Πολλές φορές ακούω ιστορίες απο γυναίκες και άνδρες που έχουν ένα κοινό παρανομαστή, το χάσιμο της σεξουαλικής επιθυμίας στην σχέση τους.
Σε όλο τον κόσμο, εκατομμύρια ζευγάρια περνούν ανάλογη φάση. Ζευγάρια που βρίσκονται σε μακροχρόνιες σχέσεις, ζευγάρια που αγαπιούνται πραγματικά αλλά όμως έχουν χάσει την φλόγα της πρότερης σεξουαλικής τους συνεύρεσης.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μην αντέχοντας την έλλειψη μιας τόσο δυνατής βιολογικής ορμής όπως είναι ο έρωτας, έχουμε προδώσει ή έχουμε προδοθεί από συντρόφους.
Η ρομαντική αγάπη είναι απαραίτητη στους ανθρώπους. Εχουν γραφτεί ιστορίες, τραγούδια, ποίηση, μύθοι, θρύλοι, χιλιάδες χρόνια τώρα. Δυστυχώς όμως η ρομαντική αγάπη δεν μπορεί να μάς προστατεύσει απο την κρίση της έλλειψης επιθυμίας. Αλλά τώρα πια θέλουμε η επιθυμία μας ν΄αντέχει στον χρόνο.
Στις κοινωνίες που προηγήθηκαν το σεξ κατά κύριο λόγο εξυπηρετούσε ανάγκες και γινόταν γιατί θέλαμε πολυμελείς οικογένειες, αφού τα μισά παιδιά αφανίζονταν απο ασθένειες ή γιατί ήταν συζυγικό καθήκον μέσα σε γάμους που στήριζαν την οικογένεια με την μορφή του οικονομικού συμβιβασμού, του συναιτερισμού απο άποψη κοινωνικής θέσης και παιδιών.
Τώρα όμως ζητάμε απ τους συντρόφους μας να είναι για μας οι καλύτεροι φίλοι μας και παθιασμένοι εραστές. Εδώ υπάρχει μια διάκριση και θα έπρεπε όλοι να την κάνουμε για να μπορούμε να ''λειτουργούμε'' μέσα στις σχέσεις όσο καλύτερα γίνεται.
Οταν λέμε οτι ''αγαπάμε'', ανταποκρινόμαστε σε μια θεμελιώδη ανάγκη της ύπαρξης μας να έχουμε οικειότητα, αμοιβαιότητα, ανταπόδοση, προστασία, έγνοια και ενα καταφύγιο απ' την σκληρότητα της ζωής έξω απ' τον χώρο μας. Οταν όμως ''επιθυμούμε σεξ'' θέλουμε ο σύντροφος μας να έχει κρατήσει κάτι απο άγνωστο ακόμη επάνω του για ν' ανακαλύψουμε! Θέλουμε μυστήριο, πρόκληση, παιχνίδι!
Μ' αυτό τον τρόπο λοιπόν η αγάπη και η επιθυμία στις μακροχρόνιες σχέσεις τις πιο πολλές φορές μοιάζουν να συγκρούονται. Με αυτά τα συστατικά που τροφοδοτούμε την αγάπη, καταλήγουμε να σβήνουμε την επιθυμία. Γιατί τα συναισθήματα της επιθυμίας όπως είναι η πρόκληση, η κτητικότητα, η ζήλια, η κυριαρχία , δεν ταιριάζουν στην αγάπη. Ο ερωτiκός εγκέφαλος δεν είναι πολιτικά ορθός !
Αν το σκεφτείτε δεν είναι τυχαίο που την νύχτα οι άνθρωποι γίνονται πιο ερωτικοί, πιο διεκδικητικοί και κτητικοί καθώς με το φως της μέρας που φεύγει, έρχεται η ύφεση, υποχωρεί η φροντίδα που δίνουμε στις υποχρεώσεις μας, η έγνοια, η υπευθυνότητα. Κι έτσι ανθίζει ευκολότερα μια διάθεση που την νιώθουμε ως διαφορετική, αφού το σκοτάδι της νύχτας κάνει τους φόβους των ανθρώπων πιο αισθητούς.
Αυτούς τους φόβους που στην συνείδησή μας έχουμε ταυτίσει το σύμπαν με το μαύρο κι έτσι η ένωση μας βοηθάει να ξεπεραστεί ο φόβος αυτός που δεν είναι άλλος απ' τον φόβο του θανάτου. Και ο ερωτισμός είναι το αντίδοτο.
