Κόσμος γύρω μου. Αδιάφορος, χαοτικός.

Κανένας δε γνωρίζει το όνομά μου, τη διεύθυνσή μου, την ηλικία μου.

Ούτε κι εγώ ξέρω τίποτα για εκείνους όμως.

Όχι, δεν τα βάζω με την πίστη, το σύνολο των πεποιθήσεων που έχει ένας άνθρωπος και πορεύεται στη ζωή του.

Το θέμα δημιουργείται στην τυφλή υπακοή με την οποία μεγαλώνουν όλα τα παιδιά σήμερα.

Η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο συναισθήματα που έχουν απασχολήσει είτε λίγο είτε πολύ κάθε άνθρωπο. Είναι δύο έννοιες που έχουν εξυμνηθεί, εξιδανικευθεί και αναφερθεί σε αμέτρητες ταινίες, βιβλία, ποιήματα καθώς και έργα τέχνης. Είναι δύο συναισθήματα που χαρακτηρίζουν αδιαφιλονίκητα κάθε ύπαρξη. Όμως απέχουν μεταξύ τους σε μεγάλο βαθμό, έχουν εντελώς διαφορετική σημασία και πολλές φορές συγχέονται.

Και κάποια στιγμή εμπιστεύτηκες. Άφησες την ψυχή σου να ξεκουραστεί σε ώμους ανθρώπων.

Άνοιξες την καρδιά σου διάπλατα και τους έδωσες τους θησαυρούς που έκρυβες με τόση επιμέλεια.

Μαγεύτηκες από ένα ξόρκι και νόμισες ότι οι άνθρωποι αυτοί θα έμεναν δίπλα σου.

Έρχονται και φέτος τα Χριστούγεννα.

Θα αρχίσουμε πάλι να βιώνουμε το γνωστό σκηνικό , όπως κάθε χρόνο.

Εκπομπές στις οποίες επώνυμοι κρατώντας ποτήρια με χαμόγελα που ακτινοβολούν ευτυχία, περιφέρονται και ανταλλάσουν ευχές περί αγάπης και υγείας.

Ο Επίκουρος πάντα θα έχει μία θέση ξεχωριστή στην καρδιά μου. Αγαπώ και εκτιμώ πολλούς στοχαστές, αλλά είχα ανέκαθεν μία μεγάλη αδυναμία στο φιλόσοφο αυτό που τόσο πολύ παρερμηνεύτηκε , παρεξηγήθηκε αλλά και αγαπήθηκε.

Έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους για αυτό που είναι.

Γιατί δεν μπορώ να τους αλλάξω, όσο και αν προσπαθώ.

Έμαθα να γελάω με τα ελαττώματά τους, τα λάθη τους, να προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά τους.

Γεννήθηκα σε έναν κόσμο που θυμάται την ανθρωπιά του , δυστυχώς, μόνο σε γιορτές και επετείους και ξεχωρίζει για την ικανότητά του να κατακρίνει τους άλλους για τα ελαττώματα και τις άτυχες στιγμές τους και όχι τόσο για τα προτερήματά τους. Σε αυτό τον κόσμο γεννήθηκα και εγώ, το καροτσάκι μου ήταν τα πόδια μου. Σε αυτό τον κόσμο που πατάει χτυπάει πολλές φορές επάνω στην πληγή σου μόνο για να νοιώσει εκείνος ανώτερος, κλήθηκα να έρθω και να ζήσω.

Οι πράξεις μας στην πορεία της ζωής πολλές φορές μπορεί να επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές άλλων ανθρώπων.

Τότε εμφανίζεται αυτό που λέμε υγιής ενοχή, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι συμπεριφερθήκαμε άσχημα και πληγώσαμε κάποιο συνάνθρωπό μας. Και αυτή η ενοχή όχι μόνο είναι χρήσιμη, αλλά είναι και απαραίτητη διότι μας προειδοποιεί ότι η συμπεριφορά μας είναι λανθασμένη και συντελεί στην απορρόφηση σωστών κανόνων συμπεριφοράς.

Γιατί απογοητευόμαστε; Η πηγή κάθε απογοήτευσης είναι οι προσδοκίες από τους άλλους ανθρώπους. Προσδοκούμε την αναγνώριση ενός καλού που κάναμε, μίας προσφοράς, προσδοκούμε την αγάπη, την προσοχή. Για αυτό απογοητευόμαστε. Ένας άνθρωπος που δεν προσδοκά τίποτα δεν απογοητεύεται ποτέ.