Κοινωνία
«Αγάπη δεν είναι να κοιτάζει ο ένας τον άλλο˙ αγάπη είναι να κοιτάζουν και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση» (Μπουσκάλια).
Με τόσο ρύζι που τους ρίξανε στην εκκλησία, ο γάμος έγινε «πιλάφι»
Ας πούμε πως για να κάνει κάποιος ένα επιτυχημένο φαγητό, δεν έχει παρά να ακολουθήσει μια συνταγή: πασπαλίζουμε το κρέας με κάρυ, προσθέτουμε σταφίδες και σαφράν και μετά το ψήνουμε σε χαμηλή φωτιά, αφού το σβήσουμε με ένα ποτήρι κρασί. Καλά ως εδώ. Πως όμως κάποιος μπορεί να κάνει έναν … επιτυχημένο γάμο;
Τα εικονογραφημένα σχέδια, κόμικς, είναι το πλέον κατάλληλο μέσο για την εξιστόρηση των ιστοριών των προσφύγων που αναζητούν ασφάλεια στην Ευρώπη.
«Η ιστορία διδάσκει τούτο: ότι οι λαοί και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν έμαθαν τίποτε από την ιστορία». (Έγελος)
«Ώστε δια την άγαν των πλεόνων επιθυμίαν, ει τω άρα και μη ήρεσκε, δεδιώς μη αντιχειροτονών κακόνους δόξειεν είναι τη πόλει ησυχίαν ήγεν»
(Γι’αυτό, λοιπόν, εξαιτίας της μεγάλης επιθυμίας των περισσότερων, κι αν τυχόν σε κάποιον δεν άρεσε (αυτό), επειδή φοβόταν μήπως, αν προτείνει τα αντίθετα, φανεί ότι είναι με κακή διάθεση προς την πόλη, δεν εκδήλωνε καμία αντίδραση (ησύχαζε)).
Σαν σήμερα, 29 Ιανουαρίου 1860, γεννήθηκε στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία, ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ
«Όσο περισσότερο βασίζεσαι σε δυνάμεις έξω από σένα, τόσο περισσότερο εξουσιάζεσαι απ’ αυτές». (Χάρολντ Σέρμαν)
Ο εθνικισμός, ο υπέρμετρος πατριωτισμός και η σχέση τους με την θρησκεία
Από πολύ μικρός, 6-7 ετών, αντιλαμβανόμουν τον κόσμο πολύ μεγάλο, πέρα από τα σύνορα της χώρας μου. Θυμάμαι σαν παιδί όταν γυρνούσε ο πατέρας μου από τα ταξίδια του, άκουγα περιγραφές και η παιδική μου φαντασία οργίαζε. Επίσης θυμάμαι το πάθος του όταν μου μίλαγε για το όνειρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, να μας βάλει στη ΕΕ. Είχε γίνει και δικό μου όνειρο, χωρίς να καταλαβαίνω πολλά σαν παιδί, αλλά βλέποντας τους ξένους που ερχόταν καμιά φορά και βγαίναμε μαζί τους και πόσο περισσότερο εξελιγμένοι φάνταζαν μπροστά στις σύνηθες εικόνες μου, ήταν αρκετό για να θέλω να γίνουμε σαν και αυτούς.
«Η μέγιστη ευτυχία του μέγιστου αριθμού ανθρώπων αποτελεί το θεμέλιο της ηθικής και της νομοθεσίας» (Bentham)
Λίγο πριν τη λήξη του β’ παγκοσμίου πολέμου η κυρά Ελένη κάπου σε ένα χωριό στα Γρεβενά, είχε ήδη τέσσερα παιδιά. Τρεις γιους και μία κόρη. Άσε που έχασε και δύο ακόμη στη γέννα. Τα μεγάλωνε με μουχλιασμένο ψωμί και τσάι. Ένα κουλούρι το έκοβαν σε κομμάτια και το μοίραζαν μεταξύ τους.
Χιών άφθονος.
Δηλαδή, αυτά τα λέμε να κοροϊδευόμαστε. Στην πραγματικότητα, ίσα-ίσα που πασπάλισε με λίγη αχνοζάχαρη ο Θεός την Πάρνηθα, κάνει κι ένα σκυλόκρυο που δεν βαστάει πάνω από σαρανταοκτώ ώρες κι αυτό είναι όλο... Χειμών Αττικής, θα πει δυο μέρες κρύο και ξανά λιακάδα νά σκάει ο τζίτζικας. Αλλά μας αρέσουνε τα υπερβολικά.