Τι έχουμε ακούσει ή έχουμε πει σχεδόν όλοι μας σε συντρόφους; "Δεν είσαι όπως όταν σε γνώρισα" ή "στην αρχή η σχέση μας είχε πάθος"! Αυτό συμβαίνει γιατί η αυξανόμενη οικειότητα δεν ήταν ακόμη τόσο δυνατή ώστε να οδηγήσει στην μείωση της επιθυμίας.
Ουσιαστικά όταν καταπνίγεις την επιθυμία μέσα σου και την θυσιάζεις άδικα στο βωμό της ανιδιοτελούς αγάπης γιατι έτσι θεωρείται ηθικό, ειδικά όταν θέλεις να κρατήσεις οικογένεια, τότε γεμίζεις απο αρνητικά συναισθήματα για την ζωή σου.
Θεωρείς οτι δεν έχεις ωραίο σώμα, οτι γέρασες, δεν έχεις χρόνο για τον εαυτό σου, αισθάνεσαι νεκρός εσωτερικά, ίσως δεν τα πας καλά στην δουλειά σου και το κυριότερο πείθεις τον εαυτό σου ότι δεν έχεις δικαίωμα να θέλεις, να παίρνεις ευχαρίστηση! Όμως όταν ''επιθυμώ'', ξυπνάω, καινοτομώ, ερεθίζομαι, ρισκάρω, κινδυνεύω, εκπλήσσω.
Αυτό που πρέπει να 'χουμε στο μυαλό μας είναι να συμφιλιώσουμε τις δύο αυτές μεγάλες κατηγορίες αναγκών μέσα μας. Την ανάγκη για σύνδεση με την ανάγκη για αυτοτέλεια. Tην ανάγκη για σιγουριά με την ανάγκη για περιπέτεια. Θέλουμε καλύτερο σεξ για να ξαναβρούμε ζωτικότητα, ενέργεια, ζωντάνια έχοντας όλα τα καλά της μονογαμικότητας.
Τα ερωτικά ζευγάρια γνωρίζουν οτι το πάθος είναι σαν το φεγγάρι με τις φάσεις του. Εχουν απομυθοποιήσει την ιστορία του αυθορμητισμού και γνωρίζουν οτι για να έχεις καλό σεξ θέλει φροντίδα. Και η πρώτη φροντίδα είναι το καθένα απ' τα μέλη της σχέσης να είναι καλά με τον εαυτό του πρώτα απ' όλα.
Όταν στο ζευγάρι υπάρχουν και παιδιά να προσπαθείτε να ζείτε:
1. Ο καθένας να έχει τα ενδιαφέροντα του (ιδιωτικότητα, σπορ, χόμπυ)
2. Το ζευγάρι μαζί (χρόνο οι δυο αποκλειστικά χωρίς παιδιά)
3. Ολοι μαζί σαν οικογένεια (οι γονείς ξέρετε). Ενα απο τ' αρνητικά του μονογαμικού σεξ είναι οτι ο σύντροφος είναι πάντα διαθέσιμος με αποτέλεσμα πολλά ζευγάρια να κάνουν σεξ ακόμη κι όταν δεν έχουν πολύ κέφι γιατί θεωρούν οτι απλά ''πρέπει'' κι έτσι στο μυαλό η ερωτική πράξη συσχετίζεται με την ανία. Εγκληματικό! Οταν αντιλαμβάνεστε τέτοια διάθεση, δείτε καλύτερα μια ταινία, βγείτε έξω, διασκεδάστε!
Καθήκον και επιθυμία δεν ταιριάζουν!
Ολοι έχουμε μέσα μας το μικρό παιδί που φωλιάζει και κρύβεται μέσα στην ασφάλεια. Αυτό το μικρό παιδί όμως νιώθει την ανάγκη για παιχνίδι, εξερεύνηση και ανακαλύψεις! Εκπαιδεύστε το σωστά!
Βιώστε σύνδεση και αυτονομία την ίδια στιγμή. Πηγαίνετε μακριά με την φαντασία σας, με την παιχνιδιάρικη διάθεση. Μην παραιτείστε απ' αυτό το κομμάτι του εαυτού σας που σας δίνει χαρά και οξυγόνο στην σχέση σας. Όταν έχουμε κρίση επιθυμίας, έχουμε κρίση φαντασίας!
«Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις καινούργια μέρη, αλλά να κοιτάς με καινούργια μάτια » Marcel Proust
