Άλλο ένα μουσικό δώρο από μια τεράστια μπάντα που άλλαξε για πάντα την ιστορία της ροκ. Μέχρι σήμερα θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της μουσικής.

Το 2000 το μουσικό κανάλι VH1 το έβαλε στην τρίτη θέση της λίστας με τα 100 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Το ίδιο και το Rolling Stone. Ήταν το πιο περιζήτητο τραγούδι στα ραδιόφωνα, την δεκαετία του 70.

Το τραγούδι γεννήθηκε ένα βράδυ όπου ο Jimmy Page έπαιζε στην κιθάρα ριφ και μελωδίες που είχε γράψει και ο Robert Plant σε μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση, έγραψε τα λόγια του, ακούγοντας τον Page να παίζει. Τόσο απλά γράφεται η Ιστορία.

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν αυτό το έπος που έγραψε αυτή η μπάντα ( όπως και πολλά άλλα). Η μουσική μιλάει από μόνη της.

Το τραγούδι διαρκεί 8 λεπτά. Αποτελείται από 3 μέρη που σιγά σιγά εξελίσσονται για να φτάσει στο κρεσέντο. Αυτό το κρεσέντο που είναι καλά πλέον χαραγμένο στο μυαλό μας, το break στο τέλος όπου Page και Plant ξετυλίγουν όλη την δύναμη τους.

Ευτυχώς που όλα τα καλά και όλα όσα αξίζουν, καθώς γίνονται με ψυχή και γενναιοδωρία έκφρασης, βρίσκουν τον δρόμο τους στο φως.

Τον Δεκέμβριο του 2012, 40 χρόνια μετά, ο Jimmy Page, o Robert Plant και o John Paul Jones, τιμήθηκαν με το ετήσιο Kennedy Center Honors από τον πρόεδρο Barack Obama σε μια τελετή στο Λευκό Οίκο.

Η τιμή αυτή είναι το υψηλότερο βραβείο των ΗΠΑ για όσους επηρέασαν την αμερικανική κουλτούρα μέσα από την τέχνη.

Μια φαντασμαγορική τελετή, ένα απίστευτο tribute στους τεράστιους Led Zeppelin. Καλλιτέχνες όπως οι Foo Fighters, o Lenny Kravitz, ο Jack Black και πολλοί άλλοι ερμήνευσαν τραγούδια των Zeppelin σε μια κατάμεστη αίθουσα. Όλοι εντυπωσιασμένοι και Ο Obama έτοιμος για headbanging.

Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν βέβαια το φινάλε. Η τελετή έκλεισε με τις HEART (Ann & Nancy Wilson) να ερμηνεύουν συγκλονιστικά το "Stairway To Heaven".

Συγκίνηση προκαλεί η συμμετοχή του Jason Bonham, γιου του John Bonham, στα ντραμς. Ο αξέχαστος drummer των Zeppelin που έφυγε νωρίς , αλλά πρόλαβε να επηρεάσει με το παίξιμο του όσο κανείς. Το γκρούβ του διαπεραστικό, αλήτικο, επιβλητικό και η έκφραση του σπαρακτική.

Η ενορχήστρωση και η παρουσίαση εδώ σε αυτό το live, φέρνουν δάκρυα στα μάτια του Plant. Ο Page πετάγεται από την θέση του.

Πέρα από την απίστευτη φωνή της Ann Wilson, μπαίνουν σταδιακά βιολιά, πνευστά και μια χορωδία. Ξαφνικά ανοίγει μια τεράστια πύλη στο πίσω μέρος της σκηνής και εμφανίζεται μια τεράστια χορωδία να τραγουδά το ιστορικό break του τραγουδιού.

Οι πραγματικοί fans των Zeppelin έχουν σίγουρα νιώσει την ψυχική αυτή απελευθέρωση που αποπνέει αυτό το μέρος του τραγουδιού.

Λόγια αξέχαστα:

"And as we wind on down the road

Our shadows taller than our soul.

There walks a lady we all know

Who shines white light and wants to show

How everything still turns to gold.

And if you listen very hard

The tune will come to you at last.

When all are one and one is all

To be a rock and not to roll."

Έτσι όπως ακριβώς θα έπρεπε να παρουσιαστεί ένα tribute σε μια τόσο σημαντική μπάντα.

Πηγή: redfm.gr