Κοινωνία

Πριν μήνες είχα δεχτεί ως επαγγελματίας του χώρου που λέγεται outdoor industry, κάποιες προτάσεις για να βρω ειδικά υλικά διαβίωσης στην ύπαιθρο.

Τα υλικά αυτά θα χρησιμοποιούνταν για τη διαβίωση προσφύγων κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε εξωτερικό χώρο.

Η επιχείρησή μου που θεωρείται ειδική στο θέμα ανταποκρίθηκε στην πρόκληση αναζητώντας οικονομικές λύσεις που όμως θα κάλυπταν την πρόκληση με αποτελεσματικότητα.

Του χρόνου κλείνω δεκαετία παραμονής και εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο πέρα από ευκαιρίες καριέρας και βιοπορισμού, ήταν ένα καλό σχολείο για να πλαστεί η ευρωπαϊκή μου ταυτότητα, μιας και πήρα μέρος σε ευρωπαϊκά project και ταξίδεψα – και ταξιδεύω – στην Ευρώπη.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, έχω σμιλεύσει την προσωπικότητά μου προσπαθώντας να συνδέσω αρμονικά το μεσογειακό-βαλκανικό μου ταμπεραμέντο με αυτό της φιλελεύθερης, προοδευτικής Ευρώπης του μοντερνισμού και της δημιουργικότητας.

Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε:

«Σου χαρίζω την περιουσία μου, το αυτοκίνητό μου, το σπίτι μου, εσύ μου χαρίζεις τα πόδια σου;»

Έμεινα να την κοιτάω εμβρόντητη.

Το προσφυγικό στην Ευρώπη μέσα από τις εξελίξεις στη χώρα μας και με βάση τις αποφάσεις που παίρνονται ή τις ιδέες που έρχονται στη δημοσιότητα μάς δίνει την ευκαιρία να δούμε τι έχει πάει στραβά στην ΕΕ.

Στη χώρα μας έχει πλέον παγιωθεί μια πολύ κακή συμπεριφορά. Τη ζούμε κάθε μέρα σε διαφορετικές της μορφές. Έχουμε οι περισσότεροι συνηθίσει ή είμαστε καθ'έξιν καταπατητές του. Η καταπάτηση του δημόσιου χώρου. Αυτοκίνητα που κλείνουν πεζοδρόμια, ράμπες, πεζόδρομους, ποδηλατοδρόμους. Μηχανές που κινούνται σε πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομους. Καθημερινά φαινόμενα.

Ένα από τα ευκολότερα και πλέον ευχάριστα πράγματα στη ζωή, είναι να δηλώνεις ευαίσθητος στη φτώχεια και την ανέχεια που βλέπεις γύρω σου. Ειδικά στην εποχή της εύκολης επικοινωνίας, είναι ακόμη ευκολότερο να αποκτήσουμε το προφίλ του συμπονετικού και συμπάσχοντα για ό,τι κακό μπορεί να βρίσκει τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη. Βέβαια, το δύσκολο είναι να εντάξουμε την ευαισθησία μας αυτή στην πραγματική ζωή.

1 Ιανουαρίου 2015. Ευχές, χαρές, φωνές ακούγονται στα περισσότερα σπίτια της Ελλάδας. Τα ποτήρια ψηλά και άντε στην «υγεία μας». Οι δρόμοι ξεχειλίζουν από κόσμο που είναι έτοιμος να ξεφαντώσει. Ταυτόχρονα όμως ένα άλλο σκηνικό διαδραματίζεται σε μερικά σημεία της Ελλάδος. Ένα από αυτά είναι και η Σάμος. Το σκηνικό αυτό δεν είναι τόσο όμορφο και διασκεδαστικό πόσο μάλλον λυπητερό.

6 Δεκεμβρίου 2008 λίγο μετά τις 11 το βράδυ... Eίμαι για μια διήμερη δουλειά στην Ρώμη και ετοιμαζόμουν να επιστρέψω την επομένη στην Κρήτη που σπούδαζα όταν διαβάζοντας στο laptop μου ειδήσεις για τις ταραχές στην Αθήνα, το μάτι μου καρφώνεται στην ανεπιβεβαίωτη ακόμα πληροφορία ότι ενα 15χρονο παιδί έπεσε νεκρό από σφαίρα αστυνομικού.

"Μες στο κενό θησαύριζα και τώρα πάλι μες στους θησαυρούς μένω κενός." Οδυσσέας Ελύτης

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Οι κατακτήσεις της επιστήμης και η πρόοδος της τεχνολογίας έχουν επιδείξει ραγδαία εξέλιξη. 

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η δεύτερη χιλιετία αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του ανθρώπου, η μέρα που ξημερώνει βρίσκει τη Γη και τους κατοίκους της απειλούμενους από μιαν αλόγιστη εξέλιξη που ούτε το φυσικό περιβάλλον σέβεται, αλλά αλλοιώνει και τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου.

"Η κόλαση είναι οι άλλοι." Jean-Paul Sartre

Πάλι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου μετά το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα των τζιχαντιστών στο Παρίσι. Που να πρωτοκοιτάξει κανείς: Εθνικιστές από την μία και αριστερίζοντες από την άλλη... βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τον «ευγενή» εσωτερικό τους κόσμο αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι ο φονταμενταλισμός και οι ακρότητες δεν είναι προνόμιο μιας μόνο θρησκευτικής, πολιτικής ή εθνικής κάστας ανθρώπων.

Έλαβα αυτό το σημείωμα χτες στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου από μια Ελληνίδα μάνα.

Το αναδημοσιεύω αυτούσιο χωρίς φυσικά το όνομα.

Ουδέν σχόλιον:

Λένε ότι για να εντοπίσεις το κακό πρέπει να παραδεχθείς πρώτα ότι υπάρχει. Επειδή αυτό ακούγεται λογικό και απλοϊκό δε σημαίνει αυτομάτως ότι γίνεται αντιληπτό από όλους.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η δυνατότητα έκφρασης στον οποιονδήποτε είναι ένα δείγμα ελευθερίας.