Κοινωνία

Ο Τσέχος σινολόγος Paul Kratochvil, γεννημένος το 1933, κατάφερε να το σκάσει από την Τσεχοσλοβακία το 1968 και, με τη βοήθεια του οξφορδιανού συναδέλφου του, Piet van der Loon, βρέθηκε να δουλεύει στο Κέιμπριτζ.

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στο χωριό Ναγκίρεβ της Ουγγαρίας, ζούσαν κάποιες γυναίκες που ο κόσμος τις αποκαλούσε «Αγγέλους». Ονομασία πέρα για πέρα ειρωνική, καθώς οι συγκεκριμένες γυναίκες δεν είχαν καμία σχέση ούτε με τους Άγγελους του Τσάρλι ούτε πάρε δώσε με τον Παράδεισο. Το αντίθετο. Ήταν ξακουστές σε όλη την Ουγγαρία για τους φόνους που διέπραξαν.

Διάβασα σήμερα μια δημοσίευση της SciBabe για μια τεράστια - πολλαπλή - πυρηνική καταστροφή που συνέβη τον καιρό της ΕΣΣΔ αλλά είναι ελάχιστα γνωστή, παρότι δεν είναι σε καμιά περίπτωση υπόθεση που έχει κλείσει:

Στη νεολιθική Κίνα, στις ηπειρωτικές περιοχές βόρεια του Γιανγκτσέ, χρησιμοποιήθηκε ως νόμισμα ένα είδος κοχυλιού – το κέλυφος ενός γαστερόποδου της οικογένειας Cypraeidae, ονόματι Ovatipsa chinensis, κοινώς Chinese cowrie.

Δεν υπαρχει σε καποια ευρωπαικη γλωσσα ακριβής μετάφραση αυτού που στην Ιαπωνία λενε: wabi-sabi.

Προκειται για την τεχνη του μη-τέλειου. Αφορα την αναζήτηση της ομορφιάς, σε εκεινο που στην αρχή μπορει να μοιάζει οχι χρήσιμο ή ακομα και άσχημο, ατελές .

Πριν από λίγες μέρες, στις 19 Απριλίου, έφυγε από την ζωή Κane Tanaka (φωτογραφίες) στην ηλικία των 119 ετών. Ήταν ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο, και ο δεύτερος γηραιότερος που έζησε ποτέ. Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1903 στο χωριό Καζούκι (σήμερα γνωστό ως Φουκουόκα) στο νομό Φουκουόκα στην Ιαπωνία, στο νότιο νησί Κιούσου.

Βλέπεις τα δυστοπικά βίντεο από Κίνα, με τις θανατώσεις κατοικιδίων ατόμων που αρρώστησαν με κόβιντ. Και εύλογα σου γεννιέται η απορία, μα, δεν είχαν αυτοί οι άνθρωποι ένα φίλο ν’ αφήσουν το σκύλο τους, τη γάτα τους;;

Φευγιό

29.03.2022
Γράφει η

Ήρθαν να μου πουν πως έπρεπε να φύγω. Πως δεν είχα χρόνο για χάσιμο. Πως δεν είχα ούτε χρόνο ούτε χώρο για να πάρω μαζί μου τίποτα. Πως μια σκιά με παραμόνευε, που μπορεί να ήταν ο ίδιος ο θάνατος.

 Με άρθρο του στην Guardian, ο ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι εξηγεί τους λόγους που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη χάσει τον πόλεμο.

Ο ιστορικός, φιλόσοφος και συγγραφέας αναφέρεται στις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και στο γεγονός πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα καταφέρει ποτέ να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: τη μεγάλη ρωσική αυτοκρατορία. Όπως λέει: «Μπορεί οι Ρώσοι να κατακτήσουν την Ουκρανία, αλλά οι Ουκρανοί έδειξαν τις τελευταίες ημέρες πως δεν θα τους αφήσουν να την κρατήσουν».

“Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, στις 20 Δεκεμβρίου του 1943. Το Αμερικανικό βομβαρδιστικό B-17F, που από το πλήρωμά του είχε ονομαστεί "Ye Olde Pub" μόλις που κατάφερνε να στέκεται στον αέρα και να πετά επιχειρώντας να πλησιάσει τη Μάγχη και να επιστρέψει στην βάση του στη Βρετανία.

Ο δάσκαλος στο σχολείο λεγόταν Μπίτνερ και του άρεσε να δέρνει. Προσποιούνταν το λιτό και ασκητικό χαρακτήρα, και μόνο ελάχιστες φορές η έκφραση στο πρόσωπό του πρόδιδε τη χαρά που του προξενούσε το να χτυπάει. Περισσότερο απ’ όλα του άρεσε να τους δίνει ασκήσεις που θα τους κόστιζαν πάρα πολλή ώρα και που στο τέλος θα είχαν οπωσδήποτε λάθη, κι έτσι θα είχε τη δικαιολογία να βγάλει τη βέργα.

Περπάτησε. Πολύ. Ούτε που θυμόταν πώς. Σχεδόν μηχανικά το ένα βήμα διαδεχόταν το άλλο. Ο προορισμός ο συνηθισμένος. Σχεδόν ιεροτελεστικά έφτασε εκεί. Σε μια διαδρομή κάτι σαν κάθαρση. Απλά προχωρούσε, οπότε ήταν ελεύθερη να αξιοποιήσει το μυαλό της όπως εκείνη ήθελε. Οι σκέψεις της ξεχύθηκαν απότομα και κυριαρχικά. Τα κύματα, η θάλασσα λειτουργούσαν ευεργετικά σε αυτό το παραλήρημα που την κυρίευε. Τα κύματα πάντα της θύμιζαν τη συνέχεια. Το ένα ακολουθούσε το άλλο ασταμάτητα, πότε μεγάλα, πότε μικρά, πότε ήρεμα· μα πάντα σε κίνηση. Της θύμιζαν πως η ζωή δε σταματά, συνεχίζει… συνεχίζει. Δε σε περιμένει, δε σταματά για σένα, για τον χρόνο που θες, για την παύση που χρειάζεσαι.

Σελίδα 2 από 40