Οικονομία

Είναι ώρα να εμπεδώσουμε μερικές αλήθειες για την 7ετή πλέον ύφεση που κάποιοι προσπαθούμε να εξηγήσουμε εδώ και 3 χρόνια. Ας σταματήσουμε λοιπόν να λέμε μπαρούφες στον κόσμο, ότι δήθεν το σημαντικό είναι η μείωση του γάλακτος κατά 5 ευρωλεπτά στο ράφι, ή αν οι βιταμίνες πρέπει να πωλούνται στο σουπερμάρκετ ή όχι (που πρέπει), και ας δούμε την αλήθεια κατάματα.

Πριν αρκετό καιρό συμμετείχα σε μια διαδικτυακή συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου έλεγαν ούτε λίγο ούτε πολύ πως η υπερφορολόγηση της ακίνητης ιδιοκτησίας ήταν η επιλεγμένη μέθοδος για να βάλει χέρι το κράτος στα αποθέματα του μαύρου χρήματος που μετατράπηκε σε ακίνητα. Δηλαδή, έλεγε το σκεπτικό, όσοι πήραν μαύρο χρήμα από μίζες ή φακελάκια ή φοροδιαφυγή, έβαλαν τα χρήματα αυτά σε ακίνητα, και κάνοντας την κατοχή όλων των ακινήτων ασύμφορη στην Ελλάδα θα τιμωρούσε το κράτος τους απατεώνες.

Το μακέλεμα των μικρομεσαίων είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Απανωτές δηλώσεις των υπευθύνων για κλείσιμο όποιων μικρομεσαίων δεν μπορούν να αντέξουν την υπερφορολόγηση και άλλες αλαζονικές δηλώσεις από ανεπάγγελτους ή μη πολιτικούς ότι "όποιος δεν μπορεί να πληρώσει τους φόρους, να πουλήσει το σπίτι του", καθορίζουν το κλίμα των ημερών.

Από την αρχή της κρίσης η Ελλάδα έχει χάσει το 25% ή και περισσότερο από το ΑΕΠ της, ενώ οι τραπεζικές αποταμιεύσεις έχουν μειωθεί αισθητά, αποδυναμώνοντας τη δυνατότητα της οικονομίας να επανακάμψει μέσω των απαραίτητων επενδύσεων.

Πριν μια βδομάδα περίπου βγήκε η γνωμοδότηση για τον ΟΑΕΕ, αναφορικά με τη αντισυνταγματικότητα και την στρεβλότητα των χρεώσεων, της λειτουργίας και των μεθόδων εισπράξεων με ποινική διαδικασία νόμου της δικτατορίας, των δήθεν οφειλών των ελευθέρων επαγγελματιών, μικρομεσαίων επιχειρηματιών και εμπόρων, από τους νομικούς επιστήμονες Αντώνη Μανιτάκη και Ακρίτα Καϊδατζή.

Είναι αυτοχειρία το να επιχειρεί κάποιος στο παρόν τοξικό περιβάλλον, μετά 4 χρόνια μη-αλλαγών και μη-μεταρρυθμίσεων και κατόπιν εκατοντάδων αλλαγών στο φορολογικό σύστημα, όλες προς το χειρότερο. Αποτέλεσμα αυτών είναι το λουκέτο σε 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων χτίστηκαν με το μεράκι και τον μόχθο γενεών, και η εκτόξευση της ανεργίας στο 1,5 εκατομμύριο ανθρώπων (όχι ζώων), ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και 38% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας.

Eνέσεις ρευστότητας για τις ελίτ. Φόροι και πληθωρισμός για τους υπόλοιπους. - Παρατηρώντας τον δήθεν αποπληθωρισμό - τον οποίο φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι όλοι οι λάτρεις του χρέους - αναπτύσσεται μια δυναμική η οποία ζητά απο την Ε.Κ.Τ. να παρέμβει (ξανά) με ενέσεις ρευστότητας χάρτινου χρήματος.

Υπάρχει ένα μείζον θέμα ηθικής τάξεως σε αυτή την κρίση που τρέχει στον έκτο χρόνο της (από το 2009), και αυτό είναι “ποιος πληρώνει τί και γιατί;”. Πρώτα περάσαμε από το πρόστυχο ψέμα του “μαζί τα φάγαμε” του γίγαντα της πολιτικής κ. Πάγκαλου, που όμως ξέχασε να πει ποιούς εννοούσε με το “μαζί”!

Οι φόροι που μαζεύει το κράτος, και αναδιανείμει επιλεκτικά στους ευνοούμενούς του σε ετήσια βάση, πλησιάζουν τα 45 δισεκατομμύρια ευρώ, με άλλα 15 δισεκατομμύρια περίπου να συλλέγονται ως ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες όμως δεν δημιουργούν συνταξιοδοτικό κεφάλαιο πουθενά για τους εισφέροντες (λείπουν πάνω από 10 δισ. ετησίως για τις συντάξεις άλλωστε).

Αν κοιτάξει κάποιος σχετικά νηφάλια τις αντίρροπες δυνάμεις που καθορίζουν τις πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις στην χώρα μας, θα δει μια ξεκάθαρη ομαδοποίηση. Από τη μια πλευρά είναι όσοι ωφελούνται οικονομικά και πολιτικά από τις στρεβλώσεις της οικονομίας και είναι και οι αποδέκτες της τεράστιας αναδιανομής πλούτου.

Όπως επισημάνθηκε στο Reason.com (http://bit.ly/1hFv7bB), η Yahoo News(http://yhoo.it/1ebsa2I) ανέφερε πρόσφατα ότι οι Σουηδοί γυρίζουν όλο και περισσότερο την πλάτη τους στο παγκοσμίας εμβέλειας ουτοπικό κράτος πρόνοιάς τους. Αν και ελάχιστα γνωστό, το κράτος πρόνοιας της Σουηδίας "λειτούργησε" στις αρχές της δεκαετίας του '70 χάρη στη ηθελημένη διατήρηση των καπιταλιστικών θεσμών και στη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του με βραδύτερο ρυθμό από την συνολική οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Η υπερφορολόγηση ενός μέρους του Λαού δεν χωράει σε στατιστικούς μέσους όρους. Ούτε καν αφορά όλους τους πολίτες ενός κράτους.Συνήθως είναι μια μειοψηφία που εξανδραποδίζεται, αρκετά μικρή για να αδιαφορήσει η κοινωνία, και αρκετά ανίσχυρη και ανοργάνωτη πολιτικά, ώστε με τη χρήση κατάλληλων επικοινωνιακών τεχνικών ενοχοποίησης και χλεύης να επηρεαστεί εναντίον της η κοινή γνώμη για να συνδράμει στην εξόντωσή της.