη μεγάλη βαβυλωνιακή μύτη του ανασηκωμένη στον αέρα.

Επιστολή 42: Σωστή παιδεία, νομίζω, δεν σημαίνει το να χειρίζεσαι τις λέ­ξεις και τη γλώσσα με ευρυθμία, αλλά το να σε διακρίνει η υγιής νοητική διάθεση να σκέφτεσαι λογικά, να ’χεις σωστές απόψεις για το καλό και το κακό, το ωραίο και το αισχρό.

Η επόμενη προκείμενη είναι ο έρωτας. Ο Φάουστ, προτού παραδοθεί στο διάβολο, δεν είχε περάσει το κατώφλι της οδαλίσκης με το κόκκινο σαλβάρι. Ούτε είχε τραγουδήσει το τραγούδι του γερο-μπέη.

Ο Επίκουρος πάντα θα έχει μία θέση ξεχωριστή στην καρδιά μου. Αγαπώ και εκτιμώ πολλούς στοχαστές, αλλά είχα ανέκαθεν μία μεγάλη αδυναμία στο φιλόσοφο αυτό που τόσο πολύ παρερμηνεύτηκε , παρεξηγήθηκε αλλά και αγαπήθηκε.

Αναμφίβολα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα για τα οποία δύναται να κομπάζεται ο άνθρωπος είναι το γεγονός ότι δημιούργησε νόμους και απέκτησε μία επαφή ουσίας με την δικαιοσύνη, μία επαφή που έμελε να τον καταστήσει σοφότερο και σαφώς πιο ποιοτικό.

Κάνει ζέστη. Ακούγονται οι μύγες που πατάνε και έτσι όπως έρχονται, σύννεφο, χλωμιάζουνε τη φλεγόμενη ατμόσφαιρα. Οι διαβάτες προσπαθούν να κρατηθούν, καθώς περπατάν, στην γραμμή της σκιάς που ρίχνουν στο πεζοδρόμιο τα γκρίζα σπίτια' βρισκόμαστε στην πλατεία του Καβάδα, ενός χωριού της επαρχίας του Σαντάντερ. Μοιάζει και αυτό σαν πολλά ισπανικά χωριά, από αυτά που βρί­σκονται κυρίως στη χώρα των Βάσκων.

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ είδα στ’ όνειρό μου υδράργυρο, τεράστια λαμπερά σταγονίδια υδραργύρου  υδραργύρου να ανυψώνονται και να πέφτουν. Ο υδράργυρος είναι το στοιχείο αρ. 80 και το όνειρό μου μου υπενθυθυμίζει ότι την Τρίτη θα γίνω κι εγώ ογδόντα.