Οικονομία
Με την οικονομία να έχει χάσει επισήμως 0,2% στο πρώτο τρίμηνο του έτους, την βιομηχανική παραγωγή να έχει συρρικνωθεί 5,6% στο ίδιο διάστημα, την ανεργία να έχει ξαναξεκινήσει να ανεβαίνει απειλητικά, η οικονομία είναι ουσιαστικά σε ελεύθερη πτώση από την αρχική ανακοίνωση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας το τέλος του 2014, και είναι πραγματικά άξιον απορίας γιατί κανείς ακόμη δεν έχει ασχοληθεί με την Ανάπτυξη.
Πριν λίγες εβδομάδες, λέγαμε πως οι πιθανότητες υλοποίησης του προγράμματος παροχών της Θεσσαλονίκης, μηδενίστηκαν με την απόσυρση του "μαξιλαριού" των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ, και πιο πρόσφατα το πάγωμα του ΕΣΠΑ ώσπου να αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση εάν η χώρα αν θα ακολουθήσει προσυμφωνημένο πρόγραμμα ή όχι.
Σε μια παλιά μου ζωή πριν 15-30 χρόνια, στις πολυεθνικές, είχα εμπειρία διαχείρισης τιμοκαταλόγων ενδοομιλικών συναλλαγών [κανείς δεν είναι τέλειος].
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος. Ούτε κατ΄ ελάχιστον. Τα σημαντικότερα προβλήματα της Χώρας μας, με σειρά προτεραιότητας, είναι:
Ας μιλήσουμε για πολιτική. Για να πάρει δυνατά μπροστά η οικονομία μας, πρέπει να λύσουμε τα θέματα που κρατάνε πίσω τους Μικρομεσαίους Εργοδότες της χώρας, τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Αυτοί θα δημιουργήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που χρειαζόμαστε για να βγούμε στην ανάπτυξη.
Η όλη συζήτηση για την επιστροφή στη δραχμή, ως διέξοδο για την έλλειψη ρευστότητας που έχει προκαλέσει η λιτότητα, μοιάζει ως αναπόφευκτη εξέλιξη (Πικρές αλήθειες στο δρόμο προς τη δραχμή!).
Την επόμενη βδομάδα, στις 11 του μηνός, γίνεται μια ημερίδα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΕΑ) για τη λεγόμενη "Δεύτερη Ευκαιρία" των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Στην ημερίδα αυτή έχω προσκληθεί να κάνω μια 15λεπτη εισήγηση για το παρόν καθεστώς "ισόβιας οικονομικής εξορίας, χωρίς ελαφρυντικά" που επιβάλλει το Ελληνικό Μοντέλο γραφειοκρατίας.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα βλάπτουν σοβαρά μια Υφεσιακή Οικονομία. Μια οικονομία είναι υγιής όταν είναι ισοσκελισμένη, τόσο στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών με το εξωτερικό, όσο και στις δημοσιονομικές δαπάνες με τους φόρους που αφαιρούνται από την παραγωγική οικονομία για την κρατική λειτουργία.
Το ζήτημα της συλλογικής ευθύνης βασανίζει την Ευρώπη έναν αιώνα τώρα. Πρώτα με την απόπειρα να συντριβούν οι Γερμανοί ως τιμωρία που προκάλεσαν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσω των εξοντωτικών αποζημιώσεων προς τις νικήτριες χώρες, που οδήγησε στη φτωχοποίηση, τον υπερπληθωρισμό, τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Η συλλογική οικονομική συντριβή των Γερμανών, τους οδήγησε στην αγκαλιά του Χίτλερ.
Ένας γνωστός μου το 2006 έφερε με νόμιμη διαδικασία, με άδεια εργασίας οικιακής βοηθού, και με δικά του έξοδα, μια αλλοδαπή να του φυλάει τα παιδιά και να βοηθάει τη γυναίκα του στο σπίτι.
Ως είδηση ακούγεται ευχάριστα. Η ΝΑΜΚΟ ΕΛΛΑΣ ξεκινά, σύμφωνα με δημοσιεύματα, μέσα στο 2015 την παραγωγή αυτοκινήτων. Πρόκειται για την ίδια εταιρεία, που κάποια εποχή παρήγαγε το γνωστό ΡΟΝΥ και τώρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, έχει λάβει περίπου 25.000 παραγγελίες από αφρικανικές και ασιατικές χώρες.
Κάπου εκεί κατά το τέλος του χρόνου, θα αρχίσει ξανά η αγωνία μας. Ίσως και λίγο νωρίτερα. Το ελληνικό πρόγραμμα σταθερότητας με την επιστασία της Τρόικας (ΔΝΤ, ΕΚΤ & ΕΕ) ή αλλιώς Μνημόνιο, εκπνέει την 31/12/2014.
