Εχοντας δημιουργήσει την σελίδα της Κόμισσας αυτό το χρονικό διάστημα στο face, πολύ συχνά οι φίλοι και οι φίλες που ακολουθούν με ρωτούν σχεδόν καχύποπτα αν είμαι άντρας ή γυναίκα. Τους διαβεβαιώνω ότι είμαι γυναίκα αλλά ξέρω καλά ότι δύσκολα πείθονται.
Ζώντας όλοι μέσα στο διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια, γνωρίζουμε καλά οτι μάς επιτρέπει να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας όπως θέλουμε να είναι. Μπορούμε να ''ελέγχουμε'' τι και πώς θα πούμε και για πόσο θα ''συνδεθούμε''.
Email, sms, αναρτήσεις εξυπηρετούν την ανάγκη μας για επαφή. Επεξεργαζόμαστε, διορθώνουμε, διαγράφουμε. Αυτό που κάνει τα κοινωνικά δίκτυα ακαταμάχητα είναι ότι δεν παραβιάζεται η ιδιωτικότητά μας. Βιώνουμε μια ψευδαίσθηση συντροφιάς χωρίς τις απαιτήσεις μιας φιλίας. Το παράδοξο αυτής της εποχής είναι ότι είμαστε μοναχικοί αλλά φοβόμαστε την οικειότητα.
Θέλουμε μια απόσταση ασφαλείας, ακριβώς ''όσο πρέπει''. Μέσα στο face οι περισσότεροι φίλοι μου ζούνε διαδικτυακούς έρωτες. Εύκολα εμπνέεσαι από άλλα άτομα ή κολακεύεσαι απ' την προσοχή τους όταν τα βρίσκεις αξιόλογα.
Πολλοί ερωτεύονται πλατωνικά και άλλοι επιζητούν μια ολοκληρωμένη σεξουαλική σχέση. Άλλοι πάλι ζούνε ένα είδος υποβαθμισμένου sex, μέσω skype, έναν αμοιβαίο αυνανισμό.
Μέσα στα inbox τα ερωτικά-σεξουαλικά μηνύματα είναι ατελείωτα. Άνθρωποι εκφράζουν τη σεξουαλικότητά τους, τις πιο ακραίες φαντασιώσεις τους και μετά, με το πάτημα ενός κουμπιού ξαναγυρνούν στην πραγματική τους ζωή.
Το ότι ο ''άλλος'' είναι ουσιαστικά άγνωστος εξαφανίζει τις αναστολές. Ο καθένας μπορεί να έχει ένα ψεύτικο προφίλ. Ο καθένας μπορεί να υποδυθεί ρόλο χωρίς να μπορεί να κριθεί. Μπορεί ν' απαριθμεί ικανότητες, σωματικά και πνευματικά χαρίσματα.
Ξέχασα τις φωτογραφίες! Πόση προσπάθεια καταβάλλεται για να φαινόμαστε όσο το δυνατό καλύτεροι! Στην εικονική ζωή όλα μοιάζουν ιδανικά, γίνονται γρήγορα, μυστικά, χωρίς επιπλοκές όπως στις πραγματικές σχέσεις. Έξυπνοι άνθρωποι πολλές φορές αρνούνται ν' αντιληφθούν οτι ο ''ιδανικός'' άντρας ή η ''ιδανική'' γυναίκα που φλερτάρει μαζί τους, είναι πολλές φορές κάποιος που υποκρίνεται.
Τους βλέπω να καταρρέουν από έρωτα και απόγνωση. Τα πράγματα δυσκολεύουν γαι τους έγγαμους και άγαμους σε μακροχρόνιες σχέσεις. Παλεύουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην ασφάλεια και το συναίσθημα της μόνιμης σχέσης με την έξαψη του άγνωστου.
Πάρα πολλοί ζούνε με ενοχές και τύψεις απέναντι στον μόνιμο σύντροφο και δεν μπορούν να εξηγήσουν στον εαυτό τους πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο μπλοκαρισμένοι ψυχολογικά και μοιρασμένοι ανάμεσα στα συναισθήματα και τα θέλω τους.
Μιας και όλα είναι θέμα του εγκεφάλου μας και των καταλυτικών ορμονών, ευτυχώς η επιστημονική έρευνα προχωράει συνεχώς και ρίχνει φως στις σκοτεινές μας διαδρομές.
Θα το πω όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται. Τρία εγκεφαλικά συστήματα είναι καθοριστικά για τη συμπεριφορά μας. Η επιθυμία για σεξ, η ρομαντική αγάπη και η προσκόλληση (αίσθηση ηρεμίας και ασφάλειας με τον/τη σύντροφο).
Αυτά δεν πάνε πάντα μαζί, μπορούν όμως να συνυπάρχουν. Μπορούμε να αισθανόμαστε μια βαθιά προσκόλληση για τον μόνιμο σύντροφο, ταυτόχρονα να είμαστε ερωτευμένοι με κάποιον άλλο και επίσης να νιώθουμε και σεξουαλική παρόρμηση για τρίτους ανθρώπους. Αυτά τα κυκλώματα είναι βαθιά ριζωμένα στον εγκέφαλό μας και θα επιβιώσουν όσο επιβιώνει το είδος μας.
Οι σχέσεις είναι πολύπλοκες, απαιτητικές, πλούσιες. Την ευτυχία μας τη δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι μέσα απο δύσκολους δρόμους που συχνά δεν συναντιούνται μεταξύ τους.
