Κοινωνία

Τη σκέψη του Γεωργίου Θεοτοκά, νομικού και λογοτέχνη και την αποτύπωση αυτής στο χαρτί, γνώρισα και επεξεργάστηκα πρώτη φορά στη Β'Λυκείου εξασκούμενος σε κείμενα ενόψει της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές.

Το κείμενο έφερε τον τίτλο ''Εθνική Συνείδηση'', την οποία είχει εξαιρετικά καλλιεργημένη (όχι ''εθνικισμένη'') ο Θεοτοκάς, πρόσφυγας γαρ, που έζησε τη μικρασιατική καταστροφή.

Τα ζώδια είναι η μεγαλύτερη ήττα του ορθολογισμού στην κοινωνία μας. Ενώ τα έχει απορρίψει κατηγορηματικά η επιστήμη, συνεχίζουν να έχουν απήχηση στον κόσμο.

Στη χώρα μας έχουμε περίσσευμα πάθους οπότε λίγη περισσότερη επιστήμη θα χρειάζονταν ώστε να κάνουμε συλλογικά καλύτερες επιλογές. Xρειαζόμαστε γνώσεις και κριτική σκέψη.

Έχοντας ζήσει και ταξιδέψει σε διάφορα μέρη της υφηλίου, παρατηρώ κάποια σταθερες στα μελη μιας παρεάς, ανθρώπους τους οποίους μοιραζόμαστε κάποια κοινά αλλά αρκετές φορές ευχόμαστε να εξαφανιστούν. Έφτασα στο συμπέρασμα οτι υπάρχουν πέντε βασικά είδη απο αυτούς και τους κατηγοροποιώ ως εξής:

Το σημερινό πρωτοσέλιδο του Πρώτου Θέματος μου θύμισε εκείνον τον Κινεζούλη που ήθελε να χτυπήσει τατουάζ τη λέξη "ελεύθερος" κι – ένας θεός ξέρει γιατί - την ήθελε στα ελληνικά.

Εκείνη τη νύχτα ο Διηνέκης κοιμήθηκε λιγότερο ακόμα. Τον ένιωσα να σαλεύει και σηκώθηκα. «Ξάπλωσε» πρόσταξε. Με έσπρωξε πάλι κάτω. «Δεν πέρασε ακόμα ούτε η δεύτερη σκοπιά». Είχε αποκοιμηθεί με τη σπολάδα και καθώς σηκωνόταν όλες οι ταλαιπωρημένες αρθρώσεις του διαμαρτυρήθηκαν. Άκουσα τα κόκαλα του σβέρκου του να τρίζουν και να βγάζει πηχτό φλέγμα από τα πνευμόνια του, που είχε κάψει στην Οινόη ανασαίνοντας φωτιά. Κι αυτή η πληγή, όπως οι άλλες, δεν είχε γιάνει ποτέ πραγματικά.

Τα νέα επεισόδια με αφορμή αθλητικό γεγονός, αυτή τη φορά πριν τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος στο Βόλο, επανέφεραν στην επικαιρότητα το γνωστό μύθο της Μάργκαρετ Θάτσερ, που με τη γνωστή πυγμή της τσάκισε το χουλιγκανισμό στην Αγγλία και έδωσε τέλος στα επεισόδια, που ταλαιπωρούσαν το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Ήταν στην είσοδο του χωριού Ογιανταϊτάμπο, κοντά στο Κούσκο. Είχα ξεκόψει από μια ομάδα τουριστών κι στεκόμουν μόνος, να κοιτάω από μακριά τα πέτρινα ερείπια, όταν ένα παιδί απ’ το χωριό, ασθενικό και κουρελιάρικο, με πλησίασε για να μου ζητήσει να του χαρίσω ένα στυλό.

Πολλοί γνωρίζουν, ότι το όνομα του πασίγνωστου χέβι μέταλ συγκροτήματος είναι το όνομα ενός μεσαιωνικού οργάνου βασανιστηρίων. Η ‘σιδηρά παρθένος΄ (βλ. Wikipedia: Iron Maiden torture device) ήταν ένα μεταλλικό ή ξύλινο κουτί που θύμιζε σαρκοφάγο αιγυπτιακής μούμιας, σε μέγεθος που να χωράει έναν άνθρωπο.

Θα έχετε παρατηρήσει πως όλες οι αργίες του χρόνου είναι αφιερωμένες στο έθνος και τη θρησκεία. Σκεφτείτε παράλληλα πως όλα τα σημερινά έθνη και οι θρησκείες, είναι τυχαίες εκφάνσεις των άπειρων εθνών και θρησκειών που θα μπορούσαν να υπάρχουν στη θέση τους, στις άπειρες τροπές που θα μπορούσε να έχει πάρει η Ιστορία. Ουσιαστικά γιορτάζουμε την τυχαία ταύτισή μας με συγκυρίες. Γιορτάζουμε δηλαδή που μας έλαχε να γεννηθούμε σε αυτό τον τόπο, αυτή την εποχή και όχι κάπου αλλού και κάποτε.

Κάθε χρόνο προς το τέλος της Σαρακοστής, η χώρα μπαίνει σε ένα κλίμα κατάνυξης και πένθους, αρκετοί γίνονται προσωρινά χορτοφάγοι ή πεσκετέριαν, κοιτάνε λυπημένοι έναν περιφερόμενο ανθοκεντημένο φέρετρο και το δράμα κορυφώνεται με πολλαπλές λαμπάδες και όργια χοληστερίνης την επόμενη μέρα.

Είναι ένα συνταρακτικό και πολύχρωμο σόου με ήθη και έθιμα να ποικιλομορφούν στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας το οποίο ολοκληρώνεται με μια γεμάτη κοιλιά και το εκάστοτε έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Μόνο μια μάνα προδομένη
Δεν πρόλαβε ούτε να πει: παρένεγκε το ποτήριον τούτο