Κοινωνία

«Όσοι έχουν παιδιά, να τα χαίρονται. Όσοι δεν έχουν παιδιά, να χαίρονται»

«Οι άνθρωποι συνδέονται με φιλία και τα έθνη με συμφέροντα» (Χόχουτ)

Η φράση «Ασφάλισε τις ανασφάλειες σου» θα μπορούσε να είναι το κυρίαρχο διαφημιστικό σλόγκαν πολλών ασφαλιστικών εταιρειών στην προσπάθεια τους να προσελκύσουν πελάτες στην ευαίσθητη αυτή περίοδο της επέλασης της οικονομικής λαίλαπας.

Το εισιτήριο έχει βγει δυο μέρες πριν. Τότε ίσως να ξεκίνησε ένας διαφορετικός χωροχρόνος σε πολύ αρχικό στάδιο και όχι ευδιάκριτο. Ξυπνάς πολύ πρωί για να ολοκληρώσεις βαλίτσα και φτάνεις στο σταθμό των ΚΤΕΛ. Καφές, μερικά τσιγάρα και χάζεμα. Τώρα ο χωροχρόνος πάει να αλλάξει. Είσαι μόνος σου με αυτά που κουβαλάς στο μυαλό και στα χέρια.

Είσαι σίγουρος ότι έχεις ελεύθερη βούληση; Είσαι σίγουρος ότι εσύ διαμορφώνεις την άποψή σου; Είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι πρόβατο;

Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν ανεξάρτητη σκέψη και βούληση, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα μικρό ποσοστό έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Τις απόψεις του όχλου τις διαμορφώνουν τα ΜΜΕ και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, που υπηρετούν ο καθένας τα πολιτικά του συμφέροντα, αλλά και τα δικά τους φιλοσοφικά πιστεύω, προκαταλήψεις και στερεότυπα, του κοινωνικοπολιτικού χώρου που ανήκουν.

Έστεκε με τα χέρια στις τσέπες και τις φαρδιές πλάτες γυρισμένες στο κτίριο και στο μαγαζί του ισογείου με τα βενετσιάνικα στόρια. Όσο περίμενε το λεωφορείο της γραμμής, το βλέμμα του στυλώθηκε στον πάγκο με τα λαχεία.

Ένας, διάσημος μύθος είναι και αυτός των «αιώνιων φοιτητών». Χαρακτηριστικά, αναφέρει ότι στα πανεπιστήμιά μας υπάρχουν πάρα πολλοί φοιτητές οι οποίοι δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους σε τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια, ανάλογα με το πρόγραμμα σπουδών τους, αλλά τις παρατείνουν για πολύ περισσότερα χρόνια. Αυτοί, λοιπόν, ονομάζονται «αιώνιοι φοιτητές».

Κάποτε όταν ζούσα στην καρδιά μιας ροδιάς , άκουσα ένα σπόρο να της λέει :

« Κάποια μέρα θα γίνω δέντρο κι ο αγέρας θα τραγουδάει ανάμεσα στα κλωνιά μου. Ο ήλιος θα χορεύει πάνω στα φύλλα μου και θα΄μαι δυνατό δέντρο  κι όμορφο , στις εποχές όλες μέσα.. ».

Ο Βασίλης δούλευε στο λογιστήριο μιας γνωστής αλυσίδας σούπερ μάρκετ και ξαφνικά μετά από 12 συναπτά χρόνια εργασίας απολύεται. Για λίγους μήνες παίρνει ταμείο ανεργίας. Μετά τελειώνει κι αυτό. Στέλνει παντού βιογραφικά. Απάντηση καμία. Οι μέρες περνούν. Οι μήνες. Τα χρήματα που είχε κρατήσει στην άκρη, θα τελειώσουν σιγά σιγά κι αυτά. Μένει τώρα να πουλήσει τα χρυσαφικά για να αγοράσει το γάλα των παιδιών. Ακόμη και βασικές ανθρώπινες ανάγκες για φαγητό και θέρμανση φαίνεται να είναι πλέον δύσκολα να ικανοποιηθούν.

Που οφείλεται αυτή η δυστυχία;

Στην ασχήμια μας και την κακογουστιά μας.

Αντίθετα με την ισχύουσα άποψη ότι ο όρος «νοικοκυραίος» είναι δημιούργημα των αριστερών της δεκαετίας του 70, τον όρο εμπνεύστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο Ευάγγελος Αβέρωφ.

Οι Έλληνες Της Υπαίθρου

Μια άλλη πιθανή διέξοδος για να ξεφύγει κανείς από την αγροτική ζωή ήταν, παραδόξως, το παιδομάζωμα (devshirme)