Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη, είμαι 23 ετών και είμαι Δημοσιογράφος. Έχω δημοσιεύσει κείμενά μου σε πολλά περιοδικά και blogs (Μονοπάτι για τις πολεμικές τέχνες, Babyads, Antivirus, Λόγιος Ερμής).
Είμαι γνώστης της Αγγλικής και Γαλλικής γλώσσας και κάτοχος πτυχίου στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Υπήρξα 11 χρόνια αθλήτρια του Taekwondo, στο οποίο απέκτησα και μαύρη ζώνη.
Είμαι λάτρης του διαβάσματος και μελετώ Φιλοσοφία και Ψυχολογία από πολύ μικρή ηλικία. Το γράψιμο είναι για εμένα η φυγή μου, όλη μου η ζωή.. Όσο ζω, θα γράφω για κάθε τι που με προβληματίζει και θέλω αυτή μου την αγάπη να τη νοιώσουν και άλλοι άνθρωποι.
Και να θυμάσαι να ανοίγεσαι με ζωντάνια στις χαρές της ζώης, να αγκαλιάζεις με δύναμη την ομορφιά της κάθε ημέρας που ξημερώνει μπροστά σου, να είσαι πάντα υπερήφανος γι’αυτό που είσαι, για όλα αυτά που είσαι.
Μην προσπαθείς να τους κάνεις να σε αγαπήσουν, μη χτυπάς την κάθε πόρτα, μην αφήνεις τα λόγια ή τη σκληρή τους στάση να πληγώνουν την καρδιά σου. Δεν υστερείς σε τίποτα από αυτούς, μπορείς και εσύ να γελάσεις, να αγαπήσεις, να ζήσεις το θαύμα της ζωής με όλες τις χαρές και τις στεναχώριες της.
Ναι, έχω επισκεφτεί ειδικό ψυχικής υγείας.
Και δε βρίσκω τίποτα μεμπτό σε αυτό.
Η ταμπελίτσα του «τρελογιατρού», του κοινωνικού στίγματος που συνοδεύει τις ψυχικές διαταραχές είναι γεγονός λυπηρό, απόρροια προκαταλήψεων και αμάθειας.
Αγαπώ τα βιβλία.
Αυτά τα βιβλία που είναι κιτρινισμένα από τη φθορά του χρόνου και ξεχασμένα στο τελευταίο ράφι μίας βιβλιοθήκης, αυτά που σκέπασε η λήθη και η σκόνη.
Αγαπώ τα βιβλία αυτά που είναι ξεχασμένα σε εκείνο το παγκάκι και περιμένουν με νοσταλγία κάποιον να θέλει να τα πιάσει έστω και για να τα ξεφυλλίσει λίγο, αυτά που είναι στριμωγμένα σε κούτες, παρατημένα δίπλα σε κάποιο κάδο απορριμμάτων.
