Έχετε ποτέ σκεφτεί καθώς διαβάζετε ένα βιβλίο ότι γνωρίζετε τον ήρωα ή τον κόσμο στον οποίο αυτός δρα κι εξελίσσεται; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί όταν διαβάζετε ένα καλό βιβλίο ζωντανεύουν οι σελίδες του μπροστά στα μάτια σας;

Έκρηξη συναισθημάτων, παθών, εμπειριών κι έκρηξη ζωής. Η ποίηση, μια πανάρχαια μορφή τέχνης είναι ευεργετική για το ανθρώπινο πνεύμα. Δια μέσου των αιώνων τίποτε δεν την έχει παραγκωνίσει και σήμερα κρατάει ακόμη τα σκήπτρα ανάμεσα στις τέχνες. Ακολουθούν τέσσερις λόγοι για τους οποίους αξίζει να ασχοληθεί κανείς με την ποίηση.

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε
και κλέβουν ένα λουλούδι
από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.

Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κατά τη διάρκεια της Ιστορίας, τα ζώα πρόσφεραν στον άνθρωπο πολλά και πολύτιμα: τον έθρεψαν με το κρέας τους, τον ζέσταναν με το τρίχωμά τους, τον βοήθησαν να καλλιεργήσει τη γη, έγιναν προστάτες και φίλοι του αχώριστοι.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως “τα φυτά των ζώων ένεκέν εστι και τα ζώα των ανθρώπων χάριν”, δηλαδή ότι τα ζώα ήρθαν στον κόσμο για χάρη των ανθρώπων.

Η τρέλα είναι εκείνη που ανοίγει τον δρόμο στην καινούρια σκέψη, που λύνει τα ξόρκια ενός αξιοσέβαστου εθίμου και δεισιδαιμονίας.

Τώρα που αρχίζω και γερνάω, συγκρίνω τις δυσκολίες της παιδικής μου ηλικίας, με τις δυσκολίες της γεροντικής ζωής, γενικά αρχίζω να βλέπω καθαρά τη φοβερή προσπάθεια του ανθρώπου να προσαρμοσθεί συνεχώς σε νέες καταστάσεις για τις οποίες όλοι δεν είναι πλασμένοι.

Εδώ κι εκεί υπάρχουν φύλλα πάνω στα δέντρα.

Κι εγώ μένω συχνά σκεφτικός μπροστά τους.

Ατενίζω ένα φύλλο και εναποθέτω σ’ αυτό την ελπίδα μου.

Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ. Το σχήμα δεν αναφέρεται στην ερωτική δήλωση, στην ομολογία, άλλα στην επαναλαμβανόμενη προφορά της ερωτικής κραυγής.

Σαν περάσει ή πρώτη ομολογία, «σ’ αγαπώ» δε θα πει πια τίποτε.

Είμαστε ο εαυτός μας, είμαστε όμως και οι ρόλοι μας.

Ρόλοι που μας υπαγορεύουν πως να σκεφτούμε, πως να αισθανθούμε, πως να συμπεριφερθούμε.

Κοιτάμε τον εαυτό μας σύμφωνα με αυτούς τους ρόλους.  Αξιοποιούμε τη δημιουργικότητά μας με αυτή τη ματιά. Προσεγγίζουμε τους ανθρώπους με αυτούς.