Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια παγκόσμια κρίση. Ίσως την μεγαλύτερη της γενιάς μας. Οι αποφάσεις που θα λάβουν οι πολίτες και οι κυβερνήσεις μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα διαμορφώσουν πιθανώς τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια. Όχι μόνο τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης αλλά και την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό μας.

Τέσσερις μέρες μετά την παρέλαση, αφήνοντας λίγο την σκόνη να καταλαγιάσει και τα πνεύματα να ηρεμήσουν παραθέτω και εγώ την άποψη μου για τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων.

Η δεκαετία του 2010 είναι η δεκαετία του πανευρωπαϊκού πια όρου pasokification. Μαζί με το ΠΑΣΟΚ καταποντίστηκαν πανευρωπαικα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δίνοντας την θέση τους στην λαϊκή δεξια και τον λαϊκισμό. Το ερώτημα των ημερών μας είναι που ανήκει ο κεντροαριστερός πληθυσμός της χώρας μας. 

Σε ηλικία 59 ετών, πέθανε ο διεθνούς φήμης φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης, που το 2016 είχε βραβευτεί με Πούλιτζερ για την κάλυψη της προσφυγικής κρίσης. Παραθέτουμε μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του.

Πριν δύο εβδομάδες η κ. Γεννηματά ενάντια σε όλο το πολιτικό της συμβούλιο, πήρε την απόφαση να μην στηρίξει την συμφωνία για το Μακεδονικό. Μια συμφωνία για ένα ζήτημα ανεπίλυτο εδώ και δεκαετίες, με ξεκάθαρη θέση του ΠΑΣΟΚ από το 1995 για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Η κ. Γεννηματά όμως με πρόφαση λεπτομέρειες της συμφωνίας την αρνήθηκε, σκεπτόμενη πιθανότατα το πολιτικό κόστος.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, ενώπιον μας ξεδιπλώνεται η ιστορική ευκαιρία αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού. Το Κίνημα Αλλαγής, θα χρειαστεί τον καθένα από εμάς, για να ανακαταλάβει τον προοδευτικό χώρο των ελλήνων πολιτών.

Έφτασα στο ΣΕΦ, κατά τις τέσσερις, δίχως την παραμικρή ιδέα του τι να περιμένω, συμμετέχοντας για πρώτη φορά σε πολιτική εκδήλωση. Όσο πλησίαζα στην είσοδο, ο κόσμος πλήθαινε και το κλίμα είχε μια πανηγυρική χροιά.

Η λέξη «τύχη» είναι από τις λίγες οι οποίες στην καθημερινότητα μας παίρνουν διαμετρικά αντίθετα έννοιες. Την χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε στο απόλυτα προκαθορισμένο (το έγραφε η τύχη του, όπου τύχη = το πεπρωμένο), αλλά και στο απρόβλεπτο και το απίθανο (στο δρόμο συνάντησα τον Κώστα κατά τύχη). Καλά θα κάνουμε να την αντικαταστήσουμε με μια άλλη λέξη, την πιθανότητα, που μας είναι λιγότερο οικεία.

Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να μάθουμε να σκεφτόμαστε και να μιλάμε με πιθανότητες. Η πιθανότητα είναι σαν μια μετροταινία, μια κλίμακα, που ξεκινά από το μηδέν και φτάνει μέχρι το 1 (ή, αν θέλετε, από το 0% στο 100%). Στην καθημερινή μας γλώσσα χρησιμοποιούμε διάφορες λέξεις για να αναφερθούμε στα ακραία σημεία αυτής της κλίμακας: «αδύνατο» είναι αυτό που εξ ορισμού έχει πιθανότητα μηδέν, και «βέβαιο» είναι αυτό που έχει πιθανότητα 100% (η αθανασία είναι αδύνατη, ο θάνατος είναι βέβαιος).

Διαβάστε δω :

Σας λέω την ιστορία του μάστρο -Εβάρρα

που έφτειαχνε θεούς σε χώρες πέρ' απ τη θάλασσα.

Δύο χιλιάδες χρόνια μονοθεϊστικής πλύσης εγκεφάλου έχουν κάνει τους περισσότερους Δυτικούς να βλέπουν τον πολυθεϊσμό σαν αμαθή και παιδαριώδη ειδωλολατρία. Πρόκειται για ένα άδικο στερεότυπο. Για να καταλάβουμε την εσωτερική λογική του πολυθεϊσμού, είναι απαραίτητο να συλλάβουμε την κεντρική ιδέα που στηρίζει την πίστη σε πολλούς θεούς.