Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Έρχεται καλοκαίρι και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα βγούμε όλοι στις παραλίες για βόλτα και ξεκούραση, στα πάρκα (όσα έχουμε) για λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς, στα μπαλκόνια για λίγο αέρα.
Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε όλο και περισσότερους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, σε παραλίες, πάρκα και μπαλκόνια, να «χαλαρώνουν» με σκυμμένο κεφάλι πάνω από μία οθόνη.
Ένας άνθρωπος με υπερβολικές φοβίες για την τήρηση των κανονισμών ασφαλείας αναγκάζεται να επανεκτιμήσει τον τρόπο σκέψης του όταν βρίσκεται επιβάτης σε μία πτήση που αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Oι άνθρωποι φαίνονται να εκπλήσσονται και να γοητεύονται όταν μιλάω για την επίδραση που είχε πάνω μου αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα.
Λένε ότι με ζηλεύουν και ότι εύχονται να μπορέσουν μια μέρα να πάνε κι αυτοί εκεί.
Γιατί δεν πάνε; Διότι κανένας δεν μπορεί να χαρεί την εμπειρία που ποθεί αν δεν είναι έτοιμος γι' αυτή.
Απέναντι στην ελεγχόμενη συχνά γραφειοκρατική διεκπεραίωση των διδακτικών μας καθηκόντων οι παιδαγωγικές αντιλήψεις του Freire όχι μόνο συνεισφέρουν στον προβληματισμό για το ρόλο της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού στη σύγχρονη κοινωνία, αλλά και αποκαλύπτουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Μιλάμε για μια απελευθερωτική παιδαγωγική πράξη, που κάνει τον άνθρωπο περισσότερο άνθρωπο και ανοίγει δρόμους προς την ελευθερία, προς μια πιο δίκαιη και δημοκρατική κοινωνία.
Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Σαν φόρος τιμής στον Έσερ, το βιβλιοπωλείο Chongqing Zhongshuge έχει το εσωτερικό του διαμορφωμένο με τον πιο θεατρικό τρόπο
Η ιδέα ότι η κατάθλιψη μπορεί να είναι μια βιολογική προσαρμογή, παρά μια ψυχική διαταραχή, είναι μία συγκλονιστική εξελικτική προσέγγιση.
Κάθε στιγμή, περίπου το 5% του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών, αναφέρει ένα μέτριας ή μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο.
Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου.
...Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια.
Για να μετατρέψουμε ένα χώρο σε εκλογικό τμήμα (χώρο που συνήθως είναι μια αίθουσα σχολείου ή γυμναστηρίου, τραπεζαρία δημοσίου ιδρύματος, γυμναστήριο ή ένα οποιοδήποτε γραφείο του Δήμου) αρκούν λίγα έπιπλα – εκείνα τα παραβάν από πλανισμένο ξύλο, χωρίς χρώμα, που χρησιμοποιούνται για την ψηφοφορία.