1. Κρύβομαι

Μην κλείνεις ποτέ την καρδιά σου στον πόνο. Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να βιώνει και να εκφράζει τα συναισθήματα που αναδύονται. Μην τα συγκρατείς.

Δεν ήτον δρόμος πλέον περαστικός εις όλον το χωρίον. Αδύνατον να μην επερνούσε κανείς απ' εκεί όστις θα ανέβαινεν εις την επάνω ενορίαν ή όστις θα κατέβαινεν εις την κάτω. Λιθόστρωτον ανηφορικόν, από κάτω απ' της Σταματρίζαινας το σπίτι έως επάνω εις τον ναόν της Παναγίας της Σαλονικιάς.

Πολλοί θα θυμούνται το διήγημα του Κάρολου Ντίκενς, «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», όπου ο ήρωάς του Εμπενίζερ Σκρουτζ μεταμορφώνεται από μισητός κι άκαρδος γέρος, σ' ένα ευγενικό κι αξιαγάπητο πλάσμα, μέσα σε μια νύχτα. Το μήνυμα τούτου του πολυαγαπημένου διηγήματος κι άλλων παρόμοιων, που περνούν από γενιά σε γενιά, είναι η διαχρονική αξία της ζωής που μεταμορφώνεται από την αγάπη.

Ένα άλλο πάθος, που γεννά πλάνες βλαβερές πολιτικά, είναι η έπαρση — η έπαρση για την εθνικότητα, τη φυλή, το φύλο, την κοινωνική τάξη ή το πιστεύω.

Φιλία και γάμος

Ο καλύτερος φίλος θα πάρει μάλλον την καλύτερη γυναίκα, επειδή ο καλός γάμος στηρίζεται στο ταλέντο για φιλία.

Ένας αγγειοπλάστης, που τώρα εργάζεται στην Ιρλανδία ασκώντας την ιαπωνική τεχνική αγγειοπλαστικής ρακού (μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για την κατασκευή αγγείων, αδικών για την τελετή του τσαγιού), περιγράφει τη δημιουργική του επαφή με το χρόνο: «Οι άνθρωποι με παρακολουθούν καθώς βγάζω τα αγγεία από το φούρνο. Όλα για μένα γίνονται πολύ γρήγορα.

Αν απορρίπτουμε τη δικτατορία για το λόγο πως είναι δικτατορία, δηλαδή αυταρχική εξουσία του ενός, ή των περί τον έναν ολίγων, ή των περί των όπισθεν του ενός ολίγιστων, τότε αντιμετωπίζουμε την Ιστορία σαν αθεράπευτοι αισθηματίες, που δεν παίρνουν υπόψη πως τα «κακά πράγματα» δεν είναι προϊόντα των κακών εγκεφάλων κακών ανθρώπων, αλλά κακές συνέπειες μιας κακής κατάστασης που κι αυτή δεν δημιουργήθηκε από κακούς ανθρώπους, αλλά από μια προγενέστερη κακή κατάσταση, που θα ήταν αδύνατο να είναι καλύτερη απ’ αυτήν που ήταν, γιατί αν κάτι τέτοιο ήταν δυνατό, κανείς δεν θα διάλεγε το χειρότερο, εκτός κι αν ήταν αθεράπευτα ηλίθιος. Αλλά, η ηλιθιότητα δεν αφορά τους λαούς (δεν υπάρχουν ηλίθιοι λαοί), αφορά μόνο κάποιους μεμονωμένους ανθρώπους (υπάρχουν ένα σωρό μεμονωμένοι ηλίθιοι, που ευτυχώς ποτέ δεν σχημάτισαν σύλλογο για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους ή κόμμα για να καταλάβουν την εξουσία).

ΗΤΑΝΕ μεσημέρι. Ο γαιοκτήμονας Βόλντιρεφ, ένας ψηλός γεμάτος άντρας με κουρασμένο κεφάλι και γουρλωμένα μάτια, έβγαλε το πανωφόρι του, σκούπισε το μέτωπό του μ' ένα μεταξωτό μαντίλι και κάπως άτολμα μπήκε στην αίθουσα όπου ήταν τα γραφεία. Τρίζαν οι πένες...

Μερικές οριστικές διαπιστώσεις ζωής που προέρχονται μεν από την αρχαία σοφία αλλά έχουν διαχρονική ισχύ, ικανές να λειτουργήσουν ως «απόσταγμα» αλλέως «tips» – όπως τα λέμε τώρα οι νεοέλληνες – για νεότερους αλλά και γηραιότερους που δεν τα έχουν (ενδεχομένως) ακόμη ενστερνιστεί και πορεύονται με αμφιβολίες. 

ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟ», παραδέχτηκε ο Γουίντον Σκοτ. Κάθισε στο σκαλοπάτι και κοίταξε τον Ματ που ανασήκωσε τους ώμους συμφωνώντας. Και οι δυο μαζί κοιτάζανε τον Ασπροδόντη στην άκρη της τεντωμένης αλυσίδας του, με την τρίχα ορθή, γρυλίζοντας ανήμερος, προσπαθώντας να φτάσει τα σκυλιά του έλκηθρου. Έχοντας πάρει πολλά μαθήματα από τον Ματ, μαθήματα που συνοδεύονταν απ’ το ματσούκι, τα σκυλιά του έλκηθρου είχανε μάθει να μην πειράζουν τον Ασπροδόντη κι ακόμα κι όταν ξάπλωναν μακριά, έκαναν πως ξεχνούσαν την ύπαρξή του.