Εχουμε συνηθίσει να ευχόμαστε τη μακροημέρευση των αγαπημένων μας, να συγκλονιζόμαστε από τον χαμό τους, να επιθυμούμε να τους κρατήσουμε στη ζωή. Υπάρχει όμως και ο αντίποδας. Ανθρωποι για τους οποίους θα ευχόμασταν να είχαν πεθάνει.

Βάσει ποιας λογικής, ενώ κοιτάζοντας όσα έχουμε αφήσει πίσω μας δεν βλέπουμε τίποτε άλλο παρά βελτίωση, θα πρέπει να αναμένουμε μόνο επιδείνωση μπροστά μας;

Η πρόβλεψη ότι τον 21ο αιώνα η ανθρωπότητα είναι πιθανό να βάλει για στόχο την αθανασία, την ευτυχία και τη θεϊκότητα μπορεί να εξοργίζει, να ξενίζει ή να τρομάζει πολλούς ανθρώπους, γι’ αυτό χρειάζονται μερικές εξηγήσεις.

ΔΕ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ πως τα πάντα ως τώρα είχαν να κάνουν με συνουσία, ασύδοτη κατανάλωση αλκοόλ και εύκολη πρόσβαση σε ναρκωτικές ουσίες. Οφείλω να ανακαλέσω στη μνήμη μου για χάρη σας τις απολαύσεις του ψητού πορτογαλέζικου καλαμαριού, τα στρείδια από το Ουέλφλιτ που σερβίρονται στο μισό τους κέλυφος, την παχιά σούπα από μύδια της Νέας Αγγλίας, τα θεσπέσια λιπαρά κόκκινα της φωτιάς λουκάνικα τσορίθο, τη λαχανόσουπα, αλλά κι εκείνη τη βραδιά στο Κέιπ Κοντ που οι ραβδωτές πέρκες πήδηξαν κατευθείαν από το νερό στα τραπέζια μας.

Αν η ιστορία δεν ακολουθεί κάποιους συγκεκριμένους κανόνες κι αν δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον της, τότε γιατί να τη μελετάμε; Συχνά φαίνεται ότι ο κύριος στόχος της επιστήμης είναι να προβλέπει το μέλλον - οι μετεωρολόγοι πρέπει να προλέγουν αν αύριο θα βρέχει ή θα έχει λιακάδα· οι οικονομολόγοι πρέπει να ξέρουν αν η υποτίμηση του νομίσματος θα αποτρέψει ή θα επιφέρει την οικονομική κρίση· οι καλοί γιατροί εκτιμούν αν για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα θα είναι πιο αποτελεσματική η χημειοθεραπεία ή οι ακτινοβολίες.

«Αγαπώ εκείνον που βούλεται να δημιουργήσει κάτι πέρα από τον εαυτό του, και μετά αφανίζεται» είπε ο Ζαρατούστρα.

Αυτοί είναι οι πρώτοι τέσσερις μήνες ανακάλυψης του κόσμου, τής γλώσσας του σώματος, των αισθημάτων, τής ευχαρίστησης. Αν τότε τα πάει κανείς καλά, είναι σίγουρο ότι θα είναι ευτυχής στην ζωή του ό,τι κι αν του τύχει, έκτος από ακραίες καταστάσεις πείνας, πόνου, βασανιστηρίων. Εάν τότε δεν πάει καλά, θα είναι γκρινιάρης, με τάση για άγχος, κατάθλιψη, διαμαρτυρία, δυσκολία στις σχέσεις.

Υπάρχουν περιπτώσεις που μ’ αρέσει να ξεγελιέμαι από το τυχαίο. Η αλλεργία που νοιώθω για την ανοησία και την αμετροέπεια διαλύεται όταν έχω να κάνω με τέχνη και ποίηση.

Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα σημαντικός. Από τις αναπαραστάσεις σε αγγεία, από τις αναφορές σε κείμενα, ακόμα και φιλοσοφικού χαρακτήρα, καταλαβαίνουμε ότι στην αρχαιότητα ο έρωτας ήταν θέμα πρωτεύουσας σημασίας: ζωοποιός και ευχάριστος, αναγκαίος και ποικίλος.

Ψυχολογία

Τη δεκαετία του 1960, οι περισσότεροι ψυχολόγοι αρνούνταν κατηγορηματικά ότι το επιστημονικό τους πεδίο είχε την παραμικρή συνάφεια με τη βιολογία.