Το μυαλό επαναλαμβάνει μονότονα την είδηση της δολοφονίας του Ιλίρ Καρέλι. Ναι, όπως ακριβώς το ακούσατε, δολοφονίας! Διότι δεν συνιστά κάτι άλλο ο ανελέητος ξυλοδαρμός ενός αόπλου κρατουμένου από ομάδα οπλισμένων δεσμοφυλάκων παρουσία και του διευθυντού των φυλακών.

Διάβασα το γνωστό κείμενο του κ. Δήμου για το 1821. Δεν είπε κάτι που δεν ισχύει (μ' όλες τις ενστάσεις που δικαίως γεννά π.χ. η υποβάθμιση του ρόλου των οπλαρχηγών), ούτε κάτι το οποίο δεν έχει ξαναπεί. Για την ακρίβεια, είπε ό,τι περιμένουμε να ακούσουμε σε μια χώρα όπου η συζήτηση για την Τουρκοκρατία και την Ελληνική Επανάσταση μοιάζει να έχει κολλήσει στην εποχή του Σκαρίμπα.

Με μια σύντομη ανακοίνωσή του, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, στο Νομό Λαρίσσης, κ. Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος, ανεκοίνωσε την αποχώρησή του από το εν λόγω κόμμα. Δήλωσε, μάλιστα, ότι, ασφαλώς δεν εγνώριζε τα εγκλήματα, που διεπράχθησαν από στελέχη του κόμματος αυτού.

Δεν πρέπει να εκπλήσσει η επιλογή του κ. Μπογιόπουλου να επαναλάβει προσφάτως τη γραμμή του Κ.Κ.Ε. στο θέμα της Σφαγής του Κατύν. Άλλωστε, το εν λόγω κόμμα αποτελεί το φορέα της άποψης, ότι υπαίτιοι για το συγκεκριμένο περιστατικό είναι οι Γερμανοί και κανένας άλλος, αντιμετωπίζοντας ως δυτική προπαγάνδα τη γνώμη, ότι πίσω από αυτό το περιστατικό βρίσκονταν οι Σοβιετικοί.

Η περίπτωση Καρυπίδη πιστοποιεί με το χειρότερο τρόπο, ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι κάτι σπάνιο στη χώρα μας. Το χειρότερο είναι, ότι δεν απαντά μόνο στην παραδοσιακή εστία του, την ακροδεξιά, αλλά και σε τμήμα της Αριστεράς, στελέχη της οποίας δεν δίστασαν να προτείνουν τον εν λόγω δημοσιογράφο ως υποψήφιο ενός κόμματός της, επειδή προφανώς δεν έκριναν ως επιλήψιμη αυτή την αντίληψή του για τους Εβραίους, ενώ παλαιότερα είχαμε τα γνωστά κρούσματα των κ.κ. Τζ. Πανούση και Μ. Θεοδωράκη. Πάντως, για τους περισσοτέρους συμπολίτες μας ο αντισημιτισμός δεν συνιστά επιλήψιμη πρακτική.

Αν σε ένα σοβαρό κράτος ελάμβανε χώρα ένα τραγικό περιστατικό με νεκρούς και αγνοουμένους, ο αρμόδιος υπουργός αυτού του κράτους θα διέτασσε να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να διαλευκανθεί η υπόθεση. Θα διετάσσετο μια ΕΔΕ, θα οριζόταν αμέσως ο επικεφαλής της και οι αρμοδιότητές του, θα του παρέχονταν όλα τα απαραίτητα νόμιμα μέσα και θα αφηνόταν ελεύθερος να ανεύρει τα αίτια της τραγωδίας.

Δεν μπορώ να πω, ότι το χιούμορ τηs σελίδας του Γέροντα Παστίτσιου ήταν πάντοτε πετυχημένο. Περισσότερο διασκέδαζα με τις αντιδράσεις κάποιων ανεγκέφαλων, που ξεσπούσαν με ακατάσχετα και ακατονόμαστα βρισίδια και απειλές σε βάρος όσων ήταν μέλη της ομάδας αυτής, παρά με τις ατάκες και τις αναρτήσεις του ιδίου. Ούτε φημιζόταν για τη λεπτή σάτιρά της. Απεναντίας, κάποιες στιγμές έδινε ρεσιτάλ χοντράδας.

Σε άρθρο στην ιστοσελίδα νεόκοπης εφημερίδας γίνεται αναφορά στις μαθησιακές δυσκολίες του Αλβέρτου Αϊνστάιν καθώς και στις δήθεν μέτριες επιδόσεις του σε σχολείο και πανεπιστήμιο. Ακολουθούν τα σχόλια των αναγνωστών. Σχεδόν όλα εστιάζουν στο γεγονός, ότι ένας τόσο κακός μαθητής και φοιτητής δεν είναι δυνατό να έχει διατυπώσει τη θεωρία, που τον έκανε διάσημο (μεταξύ μας, έχει διατυπώσει περισσότερες θεωρίες αλλά ας μην έχουμε πολλές αξιώσεις από τους περισσοτέρους).

Δεν θα ξεχάσω μια συζήτηση, την εποχή της σύλληψης των μελών της 17Ν, όπου ο κεντρικός ομιλητής υποστήριζε το σπουδαίο έργο της συγκεκριμένης οργάνωσης και τη σημασία της για την κοινωνία. Αρχικά, νόμισα, ότι έκανε πλάκα, για να σοκάρει τους πιο συντηρητικούς ακροατές του. Σύντομα, όμως, συνειδητοποίησα, ότι πίστευε όσα έλεγε. Θεωρούσε, ότι η κοινωνία μας χρειαζόταν μια 17Ν, για να φοβούνται τα λαμόγια, που μας κυβερνούν. Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του.

Υπάρχει μια χώρα χωρίς πολλές σχέσεις με τον έξω κόσμο. Αυτή η χώρα κυβερνάται από μια οικογένεια εδώ και 60, περίπου, χρόνια. Το καθεστώς της είναι κομμουνιστικό, αλλά αμφισβητούνται οι σχέσεις του με τον κομμουνισμό.