Γιάννης Ξηνταράς
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα Ψυχολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην συνέχεια εκπαιδεύτηκα στην Προσωποκεντρική Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία στο Κέντρο Εκπαίδευσης στην Προσωποκεντρική Προσέγγιση (Κ.Ε.Π.Π & Strathclyde University, U.K). Επαγγελματικά, συνεργάστηκα με: Το Ειδικό Παιδαγωγικό Κέντρο "Αργώ", στον Πειραιά, το Νοσοκομείο παίδων “Αγία Σοφία” και το Ευγενίδειο Θεραπευτήριο του Πανεπιστημιου Αθηνων.
Από το 2005 εργάζομαι Ιδιωτικά ως Ψυχολόγος, ενώ από το 2007 έχω την Επιστημονοκή Ευθύνη στο Κέντρο Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης ''επαφή'', στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής. Παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Τι να πρωτοπεί κανείς για τα ζευγάρια...
Θυμάστε πως ξεκίνησε; Ήταν τότε που γνωριστήκατε και αγαπήσατε ο ένας τον άλλον. Τότε που θέλατε να ευχαριστήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε ο ένας τον άλλον...
Φόβοι.. λιγότεροι – περισσότεροι, σε διαφορετικά στάδια της ζωής μας.
Από μικρά παιδιά συνήθως κάτι φοβόμαστε και αν είμαστε τυχεροί, το τρυφερό χέρι των γονιών μας μάς βάζει στην αγκαλιά τους και μας διώχνει όλη τη σκοτεινιά ή ένα παραμύθι από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας ή ακόμη ένα χάδι από τη δασκάλα μας μάς απαλύνει τον πόνο.
Τα συναισθήματα μπορεί να είναι ‘’θετικά’’ όπως χαρά, αγάπη ευτυχία ή ‘’αρνητικά’’ όπως θλίψη, στεναχώρια, μίσος κλπ.
Είναι όλα αυτά που νιώθουμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας, όλα αυτά που αισθανόμαστε και πηγάζουν από τον εσωτερικό μας κόσμο και πάντα εκφράζονται στο πρόσωπο μας, στη φωνή μας, στη στάση του σώματος μας και είναι παρατηρήσιμα από τους άλλους.
Ο γάμος είναι η τελετουργική κορύφωση μιας σχέσης. Το επίσημο άνοιγμά της στην κοινωνία: Το ζευγάρι ενώπιον θεού και ανθρώπων δεσμεύεται πίστη και αφοσίωση.
Και μετά ακολουθεί ο έγγαμος βίος.
Συχνά μια φυλακή, ένας εγκλωβισμός για δυο ανθρώπους, όταν δεν καταφέρνουν να συμβιώσουν αρμονικά.
Τo σημαντικότερο χαρακτηριστικό για ένα παιδί είναι η ανατροφή που θα πάρει, και αυτό το έργο καλείτε να το εκτελέσει ο γονιός.
Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία στην ανατροφή του παιδιού είναι η σωστή χρήση της γλώσσας, ο τρόπος που θα του μιλήσουμε, που θα επικοινωνήσουμε μαζί του, γιατί ο χαρακτήρας ενός παιδιού διαμορφώνεται και αλλάζει αξιοσημείωτα από αυτά που βιώνει, βλέπει και ακούει μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον.
Όλοι ανεξαιρέτως θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι στη ζωή μας.
Δεν σταματάμε να ψάχνουμε δραστηριότητες που θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε τη ζωή μας.
Το ερώτημα είναι: τι μπορούμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε την ευτυχία μας;
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Γυρνάμε. Τρώμε. Κάνουμε δουλειές. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε.
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Γυρνάμε...
Σας θυμίζει κάτι αυτό; Είναι ο ορισμός της ρουτίνας της καθημερινότητας.
1. Σε αγαπώ! Χωρίς ''αλλά'', χωρίς τίποτα άλλο. Ένα μεγάλο "σ'αγαπώ", σαν ένα μεγάλο φιλί.
2. Σε εμπιστεύομαι. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά και έμπρακτα, δίνοντας πρωτοβουλίες και χώρο για δράση...
Πολλά ζευγάρια που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην σχέση ή στον γάμο τους, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Έχουν χωριστούς λογαριασμούς, είτε κυριολεκτικά, διατηρούν δηλαδή δύο διαφορετικούς λογαριασμούς τραπέζης, είτε απλώς πρακτικά, δηλαδή ο καθένας κρατάει το εισόδημά του στο δικό του πορτοφόλι....