Κοινωνία

«Απ΄ τ΄ ανοιχτό παράθυρο, / η άνοιξη μου γνέφει και μου χαμογελά / και στέλνει στο περβάζι μου / με δυό μικρά πουλιά, / απόκοσμο κελάηδημα, ουράνια χαρά» (Από τη συλλογή ποιημάτων του Γ. Αλεξανδρή, ¨ Ανατολικά της – Ω¨)

Τὸ λεωφορεῖο σταμάτησε στὴ μέση τοῦ δρόμου. Oἱ ἐπιβάτες γύρισαν μὲ περιέργεια καὶ κύταξαν τὴ γυναῖκα ποὺ ἔμπαινε. Ἦταν ντυμένη κατάμαυρα καὶ φοροῦσε ἕνα μαῦρο μαντύλι στὸ κεφάλι. Ἀπὸ κάτω ἀπ' τὸ μαντύλι ξεχείλιζαν τὰ ξανθά της μαλλιὰ καὶ τὸ πρόσωπό της εἴτανε μικρούτσικο σὰν παιδιακίσιο, παραπονεμένο κι' ὄμορφο.

 Μια εβδομάδα αργότερα, στις 19 Απριλίου, τηλεφώνησα στον Αρίσταρχο για να μάθω αν είδε το email και πώς σκόπευε να χειριστεί το θέμα. Εκείνη η επικοινωνία μας κράτησε ακριβώς 41 λεπτά. Ήταν ένα σεμινάριο για όλη την τελετή του Αγίου Φωτός, αλλά το κυριότερο ήταν μια προσωπική εξομολόγηση εκ μέρους του για το όλο ζήτημα.

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες τα απόνερα των αποκαλύψεων ότι Αμερικανοί ομοσπονδιακοί εισαγγελείς απήγγειλαν κατηγορίες σε βάρος δεκάδων προσώπων που βοηθούσαν εύπορους Αμερικανούς να αγοράζουν θέσεις για τα παιδιά τους στα top πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπως το Yale, το Stanford και το Georgetown.Τί συνέβη όμως στις ΗΠΑ και ποιος τελικά έπεσε από τα σύννεφα; 

Δίνουμε συχνά νόημα σ αυτά που βαθιά επιθυμούμε μέσα από τις εικόνες μας. Με αυτά που φαντασιωνόμαστε. Η δημιουργία οικογένειας, μια προαγωγή, η μετανάστευση σε μια άλλη χώρα για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, η επιστροφή στην χώρα καταγωγής γιατί έχουν τελειώσει πια οι δικαιολογίες για την νοσταλγία που νιώθουμε.

«Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε….. εφ’ όσον ουκ εποιήσατο…… ουδέ εμοί εποιήσατε» (Ιησούς Χριστός, Ευαγγέλιον Κατά Ματθαίον «Η ημέρα της μελλούσης κρίσεως» ΚΕ, 40).

Ζούμε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. «Σκέψου Θετικά», «Μπορείς να καταφέρεις τα πάντα», «Είσαι δυνατός», «Τίποτα δεν μπορεί να σε ρίξει κάτω», και το κορυφαίο όλων: «διώξε τις αρνητικές σκέψεις». Μέσα κοινωνικής δικτύωσης γεμάτα με χαμογελαστά πρόσωπα, ακριβά αυτοκίνητα, γυμνασμένα σώματα, μαγευτικά τοπία και συνεχείς προτροπές που μας καλούν να απομακρύνουμε οτιδήποτε το αρνητικό από την ζωή μας.

« Το κόκκινο πανί μου – το πιο κόκκινο – ήταν και είναι ακόμη η ευκολία» (Ελύτης)

Σε ηλικία 59 ετών, πέθανε ο διεθνούς φήμης φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης, που το 2016 είχε βραβευτεί με Πούλιτζερ για την κάλυψη της προσφυγικής κρίσης. Παραθέτουμε μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του.

«Όταν κοιτάζω ψηλά προς τα αστέρια, καταλαβαίνω πως είμαι μικρός, αλλά επίσης πως είμαι μεγάλος. Είμαι μεγάλος επειδή είμαι συνδεδεμένος με το σύμπαν και το σύμπαν είναι συνδεδεμένο μαζί μου» (Νιλ ντεΓκρας Τάισον, Αμερικανός αστροφυσικός)

«Πάρε κυρία, πάρε φτηνό» φώναζε ο μελαμψός άντρας στους περαστικούς, διαφημίζοντας στον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης με αυτό τον πανάρχαιο τρόπο τα εμπορεύματα του.

Για κάποιους νέους ανθρώπους η ιδέα του να πουν τον όρκο του Ιπποκράτη υψώνοντας στην αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου το δεξί τους χέρι και να φορέσουν την ιατρική μπλούζα είναι το όνειρο μιας ζωής. Απλή ματαιοδοξία και κατάκτηση κοινωνικού γοήτρου μέσω ενός «λαμπρού» επαγγέλματος; Μάλλον όχι.