Όταν μεταλλάσσονται οι άνθρωποι, και παύουν να είναι άνθρωποι, μαθαίνουν να παίρνουν μονάχα και όχι να δίνουν. Και αυτό είναι μια μονοσήμαντη σχέση και αρνητική. Είναι η κυρίαρχη σκέψη του λογοκρατούμενου δυτικού πολιτισμού. Διότι υπάρχει και μια άλλη σκέψη και φιλοσοφία: όταν δίνω κάτι, κερδίζω περισσότερο! Όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία έχω έντεκα, λένε οι σοφοί μας. Ενώ ο λογοκρατούμενος δυτικός πολιτισμός λέει, αντίθετα, ότι όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία, μού μένουν πέντε. Γιατί; Διότι το κεντρικό σημείο της «φιλοσοφίας» τους είναι τα αντικείμενα και όχι τα συναισθήματα.

Όταν αναφέρομαι στην παιδική ηλικία ενός εγκληματία ποτέ δεν το κάνω προκειμένου να ξυπνήσω τον οίκτο για ένα τέρας, αλλά μόνο για να περιγράψω πώς «παράγονται» αυτά τα τέρατα και να καταδείξω πώς ένα αθώο παιδί μπορεί να εξελιχθεί σε έναν αληθινά επικίνδυνο άνθρωπο. Είτε στους άλλους είτε στον εαυτό του.

«Ύστερα από πολύχρονη συγκομιδή εμπειριών, επικουρούμενης από διάφορες φιλοσοφικές σχολές, σαν παραθέτω έναν μικρό οδηγό σχέσεων…»

Θέλουμε πιο πολλά
τα θέλαμε όλα.

Δε γινόταν αλλιώς.

Τον αγαπήσαμε, πολύ τον αγαπήσαμε
αυτόν τον απαίσιο – αυτόν τον θεσπέσιο –
κόσμο μας.

Ο Γάλλος γάτος
Συναντά τον Ιρανό γάτο
Κι αμέσως μιλoύν στα γατικά

Τι να κάναμε, η πόρτα ήταν φρουρούμενη

Τι να κάναμε, ήμασταν κλειδωμένοι

Αν η φωνή μιας γυναίκας που λέει ιστορίες έχει τη δύναμη να φέρει παιδιά στον κόσμο, αληθεύει επίσης και το ότι ένα παιδί έχει τη δύναμη να ζωντανέψει ιστορίες.

Λένε ότι ο άνθρωπος θα τρελαινόταν αν δεν μπορούσε να ονειρευτεί τη νύχτα.

[...] Ρίχτηκα με τα μούτρα στην αναζήτηση του προσωπικού μου θεού: ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ. Όσο πιο συμπυκνωμένα και λακωνικά έγραφα τόσο λιγότερα περιθώρια για λάθος και για ψέμα υπήρχαν. Η ευφυΐα θα ήταν η δυνατότητα να λες κάτι βαθύ με πολύ απλά λόγια.

«Ποιος είναι ο δρόμος για την εκπλήρωση του δικού μου του νόμου; Να διαταράξω την τάξη, να συντρίψω το πρωτόκολλο, να ξεστρατίσω από τους προγόνους. Να αλητεύσω στ' απαγορευμένα, στις αγέρωχες κι επικίντυνες περιοχές του αβέβαιου. Να δέχουμαι ατάραχος ακόμη περισσότερο: σαν ευλογία την κατάρα του πατέρα και της μάνας. Να έχω το θάρρος να είμαι μόνος.»